Hatime
W
1
p
Qho
ôo
¨ r
dG o
´Én
àn
e s
’p
G BÉ n
«r
ft
ódG o
Iƒ '
«`n
?r
G Én
en
h
[Gafil kafaya bir tokmak ve bir ders-i ibrettir.]
Ey gaflete dal›p ve bu hayat› tatl› görüp ve ahireti unu-
tup dünyaya talip bedbaht nefsim! Bilir misin, neye ben-
zersin? Deve kufluna. Avc›y› görür; uçam›yor, bafl›n› ku-
ma sokuyor. Tâ avc› onu görmesin. Koca gövdesi d›fla-
r›da; avc› görür. Yaln›z, o, gözünü kum içinde kapam›fl;
görmez.
Ey nefis!
fiu temsile bak, gör; nas›l dünyaya hasr-› nazar aziz bir
lezzeti elîm bir eleme kalbeder.
Meselâ, flu karyede, yani Barla’da iki adam bulunur.
Birisinin yüzde doksan dokuz ahbab› ‹stanbul’a gitmifller,
güzelce yafl›yorlar. Yaln›z bir tek burada kalm›fl. O dahi
oraya gidecek. Bunun için, flu adam, ‹stanbul’a müfltak-
t›r, oray› düflünür, ahbaba kavuflmak ister. Ne vakit ona
denilse, “Oraya git!”; sevinip gülerek gider.
‹kinci adam ise, yüzde doksan dokuz dostlar› buradan
gitmifller. Bir k›sm› mahvolmufllar; bir k›sm› ne görür, ne
de görünür yerlere sokulmufllar. Periflan olup gitmifller
zanneder. fiu bîçare adam ise, bütün onlara bedel, yaln›z
SÖZLER | 275
O
N
D
ÖRDÜNCÜ
S
ÖZ
ahbap:
dost.
ahiret:
öbür dünya, öldükten
sonra bafllayan hayat.
aziz:
yüksek, de¤erli, yüce.
bedbaht:
talihsiz.
bedel:
karfl›l›k.
bîçare:
çaresiz.
ders-i ibret:
ibret dersi, göz ve fi-
kir açacak hâdise.
elem:
dert, üzüntü, kayg›, tasa.
elîm:
üzücü, ac› veren.
gafil:
sorumsuz, Allah’›n emirle-
rinden habersiz davranan.
gaflet:
sorumsuzluk, Allah’›n
emirlerinden habersiz davranma.
hasr-› nazar:
sadece bir fleyi dü-
flünmek ve ona yönelmek.
hatime:
son söz.
kalp etmek:
de¤ifltirmek, dönüfl-
türmek.
karye:
köy.
mahvolmak:
periflan olmak, yok
olmak.
menfaat:
fayda.
müfltak:
çok özleyen, arzulu, çok
istekli.
nefis:
insan›n kötülü¤e sevk
eden ve kötülü¤ü isteyen yan›.
Rahîm:
sonsuz merhamet sahibi
ve mahlûkata çok flefkat eden Al-
lah.
Rahman:
ister mü’min, ister kâfir;
ister iyi isterse kötü olsun; rah-
meti bütün herkese yay›lan ve
bütün yarat›lm›fllar›n r›z›klar›n› ve
geçim flekillerini içine alan rah-
metin sahibi Allah.
talip:
isteyen, istekli.
temsil:
örnek, benzetme.
1.
Rahman ve Rahîm olan Allah’›n ad›yla. • Dünya hayat› aldat›c› bir menfaatten baflka bir
fley de¤ildir. (Âl-i ‹mran Suresi: 185.)
