Münacat
Yâ Rab! Nas›l büyük bir saray›n kap›s›n› çalan bir
adam, aç›lmad›¤› vakit, o saray›n kap›s›n›, di¤er makbul
bir zat›n sarayca me’nus sedas›yla çalar—tâ ona aç›ls›n;
öyle de, bîçare ben dahi Senin dergâh-› rahmetini, mah-
bup abdin olan Üveysü’l-Karanî’nin nidas›yla ve müna-
cat›yla flöyle çal›yorum. O dergâh›n› ona açt›¤›n gibi,
rahmetinle bana da aç. Ekulü kemâ kàle:
o
¥ƒo
? r
în
Ÿr
G Én
fn
Gn
h o
? p
dÉn
ÿr
G n
âr
fn
Gn
h @ o
ó r
Ñn
©r
dG Én
fn
G n
h »
u
H n
Q n
âr
fn
G »
p
¡ '
d p
G
o
?ƒo
?r
ªn
Ÿr
G Én
fn
Gn
h o
?p
dÉn
Ÿr
G n
âfn
Gn
h @ o
¥ho
Rr
ôn
Ÿr
G Én
fn
Gn
h o
¥Gs
Rs
ôdG n
âr
fn
Gn
h
o
Ò
p
?n
Ør
dG Én
fn
Gn
h t
»p
æn
¨r
dG n
âr
fn
Gn
h @ o
?«
p
ds
òdG Én
fn
Gn
h o
õj
p
õn
©r
dG n
âr
fn
Gn
h
p
ÊÉn
Ør
dG Én
fn
Gn
h ?
p
bÉn
Ñr
dG n
âr
fn
Gn
h @ o
â u
«n
Ÿr
G Én
fn
Gn
h t
»n
?r
G n
âr
fn
Gn
h
o
Å«
p
°ùo
Ÿr
G Én
fn
Gn
h o
øp
°ùr
ëo
Ÿr
G n
âr
fn
Gn
h @ o
º«
p
Äs
?dG Én
fn
Gn
h o
Ë
p
ôn
µr
dG n
âr
fn
Gn
h
o
Ò
p
?n
?r
G Én
fn
Gn
h o
º«
p
¶n
©r
dG n
âr
fn
Gn
h @ o
Öp
fr
òo
Ÿr
G Én
fn
Gn
h o
Qƒo
Øn
¨r
dG n
âr
fn
Gn
h
o
?p
FÉs
°ùdG Én
fn
Gn
h »
p
£r
©o
Ÿr
G n
âr
fn
Gn
h @ o
?«
p
©s
°†dG Én
fn
Gn
h t
…p
ƒn
?r
dG n
âr
fn
Gn
h
o
Ú
p
µ°r
ùp
Ÿr
G Én
fn
Gn
h o
OGn
ƒn
÷r
G n
âr
fn
Gn
h @ o
?p
FÉn
ÿr
G Én
fn
Gn
h o
Ú
p
en
’r
G n
âr
fn
Gn
h
1
¢o
†j
p
ôn
Ÿr
G Én
fn
Gn
h ?
p
aÉs
°ûdG n
âr
fn
Gn
h @ »
p
YGs
ódG Én
fn
Gn
h o
Ö«
p
éo
Ÿr
G n
âr
fn
Gn
h
abd:
kul.
âciz:
güçsüz, zay›f
asi:
isyan eden.
azamet:
büyüklük, yücelik.
Azîm:
en büyük, en yüce.
Aziz:
muhterem, sayg›n, flerefli.
Bâkî:
yok olmayan, sürekli kal›c›
olan.
bîçare:
çaresiz.
dergâh:
makam.
dergâh-› rahmet:
Allah’›n rahmet
kap›s›.
ebedî:
sonsuz, sürekli.
ekulü kemâ kale:
dedi¤i gibi der-
im.
fakr-› mutlak:
mutlak fakirlik.
fânî:
ölümlü.
Gafur:
günahlar› affeden.
Ganî:
gerçek zenginlik sahibi.
hakir:
hor, çaresiz.
Hâl›k:
yaratan, var eden.
Hayy:
hayat veren, dirilten.
ihsan:
ikram, ba¤›fl.
ikram:
lütuf, ba¤›fl.
izzet:
fleref.
kavi:
en kuvvetli, en güçlü.
Kerîm:
yard›m ve ikram eden.
köle:
kul.
kudret:
güç, kuvvet.
kul:
insan, abd.
leîm:
alçak, adî.
lütuf:
iyilik, güzellik.
mahbup:
sevgili.
mahlûk:
yarat›lm›fl.
makbul:
reddedilmeyen, geçerli.
Malik:
her fleyin yaratan›, sahibi
olan Allah.
memlûk:
köle, kul.
menus:
dost, cana yak›n.
merzuk:
r›z›klanan.
Muhsin:
iyilik eden, cömert.
Mutî:
emre itaat eden.
mülk:
sahip olunan.
münacat:
Allah’a tazarru’ ve
niyazda bulunma, Allah’a dua et-
me, yalvarma.
nida:
ça¤›rma, seslenme.
Rab:
besleyip büyüten, yetifl-
tiren, terbiye eden Allah.
rahmet:
ac›ma, ba¤›fllama, flefkat
gösterme.
Rezzak:
r›z›k verici Allah.
r›z›k:
yiyecek, giyecek gibi
nimetler.
seda:
ses.
Üveysü’l-Karanî:
bkz. fiah›s Bil-
gileri.
zat:
kifli.
zelil:
zillete u¤ram›fl, hakir, hor.
zillet:
küçülme, afla¤›lanma.
1.
Allah’›m! Sen benim Rabbimsin, ben ise Senin bir kulunum. • Sen her fleyi yaratan Hâ-
l›k’s›n, ben ise Senin bir mahlûkunum.
Sen r›z›k veren Rezzak’s›n, ben ise Senin r›zk›nla beslenen bir merzukunum. • Sen mülk sa-
hibi Malik’sin, ben ise Senin kölen olan memlûküm.
Sen gerçek izzet sahibi olan Aziz’sin, ben ise âciz ve zelilim. • Sen hazineleri bitmeyen zen-
ginlik sahibi Ganî’sin, ben ise Senin ihsan›na muhtaç fakr-› mutlak içinde bir fakirim.
Sen gerçek hayat sahibi Hay’s›n; ben ise, Senin hayat veriflin olmasa, bir ölüyüm. • Sen var-
l›¤› ebedî olan Bâkî’sin, ben ise gelip geçici bir fânîyim.
Sen sonsuz izzet ve fleref sahibi Kerîm’sin, ben ise zillet ve kötülükler içinde bocalayan bir le-
îmim. • Sen sonsuz ihsan sahibi Muhsin’sin, ben ise günah ve kötülük iflleyen bir asiyim.
Sen günahlar› bol bol ba¤›fllayan Gafur’sun, ben ise bir günahkâr›m. • Sen sonsuz azamet ve
büyüklük sahibi Azîm’sin, ben ise küçük ve de¤ersiz bir hakirim.
Sen gerçek kudret ve kuvvet sahibi Kavî’sin, ben ise s›n›rs›z acz içinde bir zay›f›m. • Sen ba-
¤›fl ve ihsan› veren Mu’tî’sin, ben ise lütuf ve ikram›na muhtaç bir dilenciyim.
1062 | SÖZLER
O
TUZ
‹
K‹NC‹
S
ÖZ
