Bir şehir, bir devlet değil; neredeyse kocaman bir kıta açlık ve ona ilave olarak susuzlukla kıvranıyor. Üstelik bu mesele savaş ya da benzeri ‘geçici’ bir problemden kaynaklanmıyor. Savaş da olsa barış da olsa Afrika bu iki temel dertle karşı karşıya.

Acaba haklı olarak buz dağları arasına sıkışmış olan bir balina için harekete geçen insanlık, Afrika’daki açlık ya da susuzluk için harekete geçmez mi? Kanaatimiz odur ki Afrika’da yaşanan sıkıntılar olduğu gibi Avrupa’ya, Amerika’ya ya da bir bütün olarak insanlığa anlatılabilse insanlığın buna karşı sessiz kalması mümkün değil. Afrika’nın bu derece mağdur olması orada yaşanan sıkıntıların insanlığa tam olarak anlatılamamış olmasından kaynaklanıyor. Savaşlara, kavgalara itiraz eden insanlık vicdanı bu temel mesele karşısında sessiz kalabilir mi? Bu noktada medyanın büyük bir sorumluluğu vardır. Yaralı balinalar kadar olsun insanlığın açlığı karşısında duyarsız kalmamalı.

BM Genel Sekreteri Antonio Guterres, ara sıra olduğu gibi bu defa da yine Afrika’nın derdini gündeme taşımış. Guterres, Etiyopya’nın başkenti Addis Ababa’da düzenlenen “30. Afrika Birliği Zirvesi” kapsamında yer alan “Afrika’daki Açlığı Sona Erdirme” başlıklı bir programda konuşmuş. Guterres, “Dünyada açlık yükselişte ve Afrika küresel açlıktaki en fazla yüzdeye sahip olan yer. Afrika’daki ülkelerin sadece yüzde 5’i Afrika Birliği’nin tarım kalkınma programı hedeflerini karşılayabiliyor” demiş. (AA, 27 Ocak 2018) 

Gine Cumhurbaşkanı Alpha Conde ise gıda güvensizliği ve yetersiz beslenmenin aynı zamanda kıtadaki birçok alandaki çatışmaların sebebi olduğunu dile getirmiş ve gıda güvenliğinin sağlanabilmesi için hayvan kaynaklarından daha fazla yararlanılması gerektiğini hatırlatmış. Etiyopya Başbakanı Hailemariam Desalegn de yoksulluğun azaltılması için kıtadaki sulama sisteminin güçlendirilmesi gerektiğine dikkat çekmiş.

Acaba, Afrika’da düzenlenen bu önemli toplantıya İslam alemi yeteri kadar ilgi gösterdi mi? Tartışılan konu açlık ve susuzluk. Böyle bir felaket karşısında en çok söz söylemesi ve çare araması gereken ülkeler Müslüman ülkeler olmalı. Çünkü bu sıkıntılar İslam İşbirliği Teşkilatı’na üye olan ülkelerin de dertleri arasında yer alıyor. Elbette ülkemizin de ciddi sıkıntıları vardır ama Afrika’da yaşanan bu dertlere biz de bigane, uzak ve yabancı kalamayız.

Koca kıtadaki açlığın ve susuzluğun önlenmesi için meselenin BM eliyle dünya gündemine taşınmasında fayda var. Acaba bunu Türkiye yapabilir mi? 

Herkes kabul eder ki dünya ve insanlık isterse Afrika’nın bu temel derdine çare bulabilir. Açlık ve susuzluk sona erdiğinde elbette bütün sıkıntılar bitmiş olmayacak. Ancak en önemli derdin bu olduğunu ve bir yıl dahi beklemeden bu meselenin halledilmesi gerektiği kabul edilmelidir.

Gine Cumhurbaşkanı Alpha Conde’nin gıda güvensizliği ve yetersiz beslenmenin aynı zamanda kıtadaki birçok alandaki çatışmaların sebebi olduğunu hatırlatması boşuna değil. 

Allah’ım bizi ve bütün insanlığı açlıkla imtihan etme. Amin.