Bir ve beraber, iri ve diriyiz. Camilerde saf saf, omuz omuza, elif gibi vav gibi, dillerde Kur’an, gönüllerde irfan, sohbetlerde muhabbet yudum yudum ince belli bardaklarda canlanır anılar. “Ah o eski ramazanlar” diye başlayan geçmişe özlem, geleceğe inat anılar

Ne güzeldi o eski ramazanlar diye başlanır, davul sesleriyle uyuyanlar uyanır, teravih sonrası sohbet meclisleri sayılırdı. O ses haydin sahura bereket ve fazilete, rahmeti Rahman’ın hazineleri serilmiş, Halil İbrarim sofralarına derdi. Bizim ellerde sahur nimeti, mahallenin bir kaç evinde bulunan, sakinleri birleştiren, kaynaştıran, paylaştıran misyona sahip tandırlar da sıcacık pişirilip, sadesinden, türlü türlü içlerle hazırlanan, tereyağlı mayalı, katmerler, bazlamalar ona eşlik eden şahısların olmazsa olmazı eski tedbirleriyle hoşaf, yeni dilde kompostulardı. Yine bizim ellerin sahur davulcusu Haşim ağabeydi. 

Sahur sabah namazı ile son bulurdu. Sabah erkenden kalkılır hazırlıklar yapılır, sokağın hanımları ve rahmetli Asiye hoca hanım ile mukabele yani hatim başlardı. Öğle vaktine kadar sırayla sokağın mübarek evlerinde Kur’an sesleri ile melekleri imrendirircesine, hoş bir iklim sürerdi, Kırım sokağında. 

İşte bu iklim çocukların mahalle camilerinde Kur’an talimleri ile ilkindiyi bulurdu. Namazla birlikte sokakta arkadaşlarla buluşur oruç oruç nice oyunlar oynardık açlık, susuzluk bilmeden. 

Sonra, gün kızıla döner, güneş boynunu eğmeye yüz tutunca, yumurtalar ve susamlar alınır, pide fırınlarında sıraya girilerek en geç ama iftara en yakın zamanda, en susamlı ve çörek otlu, nar gibi yumurtalı ramazan pidesi alınma telaşı başlarken, diğer çocuklar ilçe cumhuriyet meydanında doyasıya eğlence, oyun ve ramazan topunun çıtasını yakalama çabasındadır.

Top patlar ve gün boyu tutulan oruçlar, Rabbimin verdiği nimetlerle açılırken, tüm ailenin bir  ve beraber mutluluğu sonra sohbetiyle zirveye çıkarken, iftarlıklar açılır çocuklar için. Varsın büyükler tatlı yesin onlardan tatlısı var mıdır? 

Nihayet çaylar içilir, bulaşıklar yıkanır ailecek camilerde teravih başlar huşu içinde.

Bugün bakıyorum da Ramazan’a dair çocukluğumdaki o güzelliklerin çoğunu bulamıyorum. Acaba bu gün var da benim ağzımın tadı mı yok, yoksa gerçekten o değerleri mi kaybettik? Fakat şu bir gerçek ki ne o eski insanlar, oyunlar, mayalılar, iftarlıklar, sohbetler, huşu ve iksir yok.

Bu günün Z kuşağına sormak lazım: Siz Ramazan’ın gelişinden, yaşanılmasından aynı zevki alabiliyor musunuz?

Düşünüyorum da şayet aynı huşu ve, tadı alamıyorlar ise, acaba anne ve babalarımızın bize sundukları o güzellikleri biz çocuklarımıza sunamadığımızdan mı kaynaklanıyor?

Rabbim bu günümüzden geri ve ayrı koymasın bir ve beraber olarak, muhabbet, mutluluğun, paylaşmanın önemini daha iyi anlamış olarak gelmiş olan Ramazan-ı Şerifi gereği gibi eda edebilmeyi nasip etsin. Rabbim bin aydan daha kıymettar kadir gecesine ve ahirinde bayrama kavuşmayı bahşetsin. Amin. 

Rabbim ayda okuyacağımız hatimleri geçmişlerimize rahmet, hastalarımıza şifa, borçlularımıza edalar olmasını, eşimizi, dostumuzu, ailemizi, vatanımızı, milletimizi her türlü musibetlerden korumaya vesile kılsın inşallah. Amin.

Gelin bir tövbe edelim ve bir oruç tutalım ki hayat boyu, tüm azalarımız ile ölümümüz o orucumuzun iftarı olsun.