Adı gibi izzetli idi.

İzzet-i imaniye ve Kur’âniyeyi daim muhafazanın gayretinde idi.

Vefat haberini aldığım ilk anda aklıma gelen “Kur’ân” oldu. Çünkü o, Allah’ın kendisine verdiği kadife sesiyle, çok güzel bir makamda Kur’ân okur, Nur derslerinden sonra aşr-i şerif tilâvetleriyle gönlümüzü mest ederdi.

Okuduğu Kur’ânlar şimdi de kabrinde onu mest ediyordur inşaallah.

Onu iyi tanıyanlardan Bilâl kardeşim, daha vefatının ilk anlarında “Çok hatimler okunuyor. Üçüncü hatim bitmek üzere... Daha bilmediğimiz yerlerden de hatimler indiriliyor. Gece de yağmur yağdı. Sema ehli ağlıyordu.” demişti.

Hayatıyla da, vefatıyla da Kur’ân’ı hatırlatan bir adam oldu İzzet Akada. Rabbim cümlemize nasip etsin bu bahtiyarlığı.

Kur’ân’ı dünyada dost, kabirde enîs, kıyamette şefaatçi, Sıratta nur ve burak, Cehennem ateşine karşı örtü ve siper eylesin hepimiz için...

*

Çok fazla girmediğim sosyal medyaya, İzzet Abimin vefat haberini aldığım gün, hani ona dair bir şeyler görür müyüm, bu vesileyle kadife sesinden yine Kur’ân dinleyebilir miyim acaba diye girmiştim ki, facebook ‘8 sene önce bugün’ü hatırlattı.

O gün paylaştıklarım, tazeliğini koruyor imiş meğer:

“27 Eylül 2012:

Metronun hatırlattığı...

Dün seyahat ettiğim metro, bana ‘dünyanın geçiciliğini’ ihtar etti. Durduğumuz her durakta, birilerinin inip, birilerinin biniyor oluşu; şu dünyanın da bir metro gibi, ‘saniye, dakika, saat..’ denilen duraklarında nice yolcusunu indirip, nicelerini de bindirdiğini hatırlattı. Az sonra inecek oluşum ise, adım atmaya yer bulamadığım metroda yaşadığım sıkıntıları gözümde cüz’îleştiriyor; gideceğim yere (mahall-i maksuduma) odaklanmamı sağlıyordu... Madem dünyadan da ‘az sonra’ ineceğiz, öyleyse dünyevî sıkıntıları büyütmeye değer mi?”

*

Metro çalışmaya devam ediyor dostlar. “İnenlerin ve binenlerin” de ardı arkası kesilmiyor.

Ve işte İzzet Akada Ağabeyimiz de indi. İnşaallah izzet-i imaniye ve hüsn-ü hâtime ile irtihal etti.

Rabbim ganî ganî rahmet eylesin. Ailesine, geride bıraktıklarına da sabr-ı cemil ihsan eylesin.

Cenab-ı Hak bizlere de “dünya metrosu”ndan i- man-ı kâmil, hüsn-ü hâtime ile inmek nasip etsin.

Ha bu arada inmeyen yok! Boşalmayan vagon da... Hangi vagonda olursan ol, hangi ‘koltuğu’ kapmışsan kap! Sonuç değişmiyor:

İnilecek!

Ha bu durakta, ha o durakta...

Kim bilir kaç yaşında?

Son bir soru:

‘Az sonra’ ineceğimiz metroda itiş-kakışa değer mi be yolcular?