kab-ı kavseyn makamında, hakaik-ı imaniyenin en bü-
yüğü olan iman-ı billâh ve iman-ı bilahireti aynelyakîn,
gözüyle müşahede etmiş, cennete girmiş, saadet-i ebedi-
yeyi görmüş, o Miracın kapısıyla açtığı cadde-i kübrayı
açık bırakmış. Bütün evliya-i ümmeti, seyrüsülûk ile, de-
recelerine göre, ruhanî ve kalbî bir tarzda o Miracın göl-
gesi içinde gidiyorlar.
beŞİNCİ NÜkte
Mevlid-i nebevî ile Miraciyenin okunması, gayet nafi
ve güzel âdettir ve müstahsen bir âdet-i İslâmiyedir. Bel-
ki hayat-ı içtimaiye-i İslâmiyenin gayet lâtif ve parlak ve
tatlı bir medar-ı sohbetidir. Belki, hakaik-ı imaniyenin ih-
tarı için en hoş ve şirin bir derstir. Belki, imanın envarı-
nı ve muhabbetullah ve aşk-ı nebevîyi göstermeye ve
tahrike en müheyyiç ve müessir bir vasıtadır. Cenab-ı
Hak bu âdeti ebede kadar devam ettirsin ve süleyman
efendi gibi mevlit yazanlara Cenab-ı Hak rahmet etsin,
yerlerini Cennetü’l-Firdevs yapsın. Âmin.
Hatime
Madem şu kâinatın Hâlık’ı, her nevide bir ferd-i müm-
taz ve mükemmel ve cami halk edip, o nev’in medar-ı
fahri ve kemali yapar; elbette, esmasındaki İsm-i Azam
tecellisiyle, bütün kâinata nispeten mümtaz ve mükem-
mel bir ferdi halk edecek. esmasında bir İsm-i Azam ol-
duğu gibi, masnuatında da bir ferd-i ekmel bulunacak ve
iman.
iman-ı billâh:
Allah’a iman.
İsm-i azam:
en büyük isim, Ce-
nab-ı Hakkın bin bir isminden en
büyük ve manaca diğer isimleri
kuşatmış olanı.
kab-ı kavseyn:
iki yay mesafesi.
Hz. Muhammed’in miraca çıkışıy-
la vardığı son nokta. Bütün yara-
tılanları arkasına alıp Yaratanla
müşerref ve muhatap olduğu
makam.
kâinat:
yaratılmış olan şeylerin
tamamı, bütün âlemler, varlıklar.
kalbî:
kalple ilgili, kalbe ait.
lâtif:
hoş, güzel.
makam:
yer, mevki.
masnuat:
sanatla yapılmış şeyler.
medar-ı fahir ve kemal:
övünme
ve mükemmellik sebebi.
medar-ı sohbet:
sohbet sebebi,
vesilesi.
Mevlid:
Hz. Muhammed’in doğu-
mu menkıbesi ve hayatı ile ilgili
eser, Süleyman Çelebi’nin bu ko-
nudaki meşhur ve yaygın eseri.
Mevlid-i Nebevî:
Peygamberimi-
zin (
ASM
) doğumunu anlatan man-
zum eser.
Miraciye:
Mevlidin Peygamberi-
mizin Miraca, Allah katına çıkışını
anlatan bölümü.
Miraç:
Peygamberimiz Hz. Mu-
hammed (
ASM
) Efendimizin, Recep
ayının 27. gecesinde Cenab-ı Hak-
kın huzuruna ruhen, cismen, hâ-
len çıkması mu’cizesi.
muhabbetullah:
Allah sevgisi.
müessir:
etkili, tesirli.
müheyyiç:
heyecan uyandıran,
heyecanlandıran.
mükemmel:
noksansız, tam; ha-
rika.
mümtaz:
seçkin.
müstahsen:
güzel karşılanan, be-
ğenilen.
müşahede:
bakma, seyretme,
görme.
nafi:
faydalı, yararlı.
nevi:
tür, çeşit.
nispeten:
kıyasla, oranla.
nükte:
herkesin anlayamadığı in-
ce mana, ancak dikkat edildiğin-
de anlaşılan ince söz ve mana.
rahmet:
acıma, merhamet etme,
esirgeme, bağışlama, şefkat gös-
terme.
ruhanî:
ruh ile ilgili.
saadet-i ebediye:
sonsuz mutlu-
luk.
seyrüsülûk:
manevî ve ruhî yol-
culuk.
tahrik:
harekete geçirme, teşvik
etme.
tecelli:
yansıma, görünme.
vasıta:
araç, vesile.
âdet:
gelenek, alışkanlık.
âdet-i İslâmiye:
İslâmî âdet,
gelenek.
âmin:
“Yâ Rabbi! kabul et”
anlamında dua.
aşk-ı Nebevî:
peygamber aş-
kı, peygambere duyulan şid-
detli sevgi.
aynelyakîn:
gözle görür de-
recede inanma; bir şeyi göre-
rek ve seyrederek bilme.
cadde-i kübra:
büyük cadde.
Cennetü’l-Firdevs:
Firdevs
cenneti, cennetin en yüksek
derecesi.
ebed:
sonsuzluk.
envar:
nurlar, aydınlıklar.
esma:
adlar, isimler.
evliya-i ümmet:
Peygambe-
rimizin ümmetinden olan ve-
lîler, Allah dostları.
ferd-i ekmel:
mükemmel
fert, kişi, zat.
ferd-i mümtaz ve mükem-
mel ve cami
: seçilmiş, kusur-
suz ve bütün güzelliklerin ve
farklı özelliklerin kendisinde
toplandığı fert, şahıs.
gayet:
son derece, çok.
hakaik-ı imaniye:
iman haki-
katleri.
halk etmek:
yaratma.
Hâlık:
yoktan yaratan, her
şeyi yoktan var eden, yaratı-
cı; Allah.
hatime:
son söz, bir eserin
sonuç kısmı.
hayat-ı içtimaiye-i İslâmiye:
İslâm’ın sosyal hayatı, İslâmi-
yetin getirmiş olduğu kurallar
çerçevesinde
oluşturulan
toplum hayatı.
ihtar:
hatırlatma.
iman:
inanç, itikat.
iman-ı bilahiret:
ahirete
Mektubat | 517 |
Y
irmi
d
ördÜncÜ
m
ekTup
