»
u
æ`p
e n
?r
«n
dp
G /
Êr
òo
Nn
h /
‹ r
øo
cn
h ?/
Ur
ôp
Mn
h /
Êr
õo
M r
Öp
gr
Pn
Gn
h ?/
Jn
ôr
ão
Y
»
u
°ùp
ëp
H Ék
Hƒo
ér
ën
e »/
°ùr
Øn
æp
H Ék
fƒo
àr
Øn
e »/
ær
?n
©r
én
J n
’n
h »u
`æn
Y n
ABÉn
æn
Ør
dG p
Ⱦr
bo
Rr
QGn
h
t
? n
M Én
j o
?ƒt
«n
b Én
j t
?n
M Én
j o
?ƒt
«n
b Én
j t
?n
M Én
j m
?ƒo
à`r
µn
e u
ôp
°S u
?o
c r
øn
Y /
‹ r
?p
°ûr
cGn
h
p
¿'
Gr
ôo
?r
dGn
h p
¿Én
Á/
’r
G n
?r
gn
G r
ºn
Mr
QGn
h ?/
FBÉn
?n
ao
Q r
ºn
Mr
QGn
h »/
ær
ªn
Mr
QGn
h o
?ƒt
«n
bÉn
j
(1)
n
Ú
/
e n
ôr
cn
’r
G n
? n
ôr
cn
G É n
j n
h n
Ú
/
ª p
MG s
ôdG n
º n
M r
Qn
G BÉ n
j n
Ú
/
e'
G
(2)
n
Ú
/
ªn
dÉ n
©r
dG u
Ü n
Q! o
ó r
ª n
ër
dG p
¿n
G r
º o
¡j ƒ r
Y n
O o
ô p
N'
G n
h
®
âlem:
evren, kâinat.
benlik:
ben duygusu, ego.
Celâl:
nihayet derecede büyüklük,
azamet, ululuk sahibi Allah.
Cemal:
Cenab-ı Hakkın lütuf ve ih-
sanı ile tecellisi.
dua:
Allah’a yalvarma, niyaz, yal-
varma, istek.
ebed:
sonsuzluk.
ehadiyet:
Allah’ın birliği.
ehl-i iman:
iman edenler, Müslü-
manlar.
emniyet:
güven.
ezel:
başlangıcı olmayan geçmiş
zaman.
felek:
gökyüzü.
hamd:
Allah’ı övme, yüceltme.
hata:
kusur, eksik ve yanlış.
Hayy-ı kayyum:
her hususta ikti-
darı olan, her canlıya hayat veren
ve onları ayakta tutan, Allah.
hisler:
duygular.
hürmet:
hatır.
hüzün:
üzüntü, keder.
hırs:
kızgınlık, öfke.
kerem:
cömertlik.
kutup:
büyük evliya, çok büyük
din âlimi.
lâtif:
güzel, hoş.
mahsus:
ait.
mazhar:
gösteren.
meftun:
müptelâ, düşkün, tutkun.
mensup:
bağlı.
merhamet:
şefkatli, acıyan, koru-
yan şefkat göstermek, korumak.
minnet:
şükür hissi.
nasip:
kısmet.
nefis:
insanın kötülüğü isteyen ve
sevk eden yanı.
nur:
manevî güzellik.
rab:
sahip, terbiye ve idareci olan
Allah.
salât:
rahmet.
sema:
gök.
sır:
gerçek kıymeti, gizli hakikatler.
sırrı:
bilinmeyen hakikatleri.
şükür:
teşekkür etme, minnet
duyma.
1.
Allah’ım! Sırlar semasının güneşi, nurların mazharı, Celâl dairesinin merkezi, Cemal feleği-
nin kutbu olan, ehadiyete mensup Muhammed’in (a.s.m.) lâtif zatına salât eyle.
Allah’ım! Onun, Senin katındaki sırrı ve onun Sana olan manevî yakınlığı hürmetine korku-
mu emniyete çevir, hatalarımı sil, hüzün ve hırsımı gider, benim destekçim ol; beni ben-
den alıp Kendine götür, yaklaştır; benliğimden geçmeyi bana nasip et, beni nefsime mef-
tun ve hislerimle perdelenmiş kılma; bana her gizli sırrı aç.
Yâ Hayyü, yâ Kayyum! Yâ Hayyü, yâ Kayyum! Yâ Hayyü yâ Kayyum! Bana merhamet et, ar-
kadaşlarıma merhamet et, ehl-i iman ve Kur’ân’a merhamet et. Duamızı kabul buyur, ey
merhamet edenlerin en merhametlisi ve ey kerem sahiplerinden daha çok kerem sahibi
Allah’ım!
2.
Duaları, “Ezelden ebede her türlü hamd ve övgü, şükür ve minnet, Âlemlerin Rabbi olan Al-
lah’a mahsustur” sözleriyle sona erer. (Yunus Suresi: 10.)
Y
irmi
ü
çünCü
S
öz
| 146 |
iMan ve küfür Muvazeneleri
