On Sekizinci Söz
Bu Sözün iki Makam› var. ‹kinci Makam› daha yaz›lmam›flt›r.
Birinci Makam› Üç Noktad›r.
B‹R‹NC‹ NOKTA
W
r
º n
d Én
ªp
H Gh o
ó n
ªr
ëo
j r
¿n
G n
¿ƒ t
Ñ p
ëo
j n
h G r
ƒn
Jn
G BÉ n
p
à n
¿ƒ o
M n
ô r
Øn
j n
øj
p
ò s
dG s
ø n
Ñ° n
ù r
ën
J n
’
1
l
º«
p
d n
G l
ÜGn
òn
Y r
º o
¡ n
dn
h p
ÜGn
òn
© r
dG n
øp
e m
In
RÉn
Øn
ªp
H r
º o
¡ s
æ n
Ñ° n
ù r
ën
J n
Ón
a G o
ƒ? n
©r
Øn
j
Nefs-i Emmareme Bir Sille-i Tedip
E
Y FAHRE MEFTUN
, flöhrete müptelâ, medhe düflkün,
hodbinlikte bîhemta sersem nefsim!
E¤er binler meyve veren incirin menflei olan küçücük
bir çekirde¤i ve yüz salk›m ona tak›lan üzümün siyah ku-
rucuk çubu¤u bütün o meyveleri, o salk›mlar› kendi hü-
nerleri oldu¤u; ve onlardan istifade edenler o çubu¤a, o
çekirde¤e medih ve hürmet etmek lâz›m oldu¤u, hak bir
dava ise, senin dahi sana yüklenen nimetler için fahre,
gurura, belki bir hakk›n var.
Hâlbuki, sen daim zemme müstahaks›n. Zira o çekir-
dek ve o çubuk gibi de¤ilsin. Senin bir cüz-i ihtiyar›n
bulunmakla, o nimetlerin k›ymetlerini fahrin ile tenkis
SÖZLER | 363
O
N
S
EK‹Z‹NC‹
S
ÖZ
gurur:
kibir, böbürlenme.
hak:
do¤ru, gerçek.
hodbin:
bencil, yaln›zca kendisini
düflünen.
hüner:
yetenek, bilgi, kabiliyet.
hürmet:
sayg›.
istifade:
faydalanma, yararlan-
ma.
makam:
derece, kademe.
medih:
övme, övgü.
meftun:
düflkün, tutkun.
menfle:
kaynak, köken.
müptelâ:
düflkün, tutkun, ba¤l›.
müstahak:
hak eden, lây›k olan.
nefis:
kendi, flahs›.
nefs-i emmare:
insana sürekli
kötülü¤ü emreden nefis.
nimet:
ba¤›fllar, ikramlar.
sersem:
dengesiz, ölçüsüz.
sille-i tedip:
terbiye etme tokad›.
flöhret:
ün, ad, san.
tenkis:
azaltma, eksiltme.
zem:
k›nama, yerme.
zira:
çünkü.
azap:
ceza, eziyet.
bîhemta:
benzeri bulunma-
yan, eflsiz.
cüz-i ihtiyar:
insan›n zay›f,
küçük hür iradesi, seçme ye-
tene¤i.
daim:
devaml›, sürekli.
dava:
konu, mesele.
fahir:
kendisiyle övünme.
1.
Rahman ve Rahîm olan Allah’›n ad›yla. • Yapt›klar› kötülüklerle sevinen ve yapmad›klar›
hay›rla övülmekten hofllanan kimseleri, sak›n azaptan kurtulurlar zannetme. Onlar için pek
ac› bir azap vard›r. (Âl-i ‹mran Suresi: 188.)
]
On Sekizinci Söz
, Bar-
la’da 1927’de Türkçe
olarak telif edilmifltir.
