Üstadımın
(HAŞİYE)
–tahkikatımla– aynen vaziyetine teva-
fuk ediyor. Çünkü, o zamanda Harb-i Umumînin meb-
delerinde, Üstadım, eski âdetini ve sair ulûm-i felsefeyi ve
ulûm-i âliye (
án
«p
dBG
) ulûm-i âliyeyi (
án
«p
dÉn
Y
) bırakıp tam bir in-
şirah-ı sadırla
Risale-i Nur
’un fatihası ve birinci mertebe-
si olan
İşaratü’l-İ’caz
tefsirine başlıyor, bütün himmetini,
efkârını Kur’ân’a sarf etmeye başladığına tevafuku kavi
bir emaredir ki, bu asırda o küllî mana-i işarîde medar-ı
nazar bir ferdi,
Risale-i Nur
’un tercümanı ve şakirtlerinin
şahs-ı manevîsini temsil eden mümessilidir.
Evet, madem Kur’ân-ı Mu’cizülbeyan her asırda her
ferde hitap eder bir ilm-i muhit ve bir irade-i şamileyle her
şeye bakabilir. Ve madem ulema-i İslâm’ın ittifakıyla,
ayetlerin mana-i sarihinden başka işarî ve remzî ve zımnî
müteaddit tabakalarında manaları vardır; Ve madem
(2)
Gƒo
æn
e'
G n
øj/
òs
dG Én
¡t
`jn
G BÉ n
j
gibi hitaplarda, her asır gibi, bu asır-
daki ehl-i iman, Asr-ı Saadetteki müminler gibi dâhildir.
Ve madem İslâmiyet noktasında bu asır, gayet ehem-
miyetli ve dehşetlidir. Kur’ân ve Hadis, ihbar-ı gaybîyle,
ehl-i imanı onun fitnesinden sakınmak için şiddetle haber
vermiş.
bütün kâinat ve mahlûkatı kuşa-
tan kudreti.
işarî:
bir kelimenin açık manasına
bağlı olarak ikinci ve üçüncü dere-
cede işaret yolu ile yapılan açıkla-
ma.
ittifak:
birleşme, fikir birliği etme.
kavi:
kuvvetli, güçlü.
Kur’ân-ı Mucizül Beyan:
açıkla-
malarıyla akılları benzerlerini yap-
maktan aciz bırakan Kur’an.
küllî:
umumî, genel, bütün olan.
mana-i işarî:
yazı ve işaretlerle ifa-
de edilen mana.
mana-i sarih:
açık mana, remiz ve
ima yoluyla değil açık anlatım.
mebde:
başlangıç.
medar-ı nazar:
göz önünde bu-
lundurulması gereken.
mertebe:
derece, basamak.
mü’min:
iman eden, inanan.
mühim:
önemli, ehemmiyetli.
mümessil:
temsil eden, temsilci.
münacat:
Allah’a dua etme, yal-
varma, Onun manevî huzurunda
tazarru ve niyazda bulunma
münasebettar:
ilgili, alâkalı.
müteaddit:
çeşitli, bir çok.
nur:
aydınlık, parıltı, ışık.
Rab:
besleyen, yetiştiren, verdiği
nimetlerle mahlûkatı ıslah ve ter-
biye eden Allah.
remzî:
remizli, işaretli olarak.
sâir:
diğer, başka, öteki.
sarf:
harcama.
şahs-ı manevî:
manevî şahıs, belli
bir kişi olmayıp bir cemaatten
meydana gelen manevî şahıs.
şakirt:
talebe, öğrenci.
şerh-i sadır:
kalbi açıklama.
tabaka:
derece, kat.
tahkikat:
araştırmalar, soruştur-
malar.
tefsîr:
Kur’ân’ın mana bakımından
izahı, açıklaması.
temsil:
birinin, bir topluluğun adı-
na hareket etme.
tevafuk:
uygunluk; belli sıra, ölçü
ve münasebetler içerisinde birbiri-
ne denk gelme.
ulema-yı İslâm:
İslâm âlimleri.
ulûm-i âliye:
yüksek, akademik
ilimler.
ulûm-i felsefe:
felsefî ilimler.
vaziyet:
durum.
zımnî:
üstü kapalı, dolayısıyla an-
latılan.
Zümer:
Kur’ân-ı Kerîm’in 39. sure-
si. Mekke’de (52. 54. ayetler Medi-
ne’de) nazil olmuştur. 75 ayettir.
Asr-ı Saadet:
Peygamberimiz
Hz. Muhammed’in (asm) pey-
gamber olarak dünyada bu-
lunduğu devir.
dahil:
girme, içinde olma.
dehşetli:
ürkütücü, korkunç.
dua:
Allah’a yalvarma, niyaz.
efkâr:
düşünceler, fikirler, gö-
rüşler.
ehemmiyetli:
önemli.
ehl-i iman:
inananlar, iman
sahipleri.
emare:
alâmet, belirti, nişan.
fatiha:
başlama, giriş.
fitne:
karışıklık, bozgunculuk.
gayet:
son derece.
Hadis:
Hz. Muhammed’e (asm)
ait söz, emir, fiil veya Hz. Pey-
gamberin onayladığı başkası-
na ait söz, iş veya davranış.
Harb-i Umumî:
genel harp,
dünya savaşı.
haşiye:
dipnot.
himmet:
çalışma, çabalama,
gayret gösterme.
ihbar-ı gaybî:
gayba ait haber,
geçmiş veya gelecek zamana
ait haber.
ilm-i muhit:
her şeyi ihata edi-
ci, kuşatıcı ilim.
inşirah-ı sadr:
gönül ferahlığı,
kalp rahatlığı, iç huzuru.
irade-i şamile:
Cenab-ı Hakkın
1.
Allah’ım kalbimi îman ve İslâm’a açık kıl.
2.
Ey îman edenler! (Bakara Sûresi : 104, 153,… Âl-i İmrân Sûresi: 100, 102, 118, v.d.)
HAŞİYE:
Bu şerh-i sadra münasebettar bir tevâfuktur, Üstadımdan anla-
ım. Yirmi beş senedir daima ve en mühim duası
(1)
p
?n
Ór
°Sp
’r
Gn
h p
¿Én
Á/
Ór
``p
d …/
Qr
ón
°U r
ìn
ôr
°TG s
ºo
¡
s
?dn
G
münacatı olmuş.
SİKKE-İ TASDİK-İ GAYBÎ | 93 |
M
ÜHİM
P
ARÇALAR
