SÖZLER | 23
B
‹R‹NC‹
S
ÖZ
ellerini uzatt›ran ve senin hacetlerine “Lebbeyk!” dedir-
ten Zat-› Zülcelâl seni bilmesin, tan›mas›n, görmesin?
Madem seni biliyor, rahmetiyle bildi¤ini bildiriyor; sen
de Onu bil, hürmetle bildi¤ini bildir. Ve kat’iyen anla ki,
senin gibi zaif-i mutlak, âciz-i mutlak, fakir-i mutlak, fâ-
nî, küçük bir mahlûka koca kâinat› musahhar etmek ve
onun imdad›na göndermek, elbette hikmet ve inayet ve
ilim ve kudreti tazammun eden hakikat-i rahmettir.
Elbette böyle bir rahmet, senden küllî ve halis bir
flükür ve ciddî ve safî bir hürmet ister. ‹flte o halis flükrün
ve o safî hürmetin tercüman› ve ünvan› olan
p
º« /
M s
ôdG p
ø '
ª r
M s
ôdG $G p
º° r
ùp
H
’i de; o rahmetin vusulüne vesile
ve o Rahman’›n dergâh›nda flefaatçi yap.
Evet, rahmetin vücudu ve tahakkuku, günefl kadar za-
hirdir. Çünkü, nas›l merkezî bir nak›fl, her taraftan gelen
atk› ve iplerin intizam›ndan ve vaziyetlerinden hâs›l olu-
yor; öyle de, bu kâinat›n daire-i kübras›nda bin bir ism-i
‹lâhînin cilvesinden uzanan nuranî atk›lar, kâinat sima-
s›nda öyle bir sikke-i rahmet içinde bir hatem-i rahîmiye-
ti ve bir nakfl-› flefkati dokuyor ve öyle bir hatem-i inaye-
ti nescediyor ki, güneflten daha parlak kendini ak›llara
gösteriyor.
Evet, flems ve kameri, anas›r ve maadini, nebatat ve
hayvanat› bir nakfl-› azam›n atk› ipleri gibi, o bin bir isim-
lerin flualar›yla tanzim eden ve hayata hadim eden ve
nebatî ve hayvanî olan umum validelerin gayet flirin ve
imdad›na göndermek:
yard›m›-
na koflturmak.
inayet:
yard›m, lütuf.
intizam:
tertip, düzen.
ism-i ‹lâhî:
Allah’›n ismi.
kâinat:
Allah’›n d›fl›nda var olan
her fley, bütün varl›klar, dünya.
kamer:
ay.
kat’iyen:
kesin olarak, kesinlikle.
kudret:
güç, kuvvet.
küllî:
genifl ve genel; her fley için.
lebbeyk:
, buyurunuz, emrediniz.
maadin:
madenler.
mahlûk:
yarat›lm›fl, yoktan var
edilmifl olan; yarat›k.
merkezî:
orta noktada birleflen,
dairesel olan.
musahhar etmek:
emrine ver-
mek, itaat ettirmek.
nak›fl:
iflleme, süsleme.
nakfl-› azam:
genifl ve büyük bir
süsleme ve iflleme.
nakfl-› flefkat:
flefkat nak›fl›, sevgi
süslemesi.
nebatat:
bitkiler.
nebatî:
bitkiye ait, bitkiden.
nescetmek:
dokumak, örmek.
nuranî:
ayd›nl›k, ›fl›kl›.
Rahman:
sonsuz merhamet ve
flefkatle bütün varl›klar› r›z›klan-
d›ran Allah.
rahmet:
flefkat etme, merhamet
etme, esirgeme.
safî:
temiz, pak, duru.
sikke-i rahmet:
rahmet sikkesi,
Allah’›n rahmet, ac›ma, esirgeme
mührü.
sima:
yüz, çehre.
flefaatçi:
af için sebep ve vesile
olmas› ümit edilen.
flems:
günefl.
flirin:
sevimli, cana yak›n, tatl›.
flua:
bir ›fl›k kayna¤›ndan uzanan
›fl›k huzmesi.
flükür:
Allah’›n nimetlerine karfl›
memnunluk gösterme.
tahakkuk:
delil ile ispat edilme,
gerçekleflme.
tanzim:
düzene koyma, s›ralama,
düzenleme.
tazammun:
içinde bulundurma,
içine alma, ihtiva etme, kapsaml›
olma.
tercüman:
çevirici, çevirmen.
umum:
hep, bütün, cümle, her-
kes.
ünvan:
isim, lâkap, nam, ün.
valide:
anne.
vaziyet:
durum, durufl.
vesile:
sebep, vas›ta, f›rsat, baha-
ne.
vusul:
kavuflma, ulaflma, eriflme.
vücut:
varl›k, var olma.
zahir:
görünen, aç›k, d›fl yüz.
zaif-i mutlak:
sonsuz derecede
zay›f.
Zat-› Zülcelâl:
celâl ve büyüklük
sahibi zat, Allah.
âciz-i mutlak:
her bak›mdan
güçsüz.
anas›r:
unsurlar, elementler.
ciddî:
akl› bafl›nda.
cilve:
görünme, akis, yans›-
ma; Allah’›n isimlerinin varl›k-
lar üzerinde aksederek gö-
rünmesi.
daire-i kübra:
en büyük, en
genifl daire.
dergâh:
huzur, kap›.
fakir-i mutlak:
sonsuz ihtiyaç
içinde olan.
fânî:
geçici, sonu olan, ölüm-
lü.
gayet:
son derece, oldukça.
hacet:
gerekli olan ve ihtiyaç
olan istekler.
hadim:
hizmet eden, hizmet-
kâr.
hakikat-i rahmet:
merhamet
ve flefkat esas›, gerçe¤i.
halis:
hilesiz, kat›ks›z, saf; s›rf
Allah r›zas› için olan.
hâs›l:
husule gelen, ç›kan,
meydana gelen.
hatem-i inayet:
yard›m
mührü, yard›m gerçe¤i.
hatem-i rahîmiyet:
Allah’›n
sonsuz flefkat ve merhamet
mührü.
hayvanat
: hayvanlar.
hayvanî:
hayvana ait, hayva-
n›n.
hikmet:
ilim; iyilik, güzellik,
faydal›l›k.
hürmet:
sayg›.
ilim:
bilme, bilifl, bilgi,
