Yani bilgisayar oyunu bağımlılarına önümüzdeki yıllarda ‘deli’ muamelesi yapılırsa şaşmamak icap edecek.

Uzmanlar da özellikle çocukları tehdit eden teknolojik oyun ve uygulamalara karşı anne ve babaları ikaz ediyor. Son araştırmalara göre, dünyada gençlerin yüzde 10’u oyun bağımlısı ve bu rakam uyuşturucu, daha  doğrusu ‘öldürücü’ esaretinden bile tehlikeli hale gelmiş. Uzmanlar, kişileri yalnızlaştıran, ‘dertli’ kişilikler haline getiren ve ileri aşamalarda da klinik vak’alara, ‘hasta’lara dönüştüren teknolojik bağımlılığa karşı uyarıları da arttırmışlar. (Milliyet, 30 Ocak 2018)

Konu hakkında açıklama yapan bazı uzman görüşleri şöyle özetlenebilir:

“Teknoloji ile özellikle erken yaşlarda çok fazla haşir neşir olmak, algının tek bir boyuta kilitlenmesine neden  oluyor. Algılarımız gelişmiyor, bu durum beyin gelişimini de olumsuz etkiliyor. (Elektronik oyunlarla çocuklar ve gençler) Gerçek hayattan koparıldığı için, asıl ihtiyaç duyduğumuz becerilerden mahrum  kalıyorlar. Bu konularda yeni neslin çok ciddî anlamda sıkıntı yaşadığını görüyoruz.” (Yeşilay 2. Genel  Başkan Yardımcısı Dr. Mehmet Dinç)

“16-24 yaşları arasında internet kullanımı 2005’te yüzde 25’lerdeyken 2017’de yüzde 90’lara çıkmış  durumda. İnternet ve oyun bağımlılığı ile ilgili Türkiye’de yakın zamanda yapılan geniş örnekli bir çalışma yok. Fakat yurt dışı çalışmalarda gösterilen gençlerin yüzde 90’ı internet ve oyun ile iç içeyken, yüzde 10’u  internet ve oyun bağımlısı olarak değerlendirilmektedir. Bu oranlar uyuşturucu madde bağımlılığından daha  yüksek oranlardır.” (Üsküdar Üniversitesi’nden Psikiyatri Uzmanı Doç. Dr. Onur Noyan)

Bu tehlikeye karşı tavsiye edilen çareler arasında ise şunlar var:

* Çocuklarınıza saygı ve sevgi gösterin.

* Çocuklarınızla parklara gidin.

* Onlarla oyun oynayın.

* Evlâtlarınıza davranışlarınızla örnek olun.

* Çocuklara sorumluluklar verin.

Bu ve benzer tavsiyelerin hepsi güzel ve yerinde. Ancak en dikkat çekici olan “Evlâtlarınıza davranışlarınızla  örnek olun” tavsiyesidir. Yaşadığımın çağın en büyük problemlerinden biri de budur: Örnek olamamak.

Eğitimcimiz, siyasetçilimiz, ekonomistimiz, ilahiyatçımız velhasıl neredeyse herkes ve hepimiz ‘örnek olma’yı  başarabilmiş değiliz. Bunun da sebepleri var, ama tez elden ‘örnek olma’yı başarmamız gerekecek. Aksi halde ‘yapma, etme’ diyerek bu afetlere, bu tehlikelere ve bu musîbetlere karşı koymamız mümkün değil.

Yarını beklemeden bugünden hareket edebilirsek kendimiz değilse bile belki çocuklarımız için ‘örnek olma’ vazifesini yerine getirebilir. Hiç değilse bir nesil sonrası muhtemel tehlikelerden kurtulmuş olur.

Bakınız, dünyayı kurtarma peşinde koşarken kendimizi, çocuklarımız ve çevremizi kaybetme tehlikesi ile karşı karşıyayız. Lütfen oyun içindeki oyunları görelim ve hem kavlî, hem de fiilî duâlarımızı ihmal etmeyelim. Bu tehlikelere karşı başka tesirli çaresi, reçetesi olan varsa lütfen onlar da söylesin...