27 Mart 1909
(14 Mart 1325, Volkan, Sayı: 86)
Tarîk-ı Muhammedî (asm), şüphe ve hileden münezzeh olduğundan, şüphe ve hileyi îmâ eden gizlemekten de müstağnidir. Hem de, o derece azîm ve geniş ve muhit bir hakikat, bahusus bu zaman ehline karşı hiçbir cihetle saklanmaz. Bahr-i umman nasıl bir testide saklanacak?
Tekraren söylüyorum ki: İttihad-ı İslâm hakikatinde olan İttihad-ı Muhammedînin (asm) cihetü’l-vahdeti tevhid-i İlâhîdir. Peyman ve yemini de imandır. Encümen ve cemiyetleri, mesâcid ve medâris ve zevâyâdır. Müntesibîni umum mü’minlerdir. Nizamnamesi Sünen-i Ahmediyedir (asm). Kanunu evâmir ve nevâhî-i şer’iyedir.
Bu ittihad, âdetten değil, ibadettir. İhfa, havf-ı riyadandır ve farzda riya yoktur. Bu zamanın en büyük farz vazifesi ittihad-ı İslâm’dır.
İttihadın hedef ve maksadı, o kadar uzun, münşaib, muhit ve merâkiz ve maâbid-i İslâmiyeyi birbirine rabteden bir silsile-i nurânîyi ihtizaza getirmekle, onunla merbut olanları ikaz ve tarîk-ı terakkîye bir hâhiş ve emr-i vicdanî ile sevk etmektir.
Bu ittihadın meşrebi muhabbettir; husumet ise cehalet ve zaruret ve nifakadır. Gayr-i müslimler emin olsunlar ki, bu ittihadımız bu üç sıfata hücumdur. Gayr-i müslime karşı hareketimiz iknadır –zira onları medenî biliriz– ve İslâmiyeti mahbub ve ulvî göstermektir –zira onları munsıf zannediyoruz.
Lâubalîler iyi bilsinler ki, dinsizlikle kendilerini hiçbir ecnebîye sevdiremezler. Zira mesleksizliklerini göstermiş olurlar. Mesleksizlik, anarşilik sevilmez. Ve bu ittihada tahkik ile dâhil olanlar, onları taklit edip çıkmazlar.
İttihad-ı Muhammedînin (asm) ittihad-ı İslâm meslek ve hakikatini enzar-ı umumiyeye arz ederiz. Kimin bir itirazı varsa, etsin; cevaba hazırız.
“Cihanın bütün aslanlarının bağlandığı bu zinciri hilekâr bir tilkinin koparmasına imkân var mıdır?”
Said Nursî
Eski Said Dönemi Eserleri, s. 57
LÛGATÇE:
bahr-i umman: büyük deniz, okyanus.
cihetü’l-vahdet: birlik ciheti.
evâmir ve nevahî-i şer’iye: Şeriatın emrettiği ve yasakladığı şeyler.
havf-ı riya: riyaya girme korkusu.
ihfa: saklama, gizleme.
ittihad-ı İslâm: İslâm birliği.
İttihad-ı Muhammedî: Süheyl Paşa, Mehmed Sadık, Ferik Rıza Paşa, Derviş Vahdetî ve arkadaşları tarafından İstanbul’da 5 Nisan 1909 tarihinde kurulan bir cemiyet.
medaris: medreseler.
merâkiz ve maâbid-i İslâmiye: İslâm mabed ve merkezleri.
mesâcid: mescitler, camiler.
münşaib: şubelere ayrılmış.
nifak: bozgunculuk; iki yüzlülük, münafıklık.
peyman: yemin, and.
riya: gösteriş; iki yüzlülük.
sadâ-yı hakikat: hakikatin sesi.
sünen-i Ahmediye (asm): Hz. Muhammed’in (asm) sünneti, ahlâk ve yaşayışı.
tarîk-ı Muhammedî (asm): Peygamberimizin (asm) yolu.
zevâyâ: zaviyeler; küçük tekkeler, dergâhlar.