Diyanet İşleri Başkanı, Ankara

Muhterem efendim: 

Zat-ı âlinizi bir açık mektupla izin verirseniz rahatsız etmek istiyorum. Bu mektubu yazmamdaki niyetim tenkit değil, iyi niyetle bazı istek ve temennilerde bulunmaktır.

Bildiğiniz gibi kısa bir süre önce mübarek Ramazan-ı şerifi uğurladık. Müslümanlar olarak bayram ettik. Bu Ramazan ayında acizane tesbit edebildiğim bazı hususları arz etmek istiyorum.

Bu sene Ramazan-ı şerif ayında öncelikle gerçek manada hizmet erbabını, ihlâsla bu işleri yapanları (âlim, fazıl zevat-ı muhteremi) tenzih etmek isterim.

Ülkemizde yayın yapan birçok ulusal TV kanalında Ramazan-ı şerif dolayısıyla sözde dinî programlar yapıldı. Bu programları yapanların büyük bir kısmının dinî ilimlerle (tefsir, hadis, fıkıh, kelâm) gereği kadar bilgisi yoktu. Ancak hepsi de din adına ahkâm kestiler. Konuştukları kanallardan dudak uçuklatacak paralar aldılar. Tam anlamı ile dini istismar ettiler. Öyle ki, kimileri ekranlardan sihirli dergilerini, sihirli kitaplarını satışa sunarak dinleyenlerine Cennetin kapısını araladılar. Kimileri kadınlı, erkekli bir nevi karnavalı andıran iftar ya da sahur programları tertiplediler. (Allah rızası için İslâm’ın vakarına uygun bir şekilde iftar ve sahur programı tertipleyen kişi, kurum ve kuruluşları bir kere daha tenzih ederim.) İslâm’ın haremlik ve selâmlığını, daha doğrusu şöhret uğruna helâl ve haramı rafa kaldırdılar.

Bazıları güya Peygamberimizin (asm), şerefli ashabının hatıratını anlatırken rol icabı ağladılar. Bazıları bir zamanlar ülkemizde iktidarda olanlar sakala ve sakallıya değer verdikleri için o zaman siyah sakal bırakan, hükümet değişince de sakalını kesenler… Günümüzde de Ramazan programı yapıyorum, diye rol icabı ağlayanlar…

Kimileri çıkardıkları kasetlerini satmaya çalıştılar. Kimileri ekranlardan hastaları iyileştirmeye yöneldiler. Kimileri imtihana girecekleri öğrencilere (Ben buradan okudum. Tamam yarın imtihanına gir başaracaksın) diyerek yalan yere umut ticareti yaptılar. Akıl almaz şeriatımızda Kur’ân’da ve hadiste olmayan hurafe şeyleri paylaştılar. Kimileri etrafında topladıkları uryan kadınlarla din adına hükümler verdiler. Kimileri Adem (as) baba buldu. Kimileri, kabir azabını yok saydı. Kimileri şefaati inkâr etti. Kimileri beş vakit namaz fazla dedi, kimileri de teravih namazını sekiz rekâta indirdi. Ülkemizde pek tabiî basın, yayın hürriyeti vardır, isteyen istediği gibi yazıyor ve konuşuyor. Ancak bu milleti birilerinin uyarması lâzım. O da zat-ı alinizin başında bulunduğu Diyanet İşleri Başkanlığı’dır. Din İşleri Yüksek Kurulu’dur. Diyanet TV’de yayınlar yaptı, ancak bu bahsettiğim konularda vatandaş tam olarak uyarılamadı. Müslümanların kafası karıştı kanaatindeyim.

İkinci ve bence çok önemli bir husus da irşad programlarının yetersizliğidir. Sizler çok çok iyi bilirsiniz ki, Peygamber Efendimiz (asm) “Din nasihatla kaimdir” buyurmuştur. Bu Ramazan’da ülke genelinde bir çok camimiz vaizsiz kalmıştır. Cumalarda teravihten önce, mübarek gün ve gecelerde bir çok cami sanki ağlıyor gibiydi. Bazı camilerde naklen vaaz programları uygulandı, ancak onların hiçbirinde manevî bir zevk ve tat yoktu.

İstirhamım şudur: Ehliyetli bütün emekli vaizleri, müftüleri, kabiliyetli imam ve müezzinleri fahri olarak bulundukları bölgede vaizi bulunmayan camilerde göreve daha doğrusu hizmete çağırınız.

Bu da kâfi gelmiyorsa eskiden olduğu gibi fahri vaizlik imtihanları açarak kürsüleri doldurmanın (hayyen an hayyin) olarak Müslümanlara nasihat ettirmenin yollarını lütfen arayınız ve açınız.

Yukarıda arz ettiğim gibi; niyetim samimî ve rıza-ı İlâhî için bir istek ve temenniden ibarettir.

Tenkit etmek, beğenmemek, karalamak gibi bir durumum ve niyetim asla yoktur. Umarım yakın gelecekte ülkemizdeki, yüz binlerce camimizin kürsülerinde dini olduğu gibi Müslümanlara anlatacak vaizlerle dolsun. Hürmetlerimle.