Kur’ân tefsiri olan Risale-i Nur’un bu millete ve bir bütün olarak insanlığa yaptığı hizmeti inkâr etmek mümkün değil. İman kurtarma seferberliği başlatan Üstad Bediüzzaman Said Nursî Hazretleri uzun ve bereketli ömrünü bu uğurda feda etmiştir. Vefatından sonra da aynı hizmeti Risale-i Nur Külliyatı yapmaya devam ediyor.

Ancak “Mühim ve büyük bir umur-u hayriyenin çok muzır mânileri olur. Şeytanlar o hizmetin hâdimleriyle çok uğraşır” (Lem’alar, Yirmi Birinci Lem’a) tesbiti gereği, hayattayken Bediüzzaman’la, vefatından sonra da Risale-i Nur eserleri ve onun hadimleriyle uğraşanlar olmuş ve oluyor.

Hem de iftira atanlar her geçen yıl ya da gün iftira dozunu arttırmanın peşinde. Fakat şunu unutmamak lâzım ki en büyük müfterilerin başaramadığı ‘çamur atma yarışı’nı günümüz müfterilerinin başarması mümkün değildir.

Slogan attığımız ya da propaganda yaptığımız düşünülmesin. Şundan eminiz ki, Risale-i Nur telif edildiği günden bu yana meydandadır. Hem dostları, hem de muarızları bu eserleri en ince ayrıntısına kadar okumuş, incelemiş ve değerlendirmiştir. Dostları istifade etmiş, muarızları ise yanlış aramaya çalışmış. Bunca yıl geçtiği halde ciddî hiçbir itiraz ileri süremeyenler ve onların günümüzdeki takipçileri bu eserleri şimdi perdeleyebilir mi? Hiç şüpheniz olmasın ki iftira atanlar attıkları iftiralarla baş başa kalır ve ahirette bunun hesabını verir.

Son zamanlarda yine birisi çıkmış ve Nur Talebelerini itham etmek için Bediüzzaman’ın ‘Kâinata değişmem’ dediği merhum talebesi Zübeyir Gündüzalp üzerinden çamur atmayı tercih etmiş. Zübeyir Gündüzalp Ağabeyin yerini tesbit için şu hadiseyi hatırlamakta fayda var. Sorgu hâkiminin, suçlamak için sorduğu “Sen Risâle-i Nur Talebesiymişsin?” sorusunu şöyle cevaplandırır: “Bediüzzaman Said Nursî gibi bir dâhinin şâkirdi olmak liyâkatini kendimde göremiyorum. (...) Eğer kabul buyururlarsa, iftiharla ‘Evet Risâle-i Nur şâkirdiyim’ derim” demiştir. (Şuâlar, s. 468)

İşte bu kahraman Nur Talebesine “Felsefeci” diyen biri çıkmış ve bu yolla Risale-i Nur’a, Nur Talebelerine ve dolayısıyla Yeni Asya’ya hücum etmeye kalkmış. Bunun için de ‘devleti göreve’ çağırmayı tercih edip “Risale-i Nur’u (güya doğru şekilde) siz ele alın. Yoksa yeni ‘paralel yapı’lar ortaya çıkar” mealinde sözler sarf etmiş.

Risale-i Nur’dan iman çıkar, ihlâs çıkar, kardeşlik çıkar, eğitim çıkar, İttihad-ı İslâm çıkar, Medresetüzzehra çıkar, müsbet hareket çıkar, velhasıl hep iyilikler çıkar. Bunun aksine ‘yapı’lar çıkabileceğini iddia edenlerin sözleri sadece kendilerini bağlar. Allah’a şükürler olsun ki Risale-i Nur bugün telif edilmiş değil. Bütün eserler meydandadır ve en temel tavsiyesi de ‘müsbet hareket’tir. Dolayısıyla bu eserlerden menfî bir anlam çıkmaz. Çıkarmak isteyenler en başta Risale-i Nur’a ters hareket etmiş olur. Üstad Bediüzzaman’ın hayatı ve eserleri meydanda olduğu halde, “Bu eserlere el koyun” anlamına gelecek çağrılar iyi niyetle izah edilemez.

Şunu bir değil bin defa daha hatırlatmak lâzım ki, bu meyandaki çağrılar yıllar önce de o günkü bazı ‘hoca’lar tarafından da yapılmış, ama hak ve hakikat inhisar altına alınamayacağı için, bu mümkün olmamış ve Risale-i Nur imanları kurtarmaya, inançsızlık yangınını söndürmeye devam etmiştir.

İnşallah, inançsızlığa karşı verilen bu mücadele kıyamete kadar devam edecek ve Risale-i Nurlar büyük bir “kal’a”yı muhafazaya devam edecek. Müfterileri kendi çirkin sözleriyle baş başa bırakıp Allah’a havale edelim...