Önceki hafta sonu AKP Medya ve Tanıtım Başkan Yardımcısı Şamil Tayyar’ın, İbrahim Özdabak tarafından 8 yıl önce çizilmiş bir karikatürü yeniymiş gibi servis edip Yeni Asya’ya sataşması üzerine, sosyal medyada ve öteden beri gazetemize topluca saldırmayı alışkanlık edinmiş bazı sitelerde yeni bir taarruz dalgası başlatıldığı; ama yine Tayyar’ın daha sonra “Çizim eskiymiş” diyerek “çark” ettiği malûm.
İlk aşamada partisözcüsü Mahir Ünal’ın da “iddialı” bir edalı ile Tayyar’a destek verip arkasını getir(e)mediği de.
Tıpkı diğer hücuma geçenler gibi.
Ama başlattıkları ve azgın trollerce kızıştırılan taarruz dalgası, işin aslını bilmeyen epeyce insanın kafasını karıştırdı ve Yeni Asya hakkında yanlış kanaate sahip olmalarına sebebiyet verdi.
Ve son dönemde sosyal medyaya ahlâk ilkeleri ekseninde nizam vermekten dem vuran iktidar partisi, bu örnekte de bir kez daha kendi kendisiyle çelişti.
Oysa sözünü ettikleri ilkelere herkesten önce kendilerinin uyması; iftira ve karalamalarla itibar suikastçılığı yapmaktan kaçınmaları gerekirdi.
Bir diğer nokta:
Şamil Tayyar iktidar partisinde siyasete atılmadan önce gazeteci olarak Ergenekon sürecinin aktif takibini yapmış ve bu konuda kitaplar yazmıştı.
O dönemde darbecilere karşı yapılıyor gibi görünen, ama bizim samimiyetle destek verdiğimiz “mücadele”nin medya boyutunda öne çıkan isimlerden biriydi.
Sonra milletvekili adayı oldu, seçildi ve Ergenekon-Balyoz davalarının tavsayıp, neticede fiyaskoyla sonuçlanacağı bir süreç başladı.
Bu yöndeki işaretlerin yoğunlaşmaya başladığı noktada Tayyar itiraz eder gibi oldu ve bunlardan biri 14.3.14 tarihli Yeni Asya’ya şöyle manşet oldu:
“AKP’li Tayyar: Adalet Bakanı ‘Yeni kanundan Ergenekon sanıkları yararlanamaz’ diyordu; kandırıldık mı?”
Sonrasında, içlerine ilgisiz kişiler de sokuşturulduğu ve âdil yargılama ilkeleri de ihlâl edildiği için sağlıklı yürümeyen davalar boşa çıktı; darbeci zihniyete sahip olanlar dahil, Ergenekon ve Balyoz sanıklarının tamamı serbest kaldı.
Dahası, iktidar bu kadrolarla işbirliği yaparak ve onların desteğini alarak farklı bir yola girdi.
Tayyar da sesini kıstı ve ortama uydu.
Ve şimdi Yeni Asya’ya sataşıyor!
8 yıl önce kendisinin nerelerde olduğuna ve neler yazıp çizdiğine bakmadan!
28 Şubat’ta BÇG’nin deşifre edildiği süreçte azledilip tutuklanan, dönemin Emniyet İstihbarat Dairesi Başkan Vekili Bülent Orakoğlu gibi.
O dönemde biz Orakoğlu’na en çok destek veren gazeteydik.
Arşivimizden bazı örnekler:
5.7.1997: Darbe hazırlığı suç değil mi? Orakoğlu iddiaları yalanlayarak, herşeyi kanunî çerçevede yaptığını belirtti.
18.7.1997: Orakoğlu’nun tutuklanmasının hiçbir hukukî gerekçesi yok.
28.7.1997: Orakoğlu’nun askerî mahkeme tarafından tutuklanması ile yeniden gündeme gelen tartışmada Avrupa İnsan Hakları Komisyonu’nun tavrı son derece net: Askerî yargı bağımsız olamaz.
Genel Yayın Yönetmenimiz Kâzım Güleçyüz’ün o süreçte yazdığı yazılarda da bunun örnekleri mevcut ki, o yazılar “Kumandalı Siyaset” kitabından da okunabilir.
23 sene sonra gelinen noktada, Orakoğlu bütün bunları “unutmuş” ve Yeni Asya’ya hakaret ediyor...
“Yazıklar olsun!” diyor, kullandığı aşağılık ifadeyi buradan da aynen iade ediyoruz.
(Orakoğlu’nun Murat Yetkin’e atıfla Ergenekon için yazdığı yazıyı manşet yapmamız farklı yorumlanmasın. Orada, kendisinin de destekçisi olduğu süreçte Ergenekoncuların önünü nasıl açtıklarının, bizzat kendisince ikrar ve itiraf edildiğini göstermiş olduk.)
Sonuç: Herkes kendisine yakışanı yapıyor...