ve kemalât, bir fiems-i Sermedî’nin lemaat-› cemal-i es-
mas›d›r.
¢p
†r
«n
Ø r
dG n
™n
e p
ºp
F = G s
ódG » u
?n
én
J n
™n
e p
äGn
Oƒo
Lr
ƒ n
Ÿr
G o
?Gn
hn
R p
ä'
Gr
ôp
Ÿr
G p
ÊÉn
Øn
J ,r
ºn
©n
f
p
ôp
gÉ n
¶ n
Ÿr
G n
?r
?o
e ¢n
ù r
« n
d p
ôp
gÉ s
¶dG n
?Én
ªn
÷r
G s
¿n
G p
ôp
gGn
ƒ s
¶dG p
ôn
¡ r
Xn
G r
øp
e p
?p
Rn
Óo
Ÿr
G
p
¿Én
°ùr
Mp
Ór
``p
d p
O s
ôn
éo
Ÿr
G p
?Én
ªn
ér
?p
d m
¿Én
gr
ôo
H p
í°n
Vr
hn
G r
øp
e m
¿Én
«r
Ñp
J p
í° n
ür
an
G r
øp
e
1
p
Oho
On
ƒ r
dG »p
bÉ n
Ñ r
?p
d p
Oƒo
Lo
ƒ r
dG p
Öp
LGn
ƒ r
?p
d p
Os
ón
éo
Ÿr
G
•
Beflinci Hüccet:
Malûmdur ki, üç dört muhtelif yol-
dan gelenler, ayn› bir hâdiseyi söyleseler, yakîni ifade
eden tevatür derecesinde o hâdisenin kat’î vukuuna de-
lâlet eder. ‹flte, meflrepçe ve meslekçe ve istidatça ve
as›rca gayet muhtelif ayr› ayr› bütün muhakkikînin muh-
telif tabakat›ndan ve evliyan›n muhtelif turuklar›ndan ve
asfiyan›n muhtelif mesleklerinden ve hükema-i hakikiye-
nin muhtelif mezheplerinden olan bütün ehl-i keflif ve
zevk ve fluhut ve müflahede, keflif ve zevk ve fluhut ile it-
tifak etmifller ki; kâinat mezahirinde ve mevcudat âyine-
lerinde görülen mehasin ve kemalât, bir tek Zat-› Vaci-
bü’l-Vücud’un tecelliyat-› kemalidir ve cilve-i cemal-i es-
mas›d›r.
‹flte bunlar›n icma›, sars›lmaz bir hüccet-i kàt›ad›r.
Tahmin ederim ki, flu Remizde, ehl-i dalâletin vekili
iflitmemek için kula¤›n› kapay›p kaçmaya mecburdur.
Zaten zulmetli kafalar›, huffafl misillü, bu nurlar› görme-
ye tahammül edemezler. Öyle ise, bundan sonra onlar›,
pek de nazara almayaca¤›z.
asfiya:
Hz. Peygamberin meslek
ve gayelerini hayata geçirmeye
ve tatbike çal›flan âlim zatlar.
âyine:
ayna.
Bâkî-i Vedûd:
ebediyen var ola-
cak olan ve çok flefkatli ve mah-
lûkat›n› seven Allah.
bürhan:
delil.
cemal:
güzellik.
cemal-i mücerret:
tek ve saf gü-
zellik.
cilve-i cemal-i esma:
Allah’›n
isimlerindeki güzellik cilveleri.
delâlet:
delil olma.
delil:
bir davay›, meseleyi ispata
yarayan fley, bürhan.
ehl-i dalâlet:
azg›n ve sapk›n
kimseler.
ehl-i keflif:
baz› s›rlar› Cenab-›
Hakk›n lütuf ve ihsan› ile bilen
velîler.
evliya:
velîler, Allah dostlar›.
fenâ:
yok olma, ölümlülük.
feyiz:
bolluk, ihsan.
gayet:
çok, son derece.
hâdise:
vak›a, olay.
huffafl:
yarasa.
hüccet:
delil.
hüccet-i kàt›a:
kesin delil.
hükema-i hakikiye:
hakikat
âlimleri, çok bilgili kimseler.
icma:
fikir birli¤i etme.
ihsan:
ikram etme, lütuf.
istidat:
kabiliyet, yetenek.
ittifak:
fikir birli¤i etme.
kâinat:
bütün âlemler, varl›klar.
kat’î:
kesin.
kemalât:
faziletler, mükemmel-
likler.
lemaat-› cemal-i esma:
Allah’›n
isimlerindeki güzelliklerin par›lt›-
lar›.
malûm:
bilinen.
mecbur:
zorunlu.
mehasin:
güzellikler.
meslek:
usul, tutulan yol.
meflrep:
takip edilen usul, yol.
mevcudat:
var olan her fley,
mahlûklar.
mezahir:
mazharlar, görünenler.
mezhep:
dinde tutulan yol.
misillü:
benzeri.
muhakkikîn:
hakikati araflt›ran-
lar.
muhtelif:
çeflitli, çeflit çeflit.
müflahede:
bir fleyi gözle görme.
nazar:
itibar, dikkat.
nur:
par›lt›, ›fl›k.
remiz:
iflaret.
fiems-i Sermedî:
kâinat› isim ve
s›fatlar›yla daima ayd›nlatan za-
man ve mekânla s›n›rl› olmayan
Cenab-› Hak.
fluhut:
müflahede etme, gör-
me.
tabakat:
tabakalar.
tahammül:
zora dayanma.
tecelli:
görünme.
tecelliyat-› kemal:
mükem-
melliklerin tecellileri.
tevatür:
yalan söylemelerini
akl›n kabullenemeyece¤i ka-
dar sa¤laml›kta bir topluluk
taraf›ndan rivayetin aktar›l-
mas›.
turuk:
tarikler, yollar.
Vacibü’l-Vücud:
varl›¤› bafl-
kas›n›n varl›¤›na ba¤l› de¤il,
kendinden olup ezelî ve ebe-
dî olan Allah.
vekil:
baflkas›n›n yerine ve
ad›na hareket eden.
vuku:
olma, meydana gelme.
yakînî:
flüphe edilmeyecek
bilgi.
Zat-› Vacibü’l-Vücud:
varl›¤›
mutlaka gerekli olan zat, Ce-
nab-› Allah.
zulmet:
karanl›k.
1.
Evet, tecelli ve feyiz devam etmesine ra¤men aynalar›n fenâya gitmesi, mevcudat›n yok
olmas›, görünen cemalin aynalar›n mal› olmad›¤›na en aç›k delillerdendir; Vacibü’l-Vücud’un,
Bâkî-i Vedûd’un cemal-i mücerredine ve tazelenen ihsan›na en aç›k bürhan›d›r.
1012 | SÖZLER
O
TUZ
‹
K‹NC‹
S
ÖZ
