Hatırlamak gerekir ki, Bediüzzaman’ın ifadesiyle “cehalet, zaruret ve ihtilaf” üç düşman olarak sayılmıştır. Bu düşmanlara karşı sanat ve marifet yani ‘bilgi’ ile mücadele edileceğine göre cehaleti överek bunu yapmak mümkün mü?

Eğitimdeki sıkıntılar çeşitli vesilelerle gündeme geliyor. Üniversite imtihan neticelerinin açıklanması eğitimdeki krizi bir defa daha gündeme taşıdı. Uzmanlara göre eğitim sistemindeki dertler, yoksulluk ve öğretmenlerin çalışma şartları bu başarısızlığın en büyük sebepleri. 

Yaklaşık 2.8 milyon üniversiteli adayının katıldığı Yükseköğretim Kurumları Sınavı (YKS) sonuçlarına göre sınava giren 63 bin 798 öğrenci sıfır puan almış. Puanları 100’ün altında kalan bu adaylar, TYT’de Türkçe ya da Matematik testinden yarım net dahi yapamamış. Kimya ile matematik ise başarı oranı en düşük testler olmuş. 

Eğitim Bilimleri Uzmanı Ercan Erdoğdu, Türkiye’deki derinleşen yoksulluğun eğitim üzerinde doğrudan ilişkisi olduğunu söyleyerek, yapılan bazı araştırmalara göre Türkiye’deki çocukların iyi beslenemediğini, okula bazen aç gittiğini hatırlatmış. Öte yandan okul ve test kitapları fiyatlarının pahalı olduğunu söyleyen Erdoğdu, “Çocuğun başarısı, evdeki kitap sayısıyla orantılı olarak artıyor. Aynı zamanda çocuğun evde kendine ait bir odası, çalışma masası varsa bu da başarısını doğrudan etkiler. Ekonomik durum, çocukların sadece başarısını değil nitelikli eğitim alıp alamamasını da etkiliyor. Öğretmenler her değişime yetişemediği gibi yoruluyor. Ücretler de bir öğretmenin yaşam standardı için yeterli değil. Hem ekonomik hem sistemsel sorunlar öğretmenlerin sırtında kambur durumunda. Bu dönem ilk kez 4+4+4 sisteminde mezun olan çocuklarımız sınava girdi. Demek ki burada bu sistemin de gözden geçirilmesinde fayda var” ifadelerini kullanmış. (Karar, 18 Temmuz 2024)

“Büyük düşman”lar arasında sayılan cehaleti mağlüp etmek için “marifet, bilgi ve eğitim”e ihtiyaç duyulduğuna göre bu meseleyi ciddiyetle ele almak icap eder. Fakirlik kuyusuna düşen ailelerin çocuklarına “iyi eğitim” verebilmesi zorlaşıyor. Elbette “iyi eğitim ve marifet”e ulaşmanın tek yoyul “para” değildir. Fakat maddi imkansızlık sebebiyle “marifete, bilgiye” ulaşamayan çocukların varlığı, Türkiye için bir kayıp değil mi? Bir genç parasızlık sebebiyle “faydalı bilgi”ye ulaşamıyor ve cehaleti mağlup edemiyora başta “zenginlerimiz” olmak üzere idarecilerimizin de sorumluğu yok mu?

Sahip olduğu nimetlere şükretmek ayrıdır, fakiliğe övgü sıralamak ayrıdır. Her şeyi olduğu gibi vasıflandırmakla eğitim krizini aşabiliriz inşallah.