“Biz hangi sözü verdiysek tuttuk. Ahdim olsun ki, faizler, enflasyon ve cari açık düşecek. Dar gelirlinin hayat standardı yükselecek. On altı yıllık iktidarımızda bunların olmadığına bakmayın; 24 Haziran’da vereceğiniz oylarla başkanlık sistemine geçtiğimiz zaman hepsi olacak!!!”

Yine o seçim öncesi “24 Haziran’da verin bu kardeşinize yetkiyi; faizle, şunla, bunla nasıl uğraşılırmış görün” sözü de ona aitti.

Ve 24 Haziran’da yapılan seçimde Erdoğan’ın, kullanılan oyların yüzde 52.59’unu alarak “başkan” seçildiği açıklandı.

Beş yıl sonra 28 Mayıs 2023’te yapılan ikinci tur cumhurbaşkanı seçimini de Erdoğan’ın yüzde 52.1 oyla kazandığı ilan edildi.

Peki, altı yıl önce verilen o sözler açısından, bugün gelinen durum ne? Enflasyon, faizler ve cari açık düştü mü? Dar gelirlinin hayat standardı yükseldi mi? Başkanlık sistemine geçilmesi bunları sağladı mı?

Bu soruların cevapları ortada. Bir ara “nass” söylemleri eşliğinde ve defalarca Merkez Bankası başkanı değiştirilerek talimatla “düşürülen” faizler, daha sonra rekor seviyelere çıktı ve ekonominin bütün dengelerini bozdu.

Aynı şekilde enflasyon “tavan” yaptı. Hayat pahalılığı görülmemiş boyutlara tırmandı. Asgarî ücrete ve maaşlara yapılan zamlar, sonu gelmeyen fiyat artışları karşısında kısa sürede eridi. Milyonlarca aile geçim sıkıntısı içinde kıvranır hale geldi.

Buna karşılık kaynaklar iktidar çevrelerine transfer edildi; zenginin çok daha zengin, fakirin çok daha fakir hale getirildiği bir düzenle gelir uçurumu büyüdükçe büyüdü.

Ekonomi, önceki kriz dönemlerinde olduğu gibi faiz-döviz-borsadan oluşan üç kâğıdın kısır döngüsüne hapsedildi.

Yıllarca iktidar partisinin oy deposu olan emekliler başta olmak üzere cebi yanan on milyonları nihayet “isyan” noktasına getiren bu tablo, 31 Mart yerel seçiminde iktidarı ağır bir yenilgi ile karşı karşıya bıraktı.

Şimdi sıra, bu gecikmiş sonucun bir erken seçimle genel siyasete de taşınmasında.