Sadece otobüs şoförlerinin mi?

Hayır.

O otobüste seyahat eden insanların da sorunu.

Ama insanlar, yani yolcu ne şoförün ne de bindiği otobüsün ahvalinden haberdar! Onlar, binmeyi; inilecek yerde inmeyi bilirler.

Otobüsün teknik donanımı, seyrüsefer şartları trafiğe, özellikle şehirlerarası trafiğe çıkmaya elverişli mi, değil mi bilmezler.

Tek şoför mü çift şoför mü, bunu bile ancak direksiyonda başka bir sima gördükleri zaman fark ederler.

Şoförlük, bilhassa otobüs şoförlüğü kolay bir iş değil.

Gece şoförlüğü ile gündüz şoförlüğü ise birbirinden farklıdır.

Şoförler yolda, gündüz görerek, gece ise gördüğünü zannederek gider.

Bir de yorgunsa, uykusuzsa; dahası, sabah güneşinin ilk huzmeleri gözüne vurmaya başlamışsa, şoför için, zorlukların da zorudur!

Kamaşan gözlerine gözlük takarlar o sırada. Ama gözlüğün arkasındaki göz ne hâlde, onu yolcu görmez. O durumda, şoför de yolu görmez. Çünkü tatlı bir rehavet sarmıştır, şoförün dünyasını.

Ön hoparlörlerden gelen kısık musikî sesine aldanmayın. O sesi, o, sizin kadar duymuyordur.

Yaşanan sevimsiz hadiseler, trafik kazaları gözün bir an kapanmasıyla meydana geliyor.

Evet, bir an; işte, o an!

Bu durumda yapılması gereken en iyi şey, yedek varsa, direksiyondaki şoförün hemen değişmesi; yoksa, aracı en yakın bir istasyona ya da uygun bir park yerine çekerek aşağıya inmek, elini yüzünü yıkamak hatta bir iki hafif jimnastik hareketleri yapmak ve rehavetin gittiğinden,   zihnin açıldığından emin olduktan sonra yola   devam etmek.  

Buna, yolcular biraz söylenecektir, ama varsın olsun; aldırmamak lâzım.

Otobüs şoförü, şunu, aklının bir kenarına büyük harflerle yazmalı:

Takograf Sürüş Süresi günlük en fazla 9 saattir.  Sürücüler 4,5 saatlik sürekli sürüşten sonra en az 45 dakika mola vermelidir. Bu molalar, hiçbir zaman ihmal edilmemeli ve 15 dakikadan da az olmaması gerekiyor.

Yaşanmış bir vakıa:

Mevsim kış. Yollar karlı, buzlu…

Bu durumda, otobüsün tekerleri zincir istiyor. Muavinin hatırlatmasına, otobüsün kaptanı, “Nasıl olsa biraz sonra mola vereceğiz, zincirleri orada takarız” cevabını veriyor.

İş, hiç de düşünüldüğü gibi olmuyor.

Birinci virajı selâmetle atlatıyor. Biraz eğimli olan ikinci virajda otobüs savruluyor ve kendini şarampolde buluyor.

Sonuç?

Sonuç; yaralılar, ölüler; haşat olmuş araba!

Uyku da, buna benzer; ertelenmek istemez, hiçbir zaman affetmez.

Maazallah araba yardan aşağı iner, radyo, hâlâ çalar…

TÜİK raporuna göre (16/05/2024 AA) 2023 yılında, ülkemizde, 1 milyon 314 bin 136 trafik kazası olmuş. Bu kazalar neticesinde, 6 bin 548 kişi ölmüş. Ölenlerin yüzde 45,5’i, şoförler. Yaralı sayısı ise, 350 bin 855.

Saygıdeğer kari!

Bunlar, savaş zayiatı değil, trafik kazasına dair rakamlar.

İnsan canını yolda bulmadı, ama yolda   kaybediyor.

9 Ağustos 2024’te, Ankara’nın Polatlı ilçesinde meydana gelen trafik kazasında 9 kişi öldü. Kaza raporunda fren izinin olmadığı, dolayısıyla, şoförün tam kusurlu olduğu belirtiliyor.

Bu tam kusur, uykudur.

Trafik kurallarına mutlaka, ama mutlaka uymak gerekir.

Araç kullananlar trafikte, ihtimal hesaplarından vaz geçmeli. Şoför, gündüz görmeli; gece ise, görür gibi sürmeli. İşin raconuna, belirlenen Trafik kuralına göre binmeli inmeli; sâlimen, menziline gitmeli.

Sözün özü:

Uzun yolsa, seyahat; uy kurala, et rahat!