Haliyle bu durum hukukumuzun da yasakladığı ihkak- ı hak yasağına(kendiliğinden hak alma) aykırı hareketlerin yaygınlaşmasına sebep oldu.

Yine bu yaygınlaşmada diğer ve belki de en önemli etken ise “yatar çıkarım” veyahut “yatmam bile, yatarı yok” düşüncesini perçinleyen ve mutad hale gelen af yasaları.

15 temmuzda yürürlüğe giren infaz düzenlemesine göre kapalı cezaevinde olan ve 31 Temmuz itibarıyla açık cezaevine geçmesine üç yıl kalan bazı hükümlüler, açık cezaevine nakledilecek ve burada üç ay kaldıktan sonra tahliye edilecekler. Bu düzenlemeyle birçok hükümlü 3 yıl erken olarak denetimli serbestlik hükümlerinden faydalanarak aramızda olacaklar.

‘NASIL OLSA AF ÇIKAR’ MI?

Yapanın yanına kar kaldığı bu sistemde, müreffeh bir devlet beklemek suya yazı yazmak gibi beyhude bir çabaya benziyor. ‘Nasıl olsa af çıkar’ düşüncesi ile yanlış iş yapanlar adeta ödüllendiriliyor, cezaları siliniyor veya erteleniyor. Dürüst vatandaşlar ise adeta cezalandırılıyor. Bu da toplum yapısının bozulmasına ve güvensiz bir ortama sebep oluyor.

Son günlerde sosyal medyada yer alan vahşet görüntüleri ise, bu durumu ispatlar nitelikte. Herkesi endişeye sevk eden bu görüntüler uzun bir süredir tartışma konusu olan idam cezasının tekrar gündeme gelmesine sebep oldu. Zira hukukun düzgünce işlemediği ülkemizde herkes kendi kanununu uyguluyor. İstediği kişinin canına kast edebiliyor.

Halkın ekonomik sıkıntılarla boğuştuğu bu ortamda, özellikle iktidar cenahından dillendirilen bu konunun konuşulması elbette önemli. (Şunu da belirtmek gerekir ki iktidarın bu konuda samimi olmadığı çok açık. Zira 2004 yılında idam cezası kaldıran yine aynı iktidardı... ) Ancak bunun politik menfaat gözetilerek değil, dini ve hukuki bir zeminde tartışılması daha isabetli olur.

İDAM UYGULANABİLİR Mİ?

Şer’i hukukun tazammun ettiği idam cezası ancak şer’i sistemin tam manasıyla uygulandığı bir ortamda uygulanabilir. Zira at izinin it izine karıştığı, suçlu suçsuzun ayrılamadığı, hukukun adeta bir intikam aracına dönüştürüldüğü bir ortamda uygulanacak idam cezası; adalete değil zulme yol açar. Zira Maide suresinin 32. ayetinde “haksız yere bir insanın öldürmek bütün insanlığı öldürmek” gibi addediliyor. Bu vebali taşımak hem bu dünyada hem de ahirette mümkün değildir.

“..Demek, hakikî adalet ve tesirli ceza odur ki, Allah’ın emri namıyla olsun. Yoksa tesiri yüzden bire iner.” ve “müsavatsız adalet adalet değildir“ diyen Bediüzzaman Hazretlerine kulak vermek; adalet talebinin giderek arttığı bu aşamada bir an önce hukukun üstünlüğüne , kanun önünde eşitlik gibi demokratik ilkelere bir an önce dönülmesi gerekiyor.

Bu ise politik kaygılar ile değil, meşveret ve samimane çaba ile mümkün.