Emevilerin en parlak dönemi halife Abdülmelik ve Velid devirleridir. Velid zamanında Kuzey Afrika valiliğine getirilen Musa bin Nusayr, Atlas Okyanusu’na kadar bütün Kuzey Afrika’yı fethetti.
Kuzey Afrika’da yaşayan Berberiler, İslâmiyeti kabul ederek Arap kültürünün etkisi altına girdiler. Vizigot kralının İspanya halkına baskı ve zulüm yapması üzerine İspanya’nın mahalli yöneticileri, Müslümanlardan yardım istediler. Tarık bin Ziyad komutasındaki İslâm ordusu bölgeye gönderildi. İspanya'ya geçen İslâm ordusu Kadiks Zaferi (711) sonucunda fethetmişti. Avrupa’daki ilerleyiş Fransa’da Franklarla yapılan Puvatya Savaşı’na kadar sürdü (732). Bu savaştan sonra Müslümanlar Avrupa’da toprak kaybetmeye başladı.
Emevi yönetimine karşı ilk başkaldırı, Horasan’da başladı. Horasan’da Türk asıllı Ebu Müslim adlı bir komutanın başlattığı bu ayaklanma, Irak ve İran’a yayıldı.
Dünya tarihinin büyük imparatorluklarından biri kabul edilen Emevi Devleti, varlığını uzun süre devam ettiremedi. 750 yılında yıkıldı.
Bu devletin yıkılmasında;
-İmparatorluğun çok geniş sınırlara ulaşması sonucu merkezî otoritenin zayıflaması,
- Emevi ailesinin Arap milliyetçiliği politikası izlemesi sonucu, Emevi egemenliğindeki mevâli diye tabir edilen Arap olmayan Müslümanların yönetime karşı tavır almaları,
- Devlet makamlarına genellikle Emevi ailesi dışında yöneticilerin getirilmemesi,
- Şiîlerin halifeliği ele geçirme mücadelelerini sürdürmeleri gibi sebepler etkili olmuştur.
Emeviler Döneminde halifeler gösterişli bir hayat sürmeye başladı. Hilâfet saltanata dönüştü. Bu dönemde halifeler ordu komutanlığını bırakarak, sadece devlet başkanlığı görevini yürüttüler. Ancak Emevi hanedanından Ömer bin Abdulaziz gerçekleştirdiği faaliyetlerle diğer Emevi halifelerinden ayrılır.