Neden yapıldığını bildiğini sananlar ise yanıldı. En azından şaşkınlar.

Malum, milli maç sonrasında kurt kafası işareti yapan Türkiyeli ve Türk golcü futbolcu Merih Demiral, UEFA tarafından “genel davranış ilkelerine uymamak, temel davranış kurallarına aykırı davranmak, spor etkinliklerini sportif olmayan nitelikteki tezahürler için kullanmak ve futbol sporunun itibarını zedelemek” şeklindeki disiplinsizlikleri sebebiyle iki maç ceza aldı.

Bu kararı duygusal sebeplerle beğenmeyen Türkiye halkları ve Türk milleti kurtbaşı ile ilgili itikadını sorgulamaya başladı.

Cezanın haklı mı haksız mı olduğu hususu çok tartışıldı ama kanaatimizce asıl tartışılması gereken şu:

Milli maç ve taraftarlıklarımız sebebiyle ilkelerimizden taviz verebilir miyiz ve doğrularımızdan vazgeçebilir miyiz?

Henüz iki üç hafta önce yine Almanya’da bir futbolcunun “Türk değilim, Türkiyeliyim” nevinden çıkışı üzerine “İsim hakkı ve Türkiyelilik” başlıklı bir yazı yazarak bu milliyetçiliği masaya yatırmıştık.

Aslında bu işaretler meselesi de isimler meselesi gibi. Bir ismin ya da işaretin sahibinin tercihi, öncelikle bu tercihe kimin ne anlam yükleyeceğine bağlı.

Mesela iki parmakla yapılan V şeklindeki işaret “zafer işareti”dir ve herkes yapıyor. Neredeyse evrensel bir işaret. Daha ziyade sol eğilimlilerin işareti ama bir partiye ya da siyasi görüşe mal edilemeyeceği açık.

Bozkurt işareti ise öyle değil.

Bir kurtbaşını sembolize ettiği bilinen o meşhur el işaretinin Türkiye’deki herkes için ve bütün dünyada Türkler için bir siyasi partinin işareti olduğunda şüphe yok idi.

Ya da “sadece ülkücülerin” yani milliyetçilerin bile değil, sadece ülkücülerin işareti olduğunda da şüphe yok idi.

Hatta MHP’nin siyasi mağlubiyet dönemlerinde o el MHP’lilere avuç içi yukarı bakacak şekilde gösterilir ve “sırtüstü gelen kurt” ima edilirdi.

O el işaretini milli bir işaret olarak görmek isteyenlerin abarttığı açık.

Hele bu işareti dindarların da sahipleniyor gibi yapması tamamıyla saçma. Zira siyasetçi dindarlar merhum Erbakan’ın “başparmak yukarıda sıkılı çift yumruk” işaretini bir alternatif olarak bilir ve kullanır. Erdoğan dahil.

Demiral, “Türklükle alakalı. Türkiye’de hepimiz Türk’üz, Türk olmaktan da gurur duyuyorum” diyerek kendini savunmuştu. Hadi o öyle dedi ve diyelim ki kanaati o.

Dışişleri Bakanlığı’nın UEFA’nın soruşturmasının kabul edilemez olduğunu ve Alman makamlarının Demiral’a yaklaşımının “yabancı düşmanlığı içerdiğini” açıklamasını da AKP’nin MHP’ye dönüşmesi ve siyasi savrulma olarak tarif eder geçeriz.

Ama bu meselede abartanlar Avrupa’da adı şiddet ve aşırı milliyetçilikle anıldığı için yasaklanması tartışılan Ülkü Ocakları’nın sembolünü sahiplendiklerinin farkındalar mı?

“Güvenlik birimlerimiz Almanya’daki Türk aşırı sağcıları yakından takip ediyor. ‘Bozkurtlar’ Anayasayı Koruma Teşkilatı tarafından izleniyor” diyen Federal Almanya İçişleri Bakanı Nancy Faeser’in, “Türk aşırı sağcılarının işaretlerinin bizim stadyumlarımızda yeri yok. Avrupa Futbol Şampiyonasını ırkçılık için bir platform olarak kullanmak kabul edilemez. UEFA’nın olayı araştırmasını ve yaptırımları değerlendirmesini bekliyoruz” sözü haksız mı?

Bazılarının zafer işareti yaparak Hollanda’yı tebrik etmesi elbette tartışılır. Ama “Avrupa çifte standart uyguluyor: İstavroz çıkartma işaretine neden itiraz edilmiyor da bozkurt işaretine ceza veriliyor?” türünden cehaletlere prim veren dindar kılıklı entelektüellerin aklı kendi başında mı yoksa kurdun başında mı?