Bundan sonra bu konuyla ilgili olarak AYM’nin yapacağı bir şey kalmamış oldu.

Peki siyaset ve TBMM ne yapacak?

Başta meclis Başkanı Numan Kurtulmuş ve Başkanlık Divanı nasıl bir tutum takınmalı ve takınacak?

Biliyoruz ki orada da siyaseten keskin iki tavır var: İktidarcılar ve muhalifler.

İktidarcılar AKMHP cumhurunun başkanının elindeki Saray’ın baskısı altında. Bu konuda kimsenin şüphesi yok.

Onlar da aslında şubat başında bu fırtına koptuğunda yaptıkları açıklamalarında, “hele bir AYM karar versin, gereğini yaparız” türünden ortaya karışık şeyler söylemişlerdi.

Aslında karar AYM’nin eski Başkanı Zühtü Arslan döneminde 22.02.2024 tarihinde verilmiş.

Ama gerekçeli karar ancak 31 Temmuz’da TBMM tatile sokulduktan bir gün sonra, 1 Ağustos Perşembe günkü Resmi Gazetede yayınlandı.

Anlaşılan o ki muhalif kalanların gerekçe yazması Meclisin tatile gireceği güne kadar uzun sürdü!

Ama o Meclis eninde sonunda, şimdilik 1 Ekim’de açılacak. Kaçış yok.

İşin bu tarafını geçelim.

Aslında beklenen karardı. Az çok duyumlar da vardı. Ama kıl payı şu ya da bu yönde olması beklenen bir karar iken sürpriz biçimde ciddi bir oy çokluğu ile 4’e karşı 10 oyla çıktığı anlaşılıyor.

“AYM bu konuda karar veremez” diyerek karara muhalif kalan üyeler Kadir Özkaya, İrfan Fidan, Muhterem İnce ve Yılmaz Akçil’in ortak muhalefet gerekçesi, özetle, Anayasa’nın 84. ve 85. maddesinin, AYM’ye, bu TBMM işlemini denetleme hususunda bir yetki ve görev vermediği görüşüne dayalı.

Sürecin ve kararın teknik yönleri ile köşemizi şişirmeyelim. İşin özüne ve siyasi mesajına odaklanalım.

Başlıkta da ifade ettiğimiz üzere karar şu anlama geliyor:

Anayasa Mahkemesi siyaseten özetle dedi ki “Erdoğan-Bahçeli ikilisince baskı altında tutulup yönetilen TBMM’nin bu kararı yok hükmündedir.”

Bunun bizce sonuç ise şudur:

Bu haliyle bu TBMM “yok hükmündedir.”

Zira TBMM’nin iktidar kanadının yaptığı işin yok hükmünde olduğunu söylemek, aslında TBMM’nin iktidar kanadının yok hükmünde olduğunu nazikçe söylemek demektir.

Adına Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi dedikleri bugünkü ucube “sarıbaşkanlık sistemi”ni yutturmaya ve tutturmaya çalışanların kandırmacalarından biri şuydu: Meclis daha güçlü olacak!

Biz de Rize’den soralım: Eee, n’oldi şindi?

Başta bu davayı açarak adalete giden tıkalı tünelde mühim bir menfez açmayı başaran TBMM üyeleri Özgür Özel, Burcu Köksal, Gökhan Günaydın, Ali Mahir Başarır ve diğer 125 milletvekili olmak üzere siyasetçiye düşen, bu kararın siyasi yönünü doğru şekilde anlatmaktır.

Muhalefet adalet ve insan hakları konusuna daha fazla yoğunlaşmalı.

Daha fazla konuyu daha sıkı çalışmayla AYM’ye götürmeli.

Bilhassa AİHM kararlarının Türkiye Cumhuriyeti devleti ve yargısı tarafından uygulanması konusunu özel gündem yapmalı.

Bu dönemde AYM’den bu konularda hukuk lehine çıkacak ve gelecek için emsal oluşturacak her karar kıymetli.

Zira biliyoruz ki AYM’nin üye yapısı her geçen gün yeşil Kemalizm durumundaki Erdoğanizm lehine daha fazla değiştirilmeye çalışılıyor.

Ve AYM’nin dününün ve bugününün kararları, gelecekteki AYM’nin kararlarını önemli ölçüde sınırlandırabilecek en önemli çıpa durumunda.