sadık, fedakâr dostlara halisâne hürmet ve samimâne
hizmet ve rızalarını tahsil ve kalplerini hoşnut etmektir.
(Amca ve hala, peder hükmündedir; teyze ve dayı, ana
hükmündedir.)
İşte, o mübarek ihtiyarların vücutlarını istiskal edip
ölümlerini arzu etmek ne kadar vicdansızlık ve ne kadar
alçaklıktır, bil, ayıl. evet, hayatını senin hayatına feda
edenin zeval-i hayatını arzu etmek, ne kadar çirkin bir
zulüm, bir vicdansızlık olduğunu anla.
ey derd-i maişetle müptelâ olan insan! Bil ki, senin
hanendeki bereket direği ve rahmet vesilesi ve musibet
dafiası, hanendeki o istiskal ettiğin ihtiyar veya kör akra-
bandır. sakın deme, “Maişetim dardır, idare edemiyo-
rum.” Çünkü onların yüzünden gelen bereket olmasay-
dı, elbette senin dıyk-ı maişetin daha ziyade olacaktı. Bu
hakikati benden inan. Bunun çok kat’î delillerini biliyo-
rum; seni de inandırabilirim. Fakat uzun gitmemek için
kısa kesiyorum; şu sözüme kanaat et. kasem ederim, şu
hakikat gayet kat’îdir. Hatta nefis ve şeytanım dahi bu-
na karşı teslim olmuşlar. nefsimin inadını kıran ve şey-
tanımı susturan bir hakikat, sana kanaat vermeli.
evet, kâinatın şahadetiyle, nihayet derecede rahman,
rahîm ve lâtif ve kerîm olan Hâlık-ı zülcelâl-i Velikram,
çocukları dünyaya gönderdiği vakit, arkalarından rızıkla-
rını gayet lâtif bir surette gönderip ve memeler muslu-
ğundan ağızlarına akıttığı gibi, çocuk hükmüne gelen ve
çocuklardan daha ziyade merhamete lâyık ve şefkate
arzu etmek:
istemek.
bereket:
bolluk, bereket.
dafia:
defeden, kovan, savan,
savuşturan.
delil:
bir davayı, meseleyi ispata
yarayan şey, şahit, belge, tanık.
derd-i maişet:
geçim derdi, sıkın-
tısı.
dıyk-ı maişet:
geçim darlığı, ge-
çim sıkıntısı.
elbette:
kesinlikle.
feda:
uğruna verme, harcama.
fedakâr:
özverili.
gayet:
nihayet, son derece.
hakikat:
gerçek, bir şeyin aslı
esası.
Hâlık-ı Zülcelâl-i Velikram:
son-
suz büyüklük ve görkemlilik sahi-
bi, ikramı sonsuz olan Allah.
halisâne:
içten ve samimî bir şe-
kilde.
hane:
ev, mesken.
hükmünde:
değerinde, yerinde.
hükmüne gelme:
yerine geçme,
gibi olma.
hürmet:
saygı.
inat:
diretme.
istiskal etme:
aşağılama, hor
görme.
kâinat:
yaratılmış olan şeylerin
tamamı, bütün varlıklar.
kalplerini hoşnut etmek:
gönül-
lerini memnun etme.
kanaat etmek:
inanmak.
kanaat vermek:
inandırmak.
kasem:
yemin.
kat’î:
kesin, şüphesiz.
kerîm:
“ikram ve ihsanı bol son-
suz ve cömertlik sahibi olan” an-
lamında Allah’ın bir ismi.
Lâtif:
Allah’ın güzel isimlerinden
çok lütuf ve bağışta bulunan,
sonsuz güzellik ve nezaket sahibi;
hoş, güzel.
lâyık:
yakışan, uygun, münasip.
maişet:
geçinmek için gerekli
olan şey, geçim.
merhamet:
içten ve karşılıksız
merhamet, sevgi.
musibet:
felâket, ansızın gelen
belâ, dert, sıkıntı.
mübarek:
bereketli, hayırlı, uğur-
lu.
müptelâ:
bir şeye düşkün ve tu-
tulmuş olan, bağımlı.
nefis:
kötü vasıfları, nitelikleri
kendisinde toplayan, kötülü-
ğe sevk eden, şehevî istekleri
kamçılayıp hayırlı işlerden alı-
koyan güç.
nihayet:
son derece.
peder:
baba, ata.
Rahîm:
her bir varlığa şefkat
ve merhamet gösteren Allah.
Rahman:
rahmeti bütün her-
kese yayılan ve bütün yaratıl-
mışların rızıklarını ve geçim
şekillerini içine alan rahmetin
sahibi Allah.
rahmet:
Allah’ın kullarını esir-
gemesi, onlara acıyıp bağışla-
ması, onlara maddî ve mane-
vî nimetler vermesi, onların
günahlarını silmesi.
rıza:
hoşnutluk, memnunluk.
rızık:
Allah tarafından her
canlı için ayrılmış olan nimet,
yiyecek içecek ve giyecek ile
ilgili şeyler.
sadık:
bağlılığı içten ve ger-
çek olan.
samimâne:
samimî bir tavır-
la, içtenlikle.
suret:
biçim, görünüş, tarz.
şahadet:
şahit olma, şahitlik.
şefkat:
acıyarak ve esirgeye-
rek sevme.
tahsil:
elde etme, kazanma.
teslim:
doğrulama, doğru ol-
duğunu kabul etme, boyun
eğme.
vesile:
vasıta, sebep.
vicdan:
iyiyi kötüden, hayrı
şerden ayırt etmeye yardımcı
olan ahlâkî duygu.
zeval-i hayat:
hayatın sön-
mesi, kaybolması.
ziyade:
çok, fazla, artık.
zulüm:
haksızlık, eziyet, cefa,
işkence, adaletsizlik.
Y
irmi
B
irinci
m
ekTup
| 438 | Mektubat
