Esma Uçar kardeşimiz 10 yaşında. Bize şöyle bir soru sordu:

“Ben şaka yapmak için arkadaşıma olmayan bir şeyi olmuş gibi anlattım, sonra da ‘şaka yaptım’ dedim. Arkadaşım buna kızdı ve ‘bu şaka değil, yalan söylemek’ dedi. Ben de buna üzüldüm. Ben yalancı değilim. Haksız mıyım?”

Merhaba Esma. Bizler kiminle ve ne konuda olursa olsun konuşurken sözlerimize dikkat etmeliyiz. Şakalaşmak güzeldir ve çocuklar şakadan çok hoşlanır. Ama şakalarımızda bir ölçü olmalı. Şakamız, eğer karşı tarafı mutlu edip gülümsetecekse ve iyi hissettirecekse güzeldir. Arkadaşlarımızın üzüleceği, darılacağı türden şaka olmaz. 

Arkadaşınla senin arandaki konuya gelince, sen nasıl bir şey anlattın bilmiyorum ama, şaka da olsa olmayan bir şeyi anlatmak doğru değildir. Senin yalancı olmadığına inanıyoruz ama hiç yaşanmamış ve olmayan bir şeyi gerçekleşmiş gibi anlatmak da yalan söylemek kabul edilir. Allah’ın yaratmadığı ve kadere yazdırmadığı olayı olmuş gibi anlatmanın şakası bile olmaz. 

Şakalaşmada da Sevgili Peygamberimizi (asm) örnek alabiliriz. Onun şakaları kimseyi üzmediği gibi, hem sevindiriyor, hem eğitiyordu. Hem de şaka yaptığı kişilere iltifat etmiş oluyordu. 

Esmacığım, şimdi senin yapman gereken en güzel şey, o arkadaşında konuşmak ve bir daha öyle şakalar yapmayacağını söylemek olacaktır. Tüm samimiyetinle konuşup niyetinin yalan söylemek olmadığını, hata ettiğini, pişman olduğunu ifade edersen ve bir daha şaka da olsa olmayan bir şey anlatmayacağını söylersen eminim o arkadaşın mutlu olacaktır. Arkadaşlığınız daha güçlü bağlarla devam edecektir.