On Dokuzuncu Söz
Risalet-i Ahmediyeye dairdir.
m
ó s
ª n
ë o
ª p
H »/
à n
dÉn
?n
e o
âr
Mn
ón
e r
ø p
µ '
d n
h @ »/
à n
dÉ n
? n
ª p
H G k
ó s
ª n
fio
o
â r
M n
ó n
e É n
e n
h
1
o
?n
Ó° s
ùdG n
h o
In
Ó° s
üdG p
¬ r
« n
? n
Y
E
VET
, flu Söz güzeldir. Fakat onu güzellefltiren, gü-
zellerin güzeli olan evsaf-› Muhammediyedir.
On Dört Reflehat› tazammun eden On Dördüncü Lem’an›n
B‹R‹NC‹ REfiHASI
Rabbimizi bize tarif eden üç büyük küllî muarrif var.
Birisi flu kitab-› kâinatt›r ki, bir nebze, flahadetini on üç
lem’a ile, Arabî Nur Risalesinden On Üçüncü Dersten
iflittik; birisi flu kitab-› kebirin ayet-i kübras› olan Hatemü-
lenbiya Aleyhissalâtü Vesselâmd›r; birisi de Kur’ân-› Azî-
müflflan’d›r. fiimdi, flu ikinci bürhan-› nat›kî olan Hate-
mülenbiya Aleyhissalâtü Vesselâm› tan›mal›y›z, dinleme-
liyiz.
Evet, o bürhan›n flahs-› manevîsine bak:
Sath-› arz bir mescit, Mekke bir mihrap, Medine bir
minber; o bürhan-› bâhir olan Peygamberimiz Aleyhissa-
lâtü Vesselâm bütün ehl-i imana imam, bütün insanlara
hatip, bütün enbiyaya reis, bütün evliyaya seyyid, bütün
aleyhissalâtü vesselâm:
Allah’›n
selâm› ve rahmeti onun üzerine
olsun.
ayet-i kübra:
en büyük ayet, en
büyük delil.
bürhan-› bâhir:
apaç›k delil.
bürhan-› nat›kî:
konuflan delil.
ehl-i iman:
inananlar.
enbiya:
peygamberler.
evsaf-› Muhammediye:
Hz. Mu-
hammed’in vas›flar›, özellikleri.
Hatemülenbiya:
son peygamber,
peygamberlik makam›na vurulan
son mühür.
hatip:
toplulu¤a karfl› konuflan.
‹mam-› Rabbanî:
bkz. fiah›s Bilgi-
leri.
kitab-› kâinat:
kâinat kitab›, dün-
ya.
kitab-› kebir:
büyük kitap.
Kur’ân-› Azîmüflflan:
flan ve flere-
fi yüce olan Kur’ân.
külli muarrif:
tarif eden, evrensel
rehber.
lâsiyyema:
özellikle.
Mesnevî-i Nuriye:
Risale-i Nur
Külliyat›ndan bir eser.
mihrap:
imam›n namaz k›ld›-
r›rken durdu¤u yer.
minber:
hutbe okunulan yer.
nebze:
az fley, bir parça.
Rab:
her fleyi yaratan, idare
ve terbiye eden Mevlâm›z, Al-
lah.
bürhan:
delil, kan›t.
evliya:
Allah dostu.
imam:
bafl, önder, namaz k›l-
d›ran din görevlisi.
lem’a:
par›lt›.
mescit:
küçük cami.
reis:
baflkan.
reflahat:
s›z›nt›lar, damlalar.
reflha:
s›z›nt›, damla.
risalet-i Ahmediye:
Peygam-
ber Efendimizin peygamberli-
¤i.
sath-› arz:
yeryüzü.
seyyid:
efendi.
flahadet:
görerek, flahitlik.
flahs-› manevî:
manevî flah›s.
tarif:
tan›t›m, anlatma.
tazammun:
içine alma, ihtiva
etme.
1.
Ben sözlerimle Muhammed’i (a.s.m.) övmüfl, güzel göstermifl olmad›m; aksine Muhammed
Aleyhissalâtü Vesselâmdan bahsetmekle sözlerimi güzellefltirmifl oldum. (‹mam-› Rabbanî,
Mektubat
, 1: 58.)
370 | SÖZLER
O
N
D
OKUZUNCU
S
ÖZ
]
On Dokuzuncu Söz
risa-
lesi, 1921-23 y›llar›nda
telif edilen Arabî
Mes-
nevî-i Nuriye
’nin bafl›n-
daki Lâsiyyemalar,
Lem’alar ve Reflhalar
isimli üç risaleden
üçüncüsü olan Reflha-
lar isimli risale ile ayn›
mealde olup, bir nevi
onun tercümesi hük-
mündedir. Ayn› zaman-
da 1925’te Burdur'da
telif edilen
Nurun ‹lk
Kap›s›
isimli Türkçe
eserin de On Dördüncü
Dersidir.
