Geçen sene Ankara Ayaş’ta tatbik ettiğimiz “Nur Külliyatını devretme programı”nı, bu sene Mersin’e bir saat mesafedeki Toros Yaylasındaki bir köyde uygulamaya başladık.

Burada, vakti müsait olan kitap meraklısı arkadaşlarla bir araya geldik. Kendi aramızda, günde beş vakit müşterek dersler yapıyoruz. Geriye kalan vaktimizi de şahsî okumalarla, tefekkürlü çevre gezintileri ve civardaki yörüklerle sohbet-muhabbet ederek değerlendir-meye çalışıyoruz.

*

Bizler, ümmet olarak ehl-i kitabız. Mukaddes kitabımız Kurân ile bize gelen ilk İlâhî emir ise “Oku!”dur.

Demek ki “okumak” ve bilhassa “kitap okumak” bizim için son derece mühim bir vazife, hatta bir vecibedir.

Nitekim, dünya üzerinde en çok kitap okuyan topluluklar, sairlere nazaran daha ileri ve daha medenî durumdalar. Okumayanlar veya okumakta tembel davran-anlar ise, nisbeten geri kaldıkları açıkça görülebiliyor.

Bu da gösteriyor ki, “okuma alışkanlığı” kazanmak, çok mühim bir meseledir. Hatta denilebilir ki: “Alışkanlıkların hem en zoru, hem en güzelidir, kitap okumak.”

Ne mutlu, bu güzel alışkanlığı ömür boyu sürdürebilenlere...

*

Evet, önemli olan, kişinin okuma alışkanlığını kazanmasıdır. Yerine göre yavaş veya hızlı, sesli veya sessiz okumak, sonraki meseledir.

Meselâ: Anlamak için, daha ziyade yavaş, mütalaalı, müzakereli okumak öncelikli tercih olmalı.

Öte yandan, hızlı okumanın da duygulara feyiz ve bereket kattığını, kitapları peşpeşe bitirmenin insana müthiş bir güven verdiğini de unutmamak lazım. Zira, hep ağır tonda okuyan kimseler, 600-700 sayfalık kitapları bitirmede zor-landıkları gibi, 5-6 bin sayfalık Nur Külliyatını senede bir devretmeyi ise adeta imkânsız gibi görürler.

Dolayısıyla, bir kitaptaki bahisleri mütalaa için yavaş okumak “istifade”ye medar olurken, Külliyatı devretmek-hatmetmek için ise, hızlı okumak daha çok “istifaza”ya medar olur.

Ne mutlu “Oku!” emrine imtisal ederek “kitap okuma”da hissesi ziyade olanlara.

*

Hemen herkes için geçerli olan bir kaide var: Bir insanın aklı, fikri, kalbi ve sair duyguları ne ile meşgul ise, daha çok o meseleye dair yazabilir veya konuşabilir.

Uygulamaya koyduğumuz programa göre, birkaç hafta boyunca bizim de aklımız, fikrimiz ve sair hissiyatımız Nur Risalelerini tefekkür ve tezekkür etmekle, mütalaa ve müzakere etmekle meşgul olacak inşallah. 

Dolayısıyla, bu süre zarfında yaza-caklarımız da ağırlıklı olarak bu meyanda olacak. Bunu peşinen hatırlatalım ki, değerli okuyucularımız şimdilik başka türlü bir beklenti içinde kalmasın.

*

Son bir not olarak şunu da ifade etmek istiyoruz: Kitap okumaya arzulu ve bilhassa Nur Risâlelerini iştiyakla mütalaa etmek isteyen arkadaşlar, herkes bulun-duğu muhitte kendi çapında bir okuma programı düzenleyebilir. Şartlar -imkânlar ölçüsünde bir hafta, on gün veya daha fazla vakit ayırarak şu ataletli yaz sezonunu pek güzel, hayırlı, feyizli, hareketli, bereketli bir sürece dönüştürebilir. Bu iş için önce niyet, ardından gayret ve elbette ki sebeplere teşebbüs gerek. Gerisi kendiliğinden gelir.