Karşısına çıkan hemen her orduyu yenerek ortalığı tarumar eden Cengiz Han, Celâleddin Harzemşah’ın ordusu karşısında defalarca mağlubiyeti tattı.

Etrafa dehşet saçan Moğol İmparatorluğu’nun kurucu lideri olan Cengiz Hân ölünce, o tarihteki büyük devletlerden Harzemşahlar ile Anadolu Selçukluları rehavete kapıldılar. Moğol tehlikesi geçti sandılar.

Dahası, kardeş ve komşu olan iki devletin şöhretli lideri Celâleddin ile Alaeddin, birbirine karşı hakimiyet davası gütmeye ve sınır anlaşmazlığı içine düşmeye başladılar.

Nihayet, aralarındaki rekabet ve anlaşmazlık kızışa kızışa had safhaya çıktı. Bu ki kardeş devletin ordusu savaş düzeni ile Erzincan’da karşı karşıya geldi.

Cengiz Han’ın ölümünden sadece üç sene sonra, yani 1230’da iki kardeş ordu arasında tâlihsiz, elemli Yassıçemen Harbi yaşandı.

*

Erzincan Ovası’nda yaşanan Yassıçemen (YaslıÇimen) Harbinden sonra, salâbet ve celâdetiyle bilinen Harzemşahlar’ın ordusu mağlup düştü. Ardından devletleri yıkıldı, ahali ve beylikleri perişan oldu. Bir kısmı Selçuklulara iltihak etti. Onlardan biri de Harput Emiri Hüsameddin Beydir. Bu zat, hayatının sonuna kadar Moğollarla mücadele etmekten hiç vazgeçmedi. Ne var ki, kuvvet dengeleri arasında uçurumlar vardı. Hülagu’ya karşı fazla bir varlık gösteremedi.

*

Kafkasya’daki Harzemşah Devleti, Şarktaki Moğollar ile Garptaki Selçuklular arasında bir nevi tampon bölge teşkil ediyordu. Celâleddin Harzemşah’ın tabiriyle, arada “İskender Seddi” gibiydi. (O zamanlar, meşhur “Çin Seddi”ne “İskender Seddi”      deniliyordu.)

Harzemşahların tarih sahnesinden çekilmesinin ardından, Moğollar ile Selçuklular sınırdaş oldular. Böylelikle, tarihin en dehşetli fitnesi gelip Anadolu’nun kapısına dayanmış oldu.

*

Moğol imparatoru Cengiz Hanın yerine geçen oğulları ve torunları, Harzemşah ülkesini çiğneyerek geldikleri Anadolu medeniyetini de yakıp yıkmaya başladılar. Önce Selçuklu Devletini yıktılar, adından Güney’e yönelerek Bağdat’taki Hilâfet merkezi de olan koca Abbasî İslâm devletini yıkıp harabeye çevirdiler.

Cengiz’in torunu olan Hülâgû, dedesinden miras olarak devraldığı gaddarlığı, zamanla en uç noktasına kadar götürdü. Hatta yer yer dedesini dahi geride bırakacak kanlı mezâlime imza attı.

Dede-torun olan bu iki zâlimin dehşetli fitnesinden hem âyet, hem hadis, hem de Hz. İmam-ı Ali îmâlı ve işarî bir şekilde haber veriyor. 

Bu haberler, Risâle-i Nur’un muhtelif bahislerinde zikrediliyor ve zamanımızın şeddatlarıyla da irtibatlandırılarak ehemmiyetli şekilde nazara veriliyor. 

*

Evet, İslâm dünyasını sarsan Moğol fitnesine dair en doğru ve en isabetli tesbitler, Risâle-i Nur Külliyatı’nda var. O bahisler, bilhassa On Sekizinci Lem’a, Birinci Şuâ ile Mektubat isimli eserlerde etraflıca yer alıyor.

Şimdi, hadise ile bağlantılı bazı iktibas ederek mevzu öyle devam edelim.

Mektubat’ta yer alan bir cümle şöyledir: Resûl-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm, nakl-i sahih-i kat’î ile ferman etmiş: “Yaklaşmakta olan bir şerden, Arapların vay haline!” deyip, Cengiz ve Hülâgû’nun dehşetli fitnelerini ve Arap Devlet-i Abbasiyesini mahvedeceklerini haber vermiş. (Age, 104)

Yukarıda da belirttik, mûcizâne bir şekilde verilen haber, 1200’lü yıllarda aynen vaki oldu.

Şuâlar’dan bir iktibasla devam edelim. Şöyle deniyor: Resâili’n-Nur’un ikinci ismine tevafukla işaret eden umum o âyetler, dehşetli asır olan Hülâgû ve Cengiz asrına dahi îma ederler. (Age, 621) 

Yine Mektubat’tan bir iktibas: Perde altında yine o ehl-i dalâlet fırkaları, siyaset yoluyla Hülâgu-Cengiz fitnesini İslâmların başına getirdiler. Bu fitneden hem hadis, hem Hazret-i Ali Radıyallahu Anh sarîh bir sûrette aynı tarihiyle işaret ediyorlar. Sonra bu zamanımızın fitnesi en büyük bir fitne olduğundan, hem müteaddit hadisler, hem çok işârât-ı Kur’âniye aynı tarihiyle haber veriyorlar. (Age, 293)

(Devamı yarın)