Bir ara temiz giyimli, orta yaşlı, uzun boylu bir insan açık olan büromuzun kapısından "Selâmün aleyküm" diyerek içeri girdi. Biz kendisini tanımıyorduk... Ama bir insan selâm vererek geldi... Ben hemen ayağa kalktım. Merhum babamın son vasiyeti: "Kim gelirse gelsin selâm verdi mi, el uzattı mı sen oturuyorsan ayağa kalk" sözü idi. Allah rahmet eylesin. Böyle durumlarda hemen babamın o vasiyeti ve ikazı aklıma gelir; ekseri kim olursa olsun bir gelen oldu mu ayağa kalkarım.
Gelen misafire: ”Hoş geldiniz, buyurun, kimi aradınız?" diye sordum.
"Caminin bir yetkilisi ile konuşmak istiyorum" dedi.
"Buyurun, ben burada görevliyim. Şöyle oturun."
Misafirimi oturttum.
"Hayrola bir isteğiniz mi var?"
Bu arada gittim, çay ocağından kendi elimle iki çay aldım. Oturduk, çaylarımızı içmeye başladık ve "Tanışalım" dedim. O da anlatmaya başladı: "Ben Mardin'in Midyat ilçesindenim. Adım Aslan. Orta ve liseyi Midyat'ta okudum. Teoloji eğitimi için Almanya'ya geldim. Ben Süryaniyim. Müslüman değilim. Sizi tebrik etmek için geldim. Sabahları buradan geçerken bu külliyeyi görüyorum. Göğsüm kabarıyor. Dinim Süryani de olsa ben bir T. C. vatandaşıyım. Türkiye'de doğdum. Orada okudum.
"Çok güzel bir eser yaptınız. Bütün arkadaşlarınızı ve Müslüman Türkleri, buna öncülük yapan herkesi tebrik ederim. Binanın cami kısmını, yurt kısmını tamamen gezdim. Gerçekten şahane bir bina. Muhteşem bir eser. Caminin kubbesi, minber, mihrab, kürsü ve avizeleri gerçekten bir harika... Çok çok güzel olmuş. Camiyi gezerken içim ferahladı... Gerçekten yapanları tebrik ederim. Almanya'da temelden böyle güzel bir cami, yurt ve külliye binası... İftihar etmemek elde değil..."
"Peki Aslan Bey, Mardin-Midyatlı olduğunuzu söylediniz. İşiniz nedir? Nerede çalışıp, nerede oturuyorsunuz?"
“Ben Heillbron'da çalışıyorum... Hellbron'da büyük kilise var ya..."
"Evet.."
"Ben o kilisede papaz yardımcısıyım... Yani papazım..."
"Peki neden camiyi görmek arzu ettiniz?"
“Ali Bey, biz Türkiye'de Müslümanlarla bir arada büyüdük ve okullarda okuduk. Hiçbir Müslümandan kötülük görmedik. Müslümanları, Türkleri severiz... Şu an Türkiye üzerine din, mezhep öne çıkartılarak oynanan oyunları din adamları olarak da çok iyi okumalıyız. Biz Midyat'ta iken Müslüman komşularımızla çok güzel günler geçirdik. Sizin mübarek günlerinizde komşularımız bizlere hep ikramda bulunurlardı. Hâlâ sizin undan yaptığınız o helvayı özlüyorum... Tadı damağımda derler ya... Aynen öyle... Neticede burası da Allah'ın evidir... Dış görünüşü bile insanı etkiliyor... Şehrin göbeğinde kocaman bir eser... Geldim, gezdim, gerçekten içim açıldı.
"Sizin de beni tanımadığınız halde bu şekilde çok candan ve medenî bir şekilde karşılamanız cidden beni çok memnun etti... Ayrıca alâkanıza ve misafirperverliğinize de çok teşekür ederim. Beni tanımadığınız halde tevazu örneği göstererek gidip kendi elinizle çay getirdiniz... İzniniz olursa ben gitmek istiyorum..."
"Peki buyurun. Ben sizi kapıya kadar götüreyim, oradan uğurlarım..."
Çıkarken papaz efendinin kapının kenarında duvara monte edilmiş teberru kutusu dikkatini çekti. Cebinden 20 euro çıkartıp sadaka kutusuna attı ve, “Burası da Allah'ın evi, sadaka vermeden boş geçilmez. Allah yardımcınız olsun... Allah'a ısmarladık..."
"Güle güle. Yine beklerim inşaallah."
"Fırsat bulunca geleceğim ve buranın durumunu papaz arkadaşlarıma da anlatacağım."
"Ben de Müslüman bir din adamı olarak ilgi ve alâka duyup camimizi ziyarete geldiğiniz için teşekkür ederim. Sağolun."
"Siz de sağolun, tekrar Allah'a ısmarladık."
"Güle güle..."
Cenâb-ı Hak, hidayet nasip eylesin. İnşaallah hepimizin akıbeti hayır olur. Cümleniz Mevlâ'ya emanet olunuz.