Sual: Sen bu zamanın hâdisatına “fitne-i ahirzaman” diyorsun. Hâlbuki hadiste vârid olmuş ki, “Ahirzamanda Allah Allah (cc) denilmeyecek; sonra kıyamet kopacak.”
Elcevap: Evvelâ: Fitne-i ahirzamanın müddeti uzundur; biz bir faslındayız.
Sâniyen: “Yerde ‘Allah Allah (cc)’ denilmeyecek”ten murad, Allah’a iman kalkacak demek değildir;(HÂŞİYE-1) belki Allah’ın namını değiştirecekler demektir. Nasıl ki yerde “Allah Allah (cc)” denilmezse kıyamet-i kübra kopacak. Bir memlekette de “Allah Allah (cc)” denilmezse bir nevi kıyamet kopmasına işarettir. (HÂŞİYE-2)
HÂŞİYE-1: Çünkü hadiste vardır ki, “Ümmetimden bir taife kıyamete kadar hak yolda galibane devam edecektir.” Bu hadis diğer hadisi takyid ediyor.
HÂŞİYE-2: Yedi sene evvel yazılan bu işaret-i gaybiye aynen vukua geldi. Herkes gördü. Evet bu geçen zelzele, kıyametin zelzele-i kübrasından haber verir gibi sarstı, fakat akılları başlarına gelmedi.
Sikke-i Tasdik-i Gaybî, s. 197
***
Ahirzamanda Hazret-i İsa Aleyhisselâm Deccalı öldürdükten sonra, insanlar ekseriyetle din-i hakka girerler. Halbuki rivayetlerde gelmiştir ki “Yeryüzünde Allah Allah diyenler bulundukça kıyamet kopmaz.” Böyle umumiyetle imana geldikten sonra nasıl umumiyetle küfre giderler?
[...]
İsevîliğin din-i hakikîsi zuhur ile ve İslâmiyet’e inkılâb etmesiyle, çendan âlemde ekseriyet-i mutlakaya nurunu neşreder. Fakat yine kıyamet kopmasına yakın tekrar bir dinsizlik cereyanı baş gösterir, galebe eder ve “El-hükmü lil-ekser” [Hüküm ekseriyete göre verilir.] kaidesince, yeryüzünde Allah Allah diyecek kalmayacak; yani ehemmiyetli bir cemaat küre-i arzda mühim bir mevkie sahip olacak bir surette Allah Allah denilmeyecek demektir. Yoksa, ekalliyette kalan veyahut mağlûp düşen ehl-i hak, kıyamete kadar bâkî kalacak; yalnız, kıyametin kopacağı anında, kıyametin dehşetlerini görmemek için, bir eser-i rahmet olarak, ehl-i imanın ruhları daha evvel kabzedilecek, kıyamet kâfirlerin başına kopacaktır.
Mektubat, s. 70-73
***
Bir kısım hadisler, İslâmların ekseriyeti noktasında veya hükûmet-i İslâmiyenin veya merkez-i hilâfetin nokta-i nazarında vürud ettiği halde, umum ehl-i dünyaya şamil zannedilmiş ve bir cihette hususî bulunduğu halde, küllî ve âmm telâkki edilmiş.
Meselâ, rivayette vardır ki: “Bir zaman gelecek, Allah Allah diyen kalmayacak.”Yani, “Zikirhaneler kapanacak ve Türkçe ezan ve kamet okunacak” demektir.
Şualar, Beşinci Şua, s. 610
LÛGATÇE:
ahirzaman: dünya hayatının kıyamete yakın son devresi.
âmm: genel, umumî.
çendan: gerçi.
ekalliyet: azınlık.
fasl: bölüm, kısım; devre.
kıyamet-i kübra: en büyük kıyamet, bütün kâinatın Allah tarafından tayin edilen bir vakitte yıkılıp mahvolması.
takyid: kayıt ve şartla bağlama.
varid: gelen, ulaşan, erişen.