Askere gitmeden önce genel olarak hayatı İdil ilçesine bağlı Yüksekköy’de (Barım) geçen Salih Yalçın babasına ait köydeki bağ ve kuru tarım yapılan tarlalarında çalışır. Ayrıca küçük baş hayvan ticaretini de yapardı.
1959 yılında yaşı yirmiye varır ve askere çağrılır. Ankara Mamak ilçesindeki birliğine katılır. Eğitimini birliğinde lâyıkıyla ifa eden, cevval, çalışkan en zor zamanlarda dahi farzlarını aksatmayan Salih Yalçın; aynı birlikte görev yapan Bediüzzaman Said Nursî Hazretlerinin genç talebelerinden Abdulkadir Badıllı’nın dikkatini çeker. Bir gün bölük uzun bir ara istirahatına girerken yanına gider ve Salih Yalçın’a “selâmünaleyküm” der. Salih Yalçın oturduğu yerden hürmetle kalkar “aleykümselâm” diyerek karşısında duran, tanımadığı adamın gözlerine samimi bir şekilde bakar. Badıllı, “Adın nedir?” der. “Mardinli, Salih Yalçın” diye cevap alır. Dikkat ediyorum hiç farz namazlarını kaçırmıyorsun Kur’ân-ı Kerîm’i okudun mu, okuman yazman var mı? Hayır der Salih Yalçın. O halde Kur’ân-ı Kerîm’i ve okuma yazmayı sana öğretirsem kabul eder misin? Salih Yalçın memnuniyetle der ve kabul eder.
Daha sonra kendisinin Urfalı olduğunu, adının Abdulkadir Badıllı olduğunu ve Bediüzzaman Said Nursî Hazretlerinin talebesi olduğunu söyler. Bediüzzaman Hazretlerini Salih Yalçın’a anlatır. Askere gelmeden önce Said Nursî’nin adını işittiğini, ama onunla ilgili hiçbir bilgiye sahip olmadığını söyler Salih Yalçın.
Çarşı iznine çıkan Salih Yalçın ilk fırsatta bir kitapçı dükkanından Kur’ân-ı Kerîm alır. Uygun olan tüm zamanlarını Abdulkadir Badıllı ile Kur’ân dersi ve okuma yazma dersi ile değerlendirir. Günler, aylar geçer Salih Yalçın hem Kur’ân-ı Kerîm’i hem de okuma yazmayı öğrenir. Abdulkadir Badıllı’ya “Senin borcunu nasıl öderim?” der. Abdulkadir Badıllı, “Sen terhis olduktan sonra Risale-i Nur Külliyatını alacaksın ve okuyacaksın. Bu şekilde benim hakkımı ödemiş olursun” der. Salih Yalçın memnuniyetle kabul eder.
Askerlik günleri tamamlanır ve Salih Yalçın birliğinden terhis olur. Otobüs ile Diyarbakır’a gelir. Bediüzzaman Said Nursî’nin kitaplarının bulunduğu bir kitapçıyı girer ve bir külliyat satın alır. Oradan terminale giderek Mardin’e giden bir arabaya biner, Mardin’den İdil’e, oradan da yürüyerek köyü Yüksekköy’e gider. Her fırsat bulduğunda kitapları okur okudukça okuma heyecanı daha da artar.
Salih Yalçın asker arkadaşı Abdulkadir Badıllı’yı özler ve Urfa’ya gitmeye karar verir. Urfa’ya gider ve asker arkadaşının evini bulur. İki arkadaş hasret giderir. Abdulkadir, asker arkadaşına Külliyatın tamamını okudun mu der. Arkadaşı evet deyince çok memnun olur ve 1959’da askere çağrıldığında son olarak Üstad’ın huzuruna çıkıp elini öptüğünde Üstad’ın ona, “Senin askerliğin dahi bir Nur hizmeti hesabınadır. Said’e (Özdemir) söyle alakadar olsun” sözü ve hatırası aklına gelir duygulanır, gözleri yaşarır. Abdulkadir arkadaşını hemen bırakmaz Urfa’da ki medreselerin hepsine götürür. Dört günden sonra Salih Yalçın arkadaşı Abdulkadir’den izin ister ve tekrar İdil’de ki köyüne döner.
Salih Yalçın çocuklarını da Risalelerle tanıştırır. Okutur, sevdirir, hayatlarında tatbik etmesine vesile olur. Urfa’ya arkadaşını ziyarete gittiğinde büyük oğlu Ahmed’i de yanında götürür. Bu ziyaretler her yıl tekrarlanır. İlginç bir tevafuk ki Abdulkadir Badıllı ağabey ve asker arkadaşı, sadık dostu aynı yıl vefat ettiklerinde takvimler 2016’yı gösteriyordu. Mekânları cennet olsun.
Kaynak: Ahmet Yalçın (Salih Yalçın’ın oğlu)
Katre Uluslar Arası İnsan Araştırmaları dergisi, Sayı 9.