Mahşerdeki Yükün Yetmedi mi?
İhtilâf fitne değildir. Ama fitneye malzeme olabilir ve zarar verebilir. Bu açıdan farklı fikirlerimiz varsa, fitneye meydan vermeden meselemizi meşveretle halletmeliyiz.
Dünya işleri kısa menzilli füzeye benzer. Şeytanın işine pek gelmez. Bozsa bozsa, yüz yıllık bir hayattaki aktiviteleri bozar. Fakat ahiret işinde olursa… Gözüm kararıyor. Bin yıllarca devam ede giden bir hayatı etkileyen hizmetlerin içine bir fitne attın mı, o hizmeti akamete uğrattın mı, o hizmetten gelecek devasa ürünleri çürüttün mü, artık -şeytan olarak- keyfine diyecek olmaz!
Sen ey şeytan! Çek git bizim işimizden elini, gözünü, kulağını, dişini, tırnağını çek! Sen kendi işine bak! Bu iş senin işin değil!
Gerçi fitne atmak senin işindir, doğru; ama yapma! Bunca yaptıkların yeter! Bak, başına iş alırsın! Mahşerdeki yükün zaten ağır!
“Hüve Hak” demeli
Laf aramızda ama, ben şeytan olsaydım, bu asırda, Risale-i Nur hizmetlerine kafayı takardım! Çünkü ne varsa onda var! Bu çağın en etkin işi onda! En etkin dersi onda! Bu zamanın küfrü zaten büyük, dalaleti büyük, günahı büyük, sapkınlığı büyük..
Tabiî ki fitnesi de büyük oluyor, hizmeti de... Hizmette elli türlü çeşitli görüşler, fikirler, yollar mevcut. Hepsi de aslında hak. Tabiî ki hak olan var, ehak olan var.
Sen ehak olana taktın mı, işin tamam! Onunki mi ehak, seninki mi? İşlem hazır! İhtilafı kolayca başarıyorsun! Oysa Üstadımız ne diyor, bakalım:
“Hakta ittifak, ehakta ihtilâf olduğundan; bâzan “hak” ehaktan ehaktır, “hasen” ahsenden ahsendir. Herkes kendi mesleğine “Hüve hak” demeli, “Hüve’l-hak” dememeli. Veyâhut “Hüve hasen” demeli, “Hüve’l hasen” dememeli...”1
Yani ehakta ihtilaf olabilir. Bu, ehakkın hakkı. Ama hak varsa orada barış olmalı. Kavga kürek olmamalı. Hakta birleşmek esas olmalı. Şeytana prim vermemeli.
Oysa “hak olsun ittifak olsun” denmiyorsa iş zor. -Aslında şeytan duymasın: Hak olsun ittifak olsun deseler şeytanın işi oldukça zor olacak.-
İhtilâf oldu mu zaten husumet, adavet, tefevvuk, temellük, dargınlık, kırgınlık vs bütün rezil hasletler artık çantada keklik gibi oluyor ve bizi teslim alıyor.
Allah’ın İpine Sımsıkı Sarılın
Yavuz Sultan Selim diyor ki: “İhtilaf u tefrika endişesi, kûşe-i kabrimde hatta bîkarar eyler beni. İttihadken savlet-i a’dâyı defe çaremiz, ittihat etmezse millet, dağdar eyler beni.”2
İhtilaf koca Sultanı ne kadar üzüyor! Çünkü ihtilaf, parçalayıcı bir silahtır. İhtilaf haramdır! İhtilafla girdiğimiz yol bize kazandırmaz, kayp içinde oluruz ve kaybımızı telafi edemeyiz. İhtilaf girdiği yeri parçalar. İhtilaf ne dünya için, ne ahiret için bir fayda sağlamaz.
İnsanlar aykırı düşünebilirler, ama ihtilaf çıkarmamalılar. İhtilafı çözen tek çare meşveretlerdir. Meşveretlere önem verelim.
Ama ittifak Allah’ın emridir. Kur’ân, “Hep birlikte Allah’ın ipine sımsıkı sarılın; bölünüp parçalanmayın.”3 Buyuruyor. Allah’ın ipi nedir öyleyse?
Allah’ın ipi, bu zamanda, Risale-i Nur’dur. Ve Risale-i Nur’un emriyle meşveretlerdir. Elde Risale-i Nur varken ihtilaf çıkarmak reva değildir. Her türlü ihtilafınızı alın, Risale-i Nur’a vurun. İhtilaftan kurtulursunuz. İttifakla her türlü aykırı düşünceyi yenebilirsiniz.
Dipnotlar:
1- Eski Said Dönem Eserleri, s. 442.
2- Age., s. 125.
3- Âl-i İmran Suresi: 103.