Yalova’dan Elifnur Çalık soruyor: “Dilenen anne ve çocuk görünce çok üzülüyorum. Bazı insanlar neden fakir? Allah fakir insanlara niçin yardım etmiyor?”

Sevgili Elifnur,

Bizler imtihan dünyasındayız. Yani Allah hepimizi ayrı ayrı sınavlara tâbî tutuyor. Kimi zenginlikle, kimi fakirlikle, kimi sağlıkla, kimi de hastalıkla imtihandadır. 

Allah, herkese fazlasıyla yetecek kadar rızık ve nimetleri indirmektedir. Ancak, dinimizin emri olan zekât ve sadakayı vermeyenlerin çok olması, insanların israfçı ve açgözlü olmaları gibi sebepler fakirliğin artmasına, hatta fakirlerin daha da fakirleşmesine sebep olmaktadır.

Bunun yanında, tembellik ve çalışma imkânı olduğu hâlde çalışmamak da fakirliğin sebebidir. 

Allah adalet ve merhamet sahibidir. Bizim için en hayırlı hâli ve durumu verir. İmtihanda olduğumuz için tercihlerimizde bizi serbest bırakmıştır. 

Bazı insanlar “Allah’ım bana zenginlik ver, fakirlikten kurtar” diye çok dua eder ama Allah, fakirlik onun için daha hayırlı olduğundan onu zengin yapmaz. Belki erteler ya da ahirette verir. Çünkü insanların bir kısmı için zenginlik hiç de hayırlı değildir. Bununla ilgili Peygamber Efendimiz (asm) zamanında yaşanmış bir olay vardır. Sa’lebe isimli bir kişi Peygamber Efendimiz’e (asm) gelip, fakirlikten şikâyet etmiş ve zengin olmak istediğini söylemiş. Peygamber Efendimiz (asm) Sa’lebe’nin bu isteğini uygun bulmamış. “Şükrünü yerine getirdiğin az mal, şükrünü yerine getiremeyeceğin çok maldan daha hayırlıdır” demiş. Ancak, Sa’lebe çok ısrar etmiş, defalarca gelip zengin olmak için dua istemiş. Sonunda Peygamber Efendimiz (asm) : “Allah’ım Sa’lebe’ye zenginlik nasip et” diye dua etmiş. Sa’lebe koyunlar edinmiş ve hayvancılık işi yapmaya başlamış. Kısa sürede çok zengin olmuş. Ama, artık namaz vakitlerinde mescitte görünmüyormuş. Sa’lebe, namazı terk etmiş. Bahanesi ise, malının ve işlerinin çokluğundan vakit ayıramayışıymış! Peygamber Efendimiz (asm) bu durumu öğrenince: “Yazık oldu Sa’lebe’ye” demiş. 

Zekât ayeti ile mallarımızın bir kısmını ihtiyaç sahiplerine vermemiz farz olmuştur. Ancak, Sa’lebe zekât da vermek istememiş. Bencil ve cimri olmuş. 

Zenginlik bazen buna benzer durumlara yol açabilir. Asıl zenginlik; varlıkta da, yoklukta da şükür içinde olmak, dua ve ibadet ile Allah’a yakın olmaktır. 

Dilencilere üzülmek

Allah’a tam inanan, sağlam bir Müslüman onurlu ve şerefli olur. Dilenerek başkalarından bir şey istemez. Çalışmadan haksız yere birilerinin parasını alarak geçinmeye çalışmaz. Bu çok kötü bir şeydir. 

Dilenen insanlara, özellikle de çocuklara üzülmemiz normal ama bizim şefkatimiz Allah’ın şefkati yanında minicik bir noktadan da küçüktür. Allah’a havale etmeli, bizim değiştirmeye gücümüzün yetmediği durumlar için üzülmemeliyiz. Dua etmeliyiz. 

Dilencilere para vermek çözüm olmadığı gibi dilenme işini sürekli yapmalarına sebep oluyor. Bunun yerine onlara iş imkânı verilebilir. Dilenen ya da çalıştırılan çocuk görüldüğünde, “Alo 183 Sosyal Destek Hattı”na bildirilebilir. Böylece o çocuklar devlet koruması altına alınarak eğitim hayatlarına devam edebilirler.

Dipnot:

1- Müslim, Zekât 109.