Hem, sekiz ayrı ayrı müstensihin bozamadığı bir teva-
fukun, kuvvetli bir işaret-i gaybiye, içinde olduğunu gös-
terir. Nasıl ki ehl-i belâgatin kitaplarında belâgatin dere-
catı bulunduğu hâlde, Kur’ân-ı Hakîm’deki belâgat, dere-
ce-i i’caza çıkmış; kimsenin haddi değil ki ona yetişsin.
Öyle de, mu’cizat-ı Ahmediyenin bir âyinesi olan On Do-
kuzuncu Mektup ve mu’cizat-ı Kur’âniyenin bir tercüma-
nı olan Yirmi Beşinci Söz ve Kur’ân’ın bir nevi tefsiri olan
Risale-i Nur eczalarında tevafukat, umum kitapların fev-
kinde bir derece-i garabet gösteriyor. Ve ondan anlaşılı-
yor ki, mu’cizat-ı Kur’âniye ve mu’cizat-ı Ahmediyenin
bir nevi kerametidir ki, o âyinelerde tecelli ve temessül
ediyor.
İkinci İşaret
Hizmet-i Kur’âniyeye ait inayat-ı Rabbaniyenin ikinci-
si şudur ki: Cenab-ı Hak, benim gibi kalemsiz, yarım üm-
mî, diyar-ı gurbette kimsesiz, ihtilâttan men edilmiş bir
tarzda; kuvvetli, ciddî, samimî, gayyur, fedakâr ve ka-
lemleri birer elmas kılıç olan kardeşleri bana muavin ih-
san etti. Zayıf ve âciz omuzuma çok ağır gelen vazife-i
Kur’âniyeyi, o kuvvetli omuzlara bindirdi, kemal-i kere-
minden yükümü hafifleştirdi. O mübarek cemaat ise,
Hulûsi’nin tabiriyle telsiz telgrafın ahizeleri hükmünde ve
Sabri’nin tabiriyle Nur Fabrikasının elektriklerini yetişti-
ren makineler hükmünde, ayrı ayrı meziyetleri ve kıy-
mettar muhtelif hasiyetleriyle beraber, yine Sabri’nin ta-
biriyle, bir tevafukat-ı gaybiye nev’inden olarak, şevk ve
sa’y ü gayret ve ciddiyette birbirine benzer bir surette,
SİKKE-İ TASDİK-İ GAYBÎ | 379 |
G
ÜZEL
M
EKTUPLAR
âciz:
zayıf, güçsüz, zavallı
âyine:
ayna.
belâgat:
söz ve yazıda sanatlı
ve tesirli ifade; bir şeyde saklı
bulunan derin anlam
cemaat:
topluluk, aralarında
çeşitli bağlar bulunan insanlar
topluluğu
ciddî:
gerçek olarak, hakika-
ten
ciddiyet:
ciddîlik.
derecat:
dereceler, kademe-
ler, mertebeler
derece-i garabet:
hayret veri-
cilik derecesi, gariplik derecesi.
derece-i i’caz:
mu’cizelik de-
recesi
diyar-ı gurbet:
gurbet diyarı,
yabancı memleket, gurbet ili.
ecza:
cüz’ler, parçalar, kısımlar
ehl-i belâgat:
güzel, kusursuz
söz söyleyenler, edipler, ede-
biyatçılar.
elmas:
çok kıymetli bir mü-
cevher
fedakâr:
kendini veya şahsî
menfaatlerini hiçe sayan, feda
eden.
fevkinde:
üstünde
gayyur:
çok gayretli, çok çalış-
kan
hasiyet:
bir şeye has özellik,
nitelik
Hizmet-i Kur’âniye:
Kur’an
hizmeti
hükmünde:
değerinde, yerin-
de
ihsan:
bağışlama, ikram etme,
lütuf
ihtilât:
karışıp görüşme, bera-
ber yaşama
inayat-ı Rabbaniye:
her şeyi
terbiye ve idare eden Cenab*ı
Hakk’ın yardımları
işaret-i gaybiye:
gaypla ilgili
işaret; Hz. Peygamber, müçtehit
imamlar tarafından gayba ait veri-
len haberler, işaret yolu ile yapılan
açıklamalar.
kemal-i kerem:
ihsanın mükem-
meli, tam bir ikram edicilik.
keramet:
ermişçesine yapılan iş,
hareket veya söylenen söz, fikir.
kıymettar:
kıymetli, değerli
Kur’ân-ı Hakîm:
her ayet ve sure-
sinde sayısız hikmet ve faydalar
bulunan Kur’ân.
men:
yasak etme, engelleme
meziyet:
bir şeyi başkalarından
ayıran vasıf, üstünlük ve değerlilik
vasfı
mu’cizat-ı Ahmediye:
Peygamber
Efendimizin (asm) gösterdiği
mu’cizeler.
mu’cizat-ı Kur’âniye:
Kur’ân’ın
mu’cizeleri.
muavin:
yardımcı
muhtelif:
türlü türlü, çeşitli
mübarek:
feyizli, bereketli, kutlu
müstensih:
istinsah eden, bir yazı-
nın kopyasını çıkarıp çoğaltan
nev:
tür, çeşit
nevî:
çeşit, tür
sa’y:
iş, çalışma, çabalama
samimî:
içten, candan, gönülden
şevk:
şiddetli arzu, aşırı istek ve
heves
tabir:
yorum, yorumlama.
tarz:
biçim, şekil
tecelli:
belirme, bilinme, görünme
tefsîr:
Kur’ân’ın mana bakımından
izahı, açıklaması
temessül:
bir şekil ve surete gir-
me, cisimlenme
tevafuk:
uygunluk; belli sıra, ölçü
ve münasebetler içerisinde birbiri-
ne denk gelme
tevafukat:
tevafuklar, uygunluk-
lar, raslantılar, birbirine uygun ge-
lişler.
tevafukat-ı gaybiye:
gaybî ve
manevî bir inayetle yapılan, hiz-
metlere akseden yardımlar, görü-
len kolaylıklar
umum:
bütün
ümmî:
okuma yazması olmayan,
okumamış.
vazife-i Kur’âniye:
Kur’ân’la ilgili
vazife, Kur’ân vazifesi.
