İslamköy’lü, büyük devlet adamı, Türkiye’mizin 780 bin km2 nin kısm-ı azamında kendilerinin kırat mührü bulunan 9. Cumhurbaşkanı Merhum Süleyman Demirel’in 91 yaşında Hakk’a vuslatı çok gönülleri hüzne sevk etti. Bizler gibi ona sevgisi ve muhabbeti olanları derinden üzmüştür. Yazılı ve görsel basının büyük bir kısmı onu ve hatıralarını kendilerine göre yad ettiler ve bir vefa borcunu ifa ettiler. Bunların içerisinde Yeni Asya Gazetemiz birinci sırada yer aldı. Hastaneye yatışından, vefatından defnine kadar hep haber yaptı, hatta İslâmköyünde defin anında Yeni Asya dağıttılar. Merhum Demirel Yeni Asya’yı çok severdi. Yeni Asya’da Demirel’i severdi.

Yeni Asya’nın yılmaz Demokrat okuyucuları karşılıksız ve her zamanki gibi beklentisiz bir vefa borcu olarak sayısız taziye ilânı verdiler ve halende vermektedirler. Hepsini okumaya çalıştım ve imzalarına baktım. Bunlardan bir tanesi çok dikkatimi çekti ve “Demirel ve Kâ’be” ser levhalı makalemi yazmama vesile oldu. İmza ise; benim aziz dâvâ kardeşim kahrımızı çok çeken ve hiçbir zaman Merhum Demirel’in yanından ayrılmayan ve onun siyasî misyonundan zikzak çizmeyen 16. Dönem AP İstanbul Milletvekili Sn. Recep Özel.

Dikkatimi çeken ve beni çok duygulandıran tam sahife taziye ilânının şu satırlarıdır; “..Ocak 1993’te yaptığımız körfez ülkeleri seyahatindeki umre ziyaretinde Suudi Kralı tarafından kendisi için özel olarak açılan mübarek Kâbe-i Şerifin içine girip duâ etme şerefine ve lütfuna nail olduğumuzda..” bu satırları özel, kimseler bilmiyor. Çoklar için sırlar âlemi. Merhum Demirel bu nevi ibadetlerin istismarından çok çekinirdi. Daima ihlâs çizgisinin içinde kalırdı. Bunları kendi ifadeleriyle “Bir basamak” yapmazdı. Bu nevi çok hatıralar var...

Sn. Recep Özel uzun yıllar kendileri ve muhterem eşleri Demirel ailesinden hiç ayrılmadılar. Çok hatıraları var, bugün genç nesil hatta siyasî noktada kafaları karışık gençler bunları bilmeleri lâzım. Hep kötülerin kötü ifadeleriyle besleniyorlar, cımbızla hataları araştıranların iftiralarıyla yetişenler var. Bunun için “Özel” ailesinden “Süleyman Demirel ve Nazmiye Demirel” başlıklı bir eser yazmalarını bekliyorum ve ümit ediyorum.

Bir hatırayı bu mânâda kaydedeyim . Yer Konya AP kongresi ve açılışlar var.  Merhum Demirel Selçuk Otelde misafir edilir. Konya İ. H. O. Müdürü Bayram Başpınar hafız-ı Kur’ândır. Sabah namazlarında Konya Kapu Camii’nde mukabele okurlar. Cami otele yakın, Bayram Hoca sabah namazında camiye girer en ön sıraya bakar Merhum S. Demirel ve koruması Şükrü Bey, başka hiçbir kimse yok. Hocanın ifadesi şu “Halil Bey o günden itibaren ben Demirelci oldum, onu böyle bilmezdim..” Hislenerek söylerlerdi..

Merhum S. Demirel yalnız Türkiye’nin mukadderatıyla değil 57 İslâm ülkesinin ve Avrasya’daki Türk Cumhuriyetlerinin sulh-u umumisi için âzamî hizmet veren bir şahsiyetti. Kendilerine büyük sevgi gösteren ve Kâ’be’nin kapısını açan içinde duâ etmelerine Umre yapmalarına vesile olan Kral Fahd bin Abdülaziz Merhum Demirel’i örnek alarak ve onunla daimî istişare ederek ılımlı bir dış politika izleyerek tarafsız kalmaya çalıştı.  Lübnan’da arabuluculuk rolü üstlendi, İran ve Irak arasındaki çatışmalarda kendisini dışarda tutmayı başardı. Sovyetlerin Afganistan’dan çıkartılması için Amerika ve Pakistan’la birlik olarak, savaşta maddî açıdan büyük yardımlarda bulundu. Körfez savaşında ise yine barış taraftarı bir politika izlemiştir.

Merhum Demirel Hafız olmak istiyor. Sırlar âlemi. Hatırat yine Recep Özel Beyden ve eski Bakan ve Av. Ali Şevki Erek’ten. Bu hatırayı da sonuna kadar yazarım, fakat bunu da Recep Özel Beye bırakıyor ve haddimi aşmıyorum. Onun dilinden ve onun kaleminden bekliyorum. Elbette bir mânâda Recep Bey, Merhum Demirel’in evlâd-ı maneviyeleri gibidir. Taziyetlerimi ona sunuyorum ve Demirel’i bizler gibi yıllarca alkışlayan ve temel attığı çorak arazilerde ve yasaklı yıllarda onunla yürüyenlere sunuyor ve Fatihalar gönderiyorum.