Trump, ülkesi işgal altındaki bir lidere “Yeraltı zenginliklerini bana ver. Sen zaten zor durumdasın. İtiraz edecek durumda değilsin” diyerek hem Ukrayna’ya, hem de dünyaya meydan okudu.

Trump’ın Batı’nın o sömürgeci yüzünü açık ve net bir şekilde ortaya koyması belki de dünyanın uyanmasına sebep olacak.

Malum iki türlü sömürgecilik var. Birisi medenî sömürgecilik diğeri de kaba ya da vahşî sömürgecilik.  Aslında medenî olana medenî görünümlü demek daha doğru olacaktır.

Sömürgecilerin rekabeti zayıfları bir derece ayakta tutar. Ancak en tehlikelisi kaba sömürgecilerin “Neden rekabet ediyoruz, gelin paylaşalım” demeleridir. Trump ve Putin’in kararları bu açıdan önemli.

Körfez krizi zamanındaki ABD yönetimi Kuveyt yöneticilerinden istediğini aldı, ancak ülkeyi de işgalden kurtardı ve Saddam’dan koruyacağını da garanti etti.

Trump “toprağın üstü Putin’in altı da benim!” diyor. Açıkça “paylaştık” diyor. Hiç bir garanti yok.

Hatırlanacak olursa Trump önceki dönemde ilk işi Arap liderlerine gidip “Körfez savaşları ve El-Kaide’nin kökeni sizde” gibi gerekçelerle silâh anlaşması şeklinde büyük paralar koparmıştı.

Trump aynı şekilde Zelenskiy’i de ezeceğini düşündü. İlginç olanı Ukrayna lideri yediği onca fırçaya rağmen sömürge imzasını atmadı, teslim olmadı.

Ülkesinin önemli bir kısmı dünyanın ikinci gücü Rusya’nın işgali altında iken Zelenskiy, dünyanın birinci gücüne karşı dik durdu. Neyine güveniyor?

Ukrayna nihayetinde bir Avrupa devleti. Demokrasi ve hürriyet kültürünü Asyalı ve Afrikalı ülkelere göre daha yakından bilen bir toplum. Yetmiş sene komünizm altında ondan sonra da demokrasiyi yaşamış bir ülke. Demokrasi, istibdat ve sömürü nedir, pek çok milletten daha iyi biliyorlar.

İkinci ve çok önemli bir faktör ise Ukrayna’daki demokrasi ve meclis. Başkan imzalasa da meclis imzalamayacak. Arkasında iradesi olan hür bir meclis var. Bediüzzaman Said Nursî’nin Osmanlı’nın son dönemindeki meşrutiyet ve meclis için söylediği işte bu hakikattır. Baskılara ve yönlendirmelere ancak hür meclis ile karşı konulabilir. Asyalı ve Afrikalı toplumlar hâlâ bu hakikatı benimseyebilmiş değil. Bütün sıkıntılar da buradan kaynaklanıyor.

Diğer bir husus ise Ukrayna’nın başarısı. Ukrayna Sovyet döneminde silâhsızlandırılmış ve yeni kurulmuş bir devlet. Liderleri ise tiyatrocu diyerek alay edilen bir kişi. Üç günde teslim alınacak bir ülke diye düşünülüyordu. Rus ordusu, Afganistan’ı saymaz isek neredeyse iki yüz yıldır yenilmezlik ünvanını koruyan bir ordu. Osmanlı ordusu Ruslarla yaptığı on iki savaşın onunu kaybetmiş. Birinde anlaşma yapılmış, Kırım Savaşı da İngiltere ve Fransa’nın desteği ile kazanılmış. Ancak kısa sürede alınan topraklar geri verilmiş. Rus ordusu, Napolyon’dan Hitler’e kadar dünyanın en güçlü liderlerinin sonunu getirmiş bir ordudur.

Bu başarıda şüphesiz Batı’nın silâh desteği çok önemli bir faktör. Ancak savaşacak asker ve arkasındaki halk desteği silahtan daha önemli.

Aslında Trump’ı cesaretlendiren Avrupa ve İslâm dünyası oldu. Gazze katliamına ciddi bir tepki çıkmadı. Trump Gazze’yi devralacağım” dediğinde de ciddi bir tepki olmadı.

Ümit verici olan ise Avrupa’nın, yakın Rus tehlikesini gördüğü için olsa gerek, Trump gibi düşünmemesi. Gazze için göstermedikleri tepkiyi en azından Ukrayna için gösterdiler. Ayrıca, Amerikan halkının ekseriyetinin de bu kadar tüccar bir yaklaşımın dünya barışı için tehlikeli olduğunu düşünmeye başlaması umut verici bir gelişme.