Zeylin Üçüncü Parças›
Haflir münasebetiyle bir sual:
Kur’ân’da mükerreren
1
k
In
óp
MGn
h k
án
ër
«°n
U s
’p
G r
ân
fÉn
c r
¿
p
G
;
hem,
2
p
ö n
ün
Ñ r
dG p
ír
ªn
?n
c s
’p
G p
án
YÉ°s
ùdG o
ôr
en
G =É n
en
h
fermanlar› gösteriyor
ki, haflr-i azam, bir anda zamans›z vücuda geliyor. Dar
ak›l ise, bu hadsiz derece harika ve emsalsiz olan mese-
leyi iz’an ile kabul etmesine medar olacak meflhut bir mi-
sal ister.
E l cevap :
Haflirde, ruhlar›n cesetlere gelmesi var,
hem cesetlerin ihyas› var, hem cesetlerin inflas› var.
“Üç Mesele”dir.
B‹R‹NC‹ MESELE
Ruhlar›n cesetlerine gelmesine misal ise,
gayet mun-
tazam bir ordunun efrad› istirahat için her tarafa da¤›l-
m›fl iken, yüksek sedal› bir boru sesiyle toplanmalar›d›r.
Evet, ‹srafil’in borusu olan Sur’u,
3
ordunun borazan›n-
dan geri olmad›¤› gibi, ebedler taraf›nda ve zerreler âle-
minde iken ezel canibinden gelen
4
r
ºo
µ
u
Hn
ôp
H o
â°r
ù n
dn
G
hitab›-
n› ifliten ve
5
'
¤n
H Go
ƒdÉn
b
ile cevap veren ervahlar, elbette or-
dunun neferat›ndan binler derece daha musahhar ve
muntazam ve mutîdirler.
SÖZLER | 185
O
NUNCU
S
ÖZ
borazan:
kal›n sesli boru.
canip:
taraf.
ceset:
ölü vücut.
ebed:
sonsuzluk, daîmilik.
efrat:
fertler.
emsalsiz:
eflsiz, benzersiz.
ervah:
ruhlar.
ezel:
bafllang›c› olmayan sonsuz-
luk.
hadsiz:
s›n›rs›z.
harika:
hayranl›k hissi uyand›ran.
haflir:
öldükten sonra dirilme.
haflr-i azam:
büyük dirilifl.
hitap:
birine söz söyleme.
ihya:
diriltme, hayat verme.
infla:
yapma, bina etme.
istirahat:
dinlenme, rahatlama.
iz’an:
flüphesiz, kesin flekilde
inanma.
medar:
sebep, vesile.
mesele:
konu.
meflhut:
gözle görülen.
misal:
örnek, numune.
mükerrer:
tekrar.
münasebet:
uygunluk, alâka, ya-
k›nl›k.
muntazam:
düzenli.
musahhar:
boyun e¤en.
mutî:
itaat eden.
neferat:
neferler.
ruh:
mahiyeti Allah taraf›ndan bi-
linen manevî varl›k.
seda:
ses.
sual:
soru.
Sur:
Hz. ‹srafil’in k›yamet günü üf-
leyece¤i boru.
vücut:
varl›k.
zerre:
maddenin en küçük parça-
s›.
zeyil:
ek, ilâve.
1.
[K›yametin kopmas›] yaln›z tek bir sesledir… (Yâsin Suresi: 53.)
2.
K›yametin gerçekleflmesi ise, ancak göz aç›p kapay›ncaya kadard›r. (Nahl Suresi: 77.)
3.
Bkz. En'am Suresi: 73; Kehf Suresi: 99; Taha Suresi: 102; Mü'minun Suresi: 101; Neml Suresi:
87; Yâsin Suresi: 49, 51, 53; Saffat Suresi: 19; Sâd Suresi: 15; Zümer Suresi: 68; Kaf Suresi: 20, 42;
Hakkâ Suresi: 13; Nebe Suresi: 19; Naziat Suresi: 6-7, 13.
4.
Ben sizin Rabbiniz de¤il miyim? (A’raf Suresi: 172.)
5.
Evet, Rabbimizsin. (A’raf Suresi: 172.)
]
Bu risale, 1936’da, Eski-
flehir Hapsinde iken
Türkçe olarak telif edil-
mifltir.
