Hakikatli bakışa, hakikatin hikmetine...
Hz. Peygamber (asm), Mescid-i Aksa’ya doğru gece yolculuğuna çıktığı gecenin sabahında bu hâdiseyi halka anlattı. İman etmiş bazı kimseler bu hadise üzerine dinlerinden döndüler.
Bu kişiler Ebu Bekir Sıddık’a koşarak:
‘Arkadaşının ne dediğini duydun mu? O, bu gece Beyt-i Makdis’e gidip geldiğini söylüyor?’ dediler.
‘Eğer o söylemişse kesinlikle doğrudur’ derken tereddütten, şüpheden eser yoktu kalbinde...
Onun sıddık oluşu Allah’ın Resulüne (asm) sadâkati sebebiyleydi…
Vakit, sıdk vakti...
Sadık olma vakti...
‘Emr-i ikra’ya ve diğer her emrine..
Okumak…
Gerçek bir talebe gibi…
‘Kendi nefsi için yazılmış’ haşyeti ile okumak…
Okuduğu dersi aktarırken de müzakere ediyormuş hissiyatı ile…
Gururla değil; tevazu ile…
Enaniyetle değil, ilmin izzetini muhafaza ederek...
‘Biliyorum’ edası ile değil; ‘Öğreniyorum’ hissiyatı ile…
Sıradan bir kitabı değil; asırların iman, itikad reçetesini okur gibi…
Sadâkat ve teslimiyetle…
Mektuplardaki hitaba muhatap olarak…
“Aziz sıddık kardeşim!..” seslenişinde Üstadımızı duyarcasına...
Sıddık olma arzusu ile…
“İ’caz-ı Kur’ân’ı beyan et!” (Tarihçe-i Hayat, s. 303) müjdesine mazhar olan bir zatın, eserinin vehbî olarak yazdırıldığını fark ederek…
Bükük bir boyunla…
Buruk bir kalple…
Huzuru arayan gözlerle okumak…
Damla deyip geçme, özü deryanın
Damlanın içinde, ummanı oku…
Kudretini tefekkür et Mevlâ’nın,
Diz çök, secdeye var, şükranı oku… (Nezlim)
Okumak bizi nereye götürüyor bilmeli.
Bilmeli de ona göre çıkmalı o yola…
İmam-ı Şafi veriyor müjdeyi;
“Bütün tasalar okumakla kovulur…”
Yirmi birinci asır insanı endişelerinin okuyarak azalacağını, huzuru okuyarak tadabileceğini biliyor mu?
Okumak…
Cehaletten kurtulmak için…
Hz. Osman (ra) Efendimiz “Cehalet öyle bir binektir ki, üzerine binen zelil olur, arkadaşlık yapan yolunu kaybeder.” buyuruyor.
Okumak...
Kimsenin oyununa gelmemek için…
Sapmış fikirlerin oyuncağı olmamak için…
Bölücü güç (!) lerin esiri olmamak için okumak…
Kur’ân-ı Kerîm’in inzalinde Rabbimizin ilk emri de “Oku!” değil mi?
Müslümanların bildiği; ama tatbik etmediği, Hz. Peygamberimiz (asm) Hira Mağarasında bu emre muhatap olunca korku ve heyecanla ürpererek “Ben okumayı bilmem ki, nasıl okuyayım?” diye mukabele ediyor.
Gelen ikinci emrin şiddeti daha yoğun: “Oku!”
“Yaratan Rabbinin adıyla oku…”
Okumak…
Yaratan Rabbimizin adıyla…
Onu tanımak için okumak…
Cehaletten aydınlığa kavuşmak için…
Var oluş sebebini anlamak için…
İnsanca yaşamak, insanlığa faydalı olmak için…
Dünya vahşetinden vahşi insanları fark etmek için…
Alet olmamak için vahşilere…
Ahirette biçmek üzere ekmek için dünya tarlasını…
Bizi biz yapan değerleri fark etmek için…
O (asm) ve onun etrafındakiler hep okudular…
Kur’ân’ın indirilmesi tamamlanana kadar, 23 yıl…
Âyet âyet, sûre sûre okudular…
Aydınlattılar insanlığı okuduklarının ışığıyla…
İnsanca yaşamayı öğrettiler.
Okuduklarını yaşadılar sadece, insanlığa fazilet abidesi oldular…
Fazilet ağaçları yetiştirdiler...
İlim deryasına dalıp ilmin başlangıcı oldular...
İlimle, irfanla doldurdular asırları…
Yeni nesil olarak, kucaklamak için asırları,
Okumaya, okutmaya, okuduklarımızla amel etmeye hazır mıyız?