Anne-babası veya akrabaları tarafından sevilmeyen çocukları ileriki yaşlarında problemli bir gelecek beklemektedir. Ayrıca, sevilmeyen çocukta kendine ve çevreye karşı güvensizlik duygusu oluşabilir. O, dünyanın korkutucu bir yer olduğu ve kendisinin bu dünyada yalnız bir kişi olduğunu düşünebilir. Yakınlarından sevgi görmeyen çocuklar, tedirgin, kaygılı, saldırgan olabilirler.

Başta Hz. Peygamberimiz (asm) olmak üzere Allah dostları, çocuklara sahip çıkmak gerektiğini öğütlemişlerdir.

Çocukların sevilmesi konusunda yanlış bir anlayış toplumda yerleşik hal almıştır. Kız-erkek çocuklar arasında ayrım yapmak gibi... Bu konuda da Hz. Peygamber (asm) güzel bir örneklik yapmıştır. Hz Enes anlatıyor:

Bir adam Hz. Muhammed (asv)’ın yanında oturuyordu. Bir ara adamın oğlu geldi. Adam çocuğu dizine oturtarak öpüp sevmeye başladı. Biraz sonra kızı da geldi. Adam ise onu yanına oturtmadı ve hiç ilgilenmedi. Allah’ın Elçisi (asm)’in yüzü değişmişti: “Niçin ikisini bir tutmadın?” diye sordu. 

Bir başka hadise de şöyle yaşanmıştır: “Ebu Hureyre ile bir gün Hz. Fâtıma (r.anha)’nın evine giderler. Torunlarını görmek, sevmek istemiştir. Kapıdan girer girmez, Hasan (ra)’ı arayarak: ‘Küçük adam orada mı? Küçük adam orada mı?’ diye sorar. Koşarak gelen torununu kucaklarken bir yandan da dua etmektedir. ‘Ey Allah’ım! Ben onu seviyorum, senin de onu ve onu sevenleri sevmeni diliyorum.’”

Cenab-ı Hakk bizleri Hz. Peygamberin (sav) sevgisiyle donatsın ve bunu çocuklarımıza da lâyıkıyla göstermemizi nasip etsin.