• Amma Kur’ân ise, flu hakikatteki dünyay›, dünya
cihetiyle,
2
@ o
án
©p
bGn
ƒr
dG p
ân
©n
bn
h Gn
Pp
G
1
@ o
án
Yp
QÉn
?r
dG Én
e @ o
án
Yp
QÉn
?r
dn
G
3
m
Qƒo
£°r
ùn
e m
ÜÉn
à`p
c
n
h
@
p
Qƒt
£dGn
h
ayat›yla pamuk gibi hallaç
eder atar.
4
@
¢p
V r
Qn
’r
Gn
h p
äG n
ƒ'
ª° s
ùdG p
äƒ o
µ n
? n
e?
p
a Gh o
ôo
¶ r
æ n
j r
ºn
d n
hn
G
n
øj
p
òs
dG n
ôn
j r
ºn
dn
hn
G
5
@ Én
gn
Éæ r
«n
æn
H n
? r
«n
c r
ºo
¡n
b r
ƒn
a p
ABÉ n
ª° s
ùdG n
‹p
G BGh o
ôo
¶ r
æn
j r
ºn
?n
an
G
6
B É k
?r
Jn
Q Én
àn
fÉ n
c
¢n
V r
Qn
’r
Gn
h p
äGn
ƒ'
ª° s
ùdG s
¿n
G G=h o
ôn
Øn
c
gibi beyanat›yla
o dünyaya fleffafiyet verir ve bulanmas›n› izale eder.
8
l
ƒ r
¡n
dn
h l
Öp
©n
d s
’p
G BÉ n
«r
f t
ódG o
I '
ƒ«n
?r
G Én
en
h
7
@
¢p
V r
Qn
’r
G n
h p
äG n
ƒ '
ª° s
ùdG o
Qƒ o
f *n
G
gibi nurefflan neyyirat›yla camit dünyay› eritir.
9
r
än
ôn
£n
Ør
fG o
ABÉ n
ª° s
ùdG Gn
Pp
G
ve
10
r
än
Qp
q
ƒ` o
c
¢ o
ù r
ª s
°ûdG Gn
Pp
G
ve
p
äGn
ƒ'
ª° s
ùdG?p
a r
øn
e n
?p
©n
°ün
a p
Qƒ° t
üdG?p
a n
ï p
Øo
fn
h
11
@ r
âs
?n
°û r
fG o
ABÉ n
ª° s
ùdG Gn
Pp
G
12
*G n
ABÉ°n
T r
øn
e s
’p
G ¢p
V r
Qn
’r
G ?p
a r
øn
en
h
mevtâlûd tabirleriyle
dünyan›n ebediyet-i mevhumesini parça parça eder.
p
ABÉ n
ª° s
ùdG n
øp
e o
?p
õ r
æn
j Én
en
h Én
¡r
æp
e o
êo
ô r
în
j Én
en
h ¢p
V r
Qn
’r
G p
‘ o
èp
?n
j Én
e o
ºn
? r
©n
j
13
@ l
Ò°
p
ün
H n
¿ƒo
?n
ªr
©n
J Én
ªp
H *Gn
h r
ºo
àr
æo
c Én
ªn
æ r
jn
G r
ºo
µ n
©n
e n
ƒo
gn
h Én
¡«
p
a o
êo
ôr
©n
j Én
en
h
És
ªn
Y m
?p
aÉn
¨p
H n
?t
Hn
Q Én
en
h Én
¡n
fƒo
ap
ôr
©n
àn
a p
¬p
JÉn
j
n
G r
ºo
µjp
ôo
«°n
S ! o
ór
ªn
?r
G p
?o
bn
h
14
n
¿ƒo
?n
ªr
©n
J
gök gürlemesi gibi sayhalar›yla tabiat fikrini tev-
lit eden gafleti da¤›t›r.
SÖZLER | 711
Y
‹RM‹
B
Efi‹NC‹
S
ÖZ
ayat:
ayetler.
beyanat:
aç›klamalar, izahlar.
camit:
kat› madde, cans›z.
cihet:
yön.
ebediyet-i mevhume:
bir vehim-
den ibaret olan sonsuzluk duygu-
su, dünya hayat›n›n sonsuza ka-
dar sürece¤i kuruntusu.
fikir:
düflünce.
gaflet:
Allah’tan uzaklafl›p nefsi-
nin arzular›na dalma; dalg›nl›k,
bofl bulunma, kul oldu¤unu unut-
ma, ihmal etme.
hakikat:
gerçek.
hallaç:
pamu¤u didik eden.
izale:
giderme, ortadan kald›rma.
mevtâlûd:
ölüm bulaflm›fl.
neyyirat:
nurlar, ›fl›klar.
nurefflan:
nur saçan.
sayha:
ba¤›rma, nâra atma.
fleffafiyet:
fleffafl›k.
tabir:
söz.
tevlit:
do¤urma.
1.
Çarpacak olan felâket. • Nedir o çarpacak olan felâket? (Karia Suresi: 1-2.)
2.
K›yamet koptu¤u zaman (Vak›a Suresi: 1.)
3.
Yemin olsun Tur’a. • Ve sat›r sat›r yaz›l› kitaba. (Tur Suresi: 1-2.)
4.
Onlar göklerin ve yerin melekûtunu tefekkür etmezler mi? (A’raf Suresi: 185.)
5.
Üstlerindeki gö¤e bakmazlar m›, onu nas›l bina ettik. (Kaf Suresi: 6.)
6.
‹nkâr edenler görmedi mi ki, gökler ve yer bitiflik idi. (Enbiya Suresi: 30.)
7.
Allah göklerin ve yerin nurudur. (Nur Suresi: 35.)
8.
Dünya hayat› ancak bir oyun ve oyalanmad›r. (En’am Suresi: 32.)
9.
Gök yar›ld›¤› zaman. (‹nfitar Suresi: 1.)
10.
Günefl dürülüp topland›¤›nda. (Tekvir Suresi: 1.)
11.
Gök yar›ld›¤›nda. (‹nflikak Suresi: 1.)
12.
Sur’a üfürülür. Ve Allah’›n dilediklerinden baflka göklerde kim var, yerde kim varsa düflüp
ölür. Sonra bir daha Sur’a üflenir. Ve onlar kabirlerinden kalk›p bak›fl›rlar. (Zümer Suresi: 68.)
13.
O, yere gireni ve yerden ç›ka-
n›, gökten ineni ve gö¤e yüksele-
ni bilir. Nerede olsan›z O sizinle-
dir. Allah yapt›klar›n›z› hakk›yla
görür. (Hadid Suresi: 4.)
14.
Ve de ki: Hamd Allah’a mah-
sustur; O size delillerini göstere-
cek, siz de onlar› tan›yacaks›n›z.
Senin Rabbin, ifllediklerinden ha-
bersiz de¤ildir. (Neml Suresi: 93.)
