İslâm ülkeleri fakir değildir; sadece geridir ve gelişmemiştir.  Evet; inançlıdır, çalışkandır, tembel değildir. Fakat vizyonsuzdur, hedefsizdir. Mesele tembellik değildir; vizyonsuzluktur. Kendi çapında elbette herkes çalışıyordur. Fakat ortada vizyon ve hedef olmayınca, çalışma netice vermiyor. Sadece günü kurtarıyorsun. En fazla karnını doyuruyorsun.

Koca Arap ülkesinde yerli malı olan bir teknoloji yok. Kâbe’nin veya Ravza-i Mutahharanın tüm işlerini yapan teknoloji; arabasıyla, inşaat araçlarıyla, temizlik ekipmanıyla, diğer teknik araçlarıyla, hepsi yabancı! Özel getirilmişler. 

Hepsi yabancı. Paran var ve satın alıyorsun! Hepsi bu! 

Zaten senin başını koyduğun Amerika, Rusya, Çin, vs. senin teknolojiye üretim olarak ilgi duymanı istemez. “Biz verelim ne isterseniz. Siz bize petrol verin, yeter. Daha ucuza mal ederiz” mantığıyla...    

Senin Ecdadın Böyle miydi? 

Allah’ın senin topraklarını zengin kılması, senin ileri bir ufukla çalışmanı engeller mi? Zenginliğini konforda değil, çok daha ileri teknolojik üretimlerde neden kullanmıyorsun? Bu ibadet de olur. İlim dünyasına ufuk açıcı araştırmalarınla katkı sunabilirsin. Dinini tebliğ imkânı da elde edersin.

Senin ecdadın böyle miydi? 

O Emevîler, o Abbasîler nerede? Dört bir koldan, matematik’te, astronomi’de, fizikte, vs. farklı ilimlerde dünyaya öncü çalışmalar yapmadılar mı? Harizmî cebir’in babası değil midir? Polimerik erken tıbbın babası İbni Sina, İslâm’ın altın çağına damgasını vurmadı mı? Dünyanın haritasını çizen Pîrî Reis değil midir? Arapların Galenos’u Ebu Bekir er-Razî değil miydi? Daha binlercesini saymak mümkün! 

Ama bu gün… İslâm ülkeleri hemen her birisi, tıpkı bizim ülkemizde olduğu gibi, tek adam rejimleriyle çürüyor. Son yüzyılda İslâm’ın demokratik bir din olmadığı gibi bir yalanı da uydurdular yabancılar ve yutturdular. O koca ayetler yerinde dururken. Biz de yuttuk. Küfür rejimi dedik! Oh ne alaâ

Şimdi güzelim İslâm ülkelerinin hepsinde bir “tek adam rejimi” var, denetim yok, hesap yok, kitap yok! Ülkemiz de bu seviyeye ulaştı, şükür! Emperyalist ülkelere bağımlı her birisi. Kölesi değilse de, konforda meftunu olmuş.  

Emperyalist dünya da bunu istiyor. Baksanıza; burnumuzun dibinde katil ve vahşi İsrail’e ses çıkaramadık koca İslâm ülkeleri olarak! Ticaretimiz zarar görmesin yeter ki, aman! 

Şu hale bakın ve ağlayın!       

Mesele İman Zaafı

Mesele zenginlik değil efendim. Mesele vizyonsuzluk, mesele iman zaafı, mesele dünyaperestlik! Belimizi büküyor bunlar!

Oysa İslâmiyet çığ gibi büyüyor! O emperyalist ülkelerin insanları şimdi İslâmiyet’e koşuyor. Başka dinlerde, başka kültürlerde bu hareketlilik, bu heyecan yok!

Kıyametin ise burnuna geldik; ne zaman aklımız başımıza gelecek, kim bilir?

Bu işte bir zıtlık var. Demek Müslümanlar, dinlerine layık yaşamıyorlar. Bu kavga, gürültü, bu ihtilaf, bu husumet bundan. Acı, ama gerçek bu!

Nakavt durumundaki boksöre, taraftarları “Vur! Vur! Vur!” diye inlerken, bizimkisi yumrukları yemiş, yere düşmüş, başını hafiften kaldırmış, “Vuracağım da, tik turamayarum” diyor.

Âlem-i İslâm bugün zengin; ama “tik turamayor!”

Dua edelim, tik dursun ve âleme rehber olsun!  

Bunun çaresi Türkiye’de, Risale-i Nur’da, tahkikî imanda.  Hem dünya saadetinin, hem de ahiret saadetinin anahtarı burada!

İnşallah Risale-i Nur’u görmeyi ve ondan iman dersi almayı Cenab-ı Hak insanlığa nasip eder.