- a -
aBBaS İBNİ aBDÜlMuTTalİB (568/9-653):
Peygamber Efendimizin (asm) amcasıdır. Müslümanlar
tarafından kurulan en büyük imparatorluklardan biri olan Abbasiler Devleti, onun adına izafeten bu is-
mi almıştır. Risale-i Nur’da, Hz. Ömer’in (ra) onu vesile yapıp, “Yâ Rab, bu Senin habibinin amcasıdır.
Onun yüzü hürmetine yağmur ver!” mealinde dua ettiği ve yağmurun yağdığı nakledilmektedir. Müs-
lüman olduğu halde uzun süre Mekke’de kalarak müşrikler arasında yaşadığı, toplantılarına katıldığı
ve ilgili konularda Peygamber Efendimizi bilgilendirdiği nakledilmiştir. Künyesi Ebü’l-Fazl Abbas bin
Abdülmuttalib bin Haşim el-Kureyşi şeklindedir. Peygamber Efendimizden tahminen iki-üç yaş büyük
olan Abbas, 568/9 tarihinde Mekke’de doğdu. Peygamber Efendimizle akran olması hasebiyle birlikte
büyüdüler. Abbas’ın İslâmiyetin ilk günlerinden itibaren Müslüman olduğu, ancak bunu gizlediği ve
kimsenin bilmediği nakledilmektedir. Abbas’ın Peygamber Efendimizi kollayıp gözeten durumu (ister
akrabalık bağından olsun, isterse İslâmiyete duyduğu yakınlık veya imandan olsun), Bedir Savaşından
sonra farklı bir boyut kazandı. Bu savaşta Müşriklerin arasında yer almasının kendi arzusuyla olmadı-
ğı ve onlarla birlikte savaşa katılmak zorunda kaldığı şeklindeki görüş kabul görmektedir. Risale-i Nur’da
da bahsedilen görüşmede, Peygamber Efendimiz (asm), diğer esirlere uygulanan kurala göre amcası-
na da serbest kalabilmesi için “fidye-i necat” ödemek zorunda olduğunu hatırlattı. Bunun üzerine
amcası, “Ya Resulullah, ben Müslümanım. Kureyş Kabilesi beni bu savaşa zorla getirdi” mealinde kar-
şılık verdi. Peygamber Efendimiz de ona, “Senin Müslümanlığını Allah bilir” dedi ve “Söylediğin doğruysa,
Allah elbette onun sevabını sana verir. Fakat sen görünüşte bizim aleyhimizdeydin. Sen, kurtulman
için fidyeni ödemene bak” dedi Peygamber Efendimiz fidye ödemek zorunda olduğunu kesin ifadeler-
le bildirdikten sonra, üzerinde bulunup el konan paraların fidye olarak kabul edilmesini istedi. Ancak,
bu paralar ganimet sayıldığı için teklifi kabul edilmedi. Bunun üzerine Abbas, parasının olmadığını bil-
dirdi. İşte tam bu esnada Peygamber Efendimiz, “Mekke’den çıktığın gün, hanımın Ümmü’l-Fadl’a teslim
ettiğin altınlar! O esnada yanınızda ikinizden başka kimse yoktu. Sen o zaman hanımına, bu seferim
esnasında başıma ne geleceğini bilmiyorum. Şayet başıma bir felâket gelir de geri dönmezsem, şu ka-
darı senin içindir. Şu kadarı Fadl için, şu kadarı Abdullah için, şu kadarı Ubeydullah için, şu kadarı da
Kusem içindir” şeklindeki konuşmalarını kendisine hatırlattı. Bu hadise karşısında hem Abbas hem de
hazır bulunanlar şaşkınlıklarını gizleyemediler. Çünkü, Abbas söylenenlerin hepsinin doğru olduğunu
ve eşiyle kendisinden başka hiç kimsenin o paralardan haberi olmadığını söyledi. Kimin bildirdiğini so-
runca da, Peygamber Efendimiz, Cenab-ı Hakkın kendisine bildirdiğini söyledi. Bu karşılıklı
konuşmalardan ve mucizeden sonra, Hazret-i Abbas kemal-i imanı kazanıp, İslâm oldu.
aBDullaH çaVuŞ:
Asıl ismi Abdullah Yavaşer’dir. İsparta’nın Eğirdir ilçesine bağlı Barla beldesin-
den olan bu zat, askerliğini çavuş rütbesi ile yaptığından “Abdullah Çavuş” olarak tanınmaktadır.
Bediüzzaman Hazretlerinin sadık talebelerinden ve hizmetkârlarından olan Abdullah Çavuş, Denizli Ha-
pishanesinde Üstad Hazretleriyle birlikte bulunmuştu. Bu mahkeme beraatle neticelenmiş ve diğer
arkadaşlarıyla birlikte tahliye olmuşlardı. Abdullah Yavaşer, 1960 senesinde Hakkın rahmetine kavuş-
muştur.
aBDÜrraHİM ZaPSu:
Avukat Abdurrahim Zapsu, Bediüzzaman Hazretlerinin Rusya esaretinde iken
Rus Komutanı Nikola Nikolaviç karşısında ayağa kalkmadığı, bu yüzden idamına hükmedildiği ve son-
rasında idamdam kurtulduğu hadiseyi basına ilk defa duyuran şahıstır. O yıllarda (1917) Hazar
Denizindeki Nargin Adasında esir olan Zapsu, bu hadiseyi, şahit olan subaydan dinlemiş ve 1948 yılında
yayınladığı bir makale ile neşretmiştir. Bu makale Bediüzzaman Hazretlerine okunduğunda Bediüzza-
Şualar | 1247 |
Ş
ahıS
B
ilgileri
Şualar ŞaHıS BİlGİlErİ
