Hatime
Gıybethakkındadır.
(2)
p
? p
ó r
ª n
ë
p
H
o
í`p
q
Ñ° n
ù o
j s
’ p
G m
A r
?n
T r
øp
e r
¿ p
G n
h
|}
(1)
p
¬ p
ª° r
SÉp
H
Yirmi Beşinci sözün Birinci Şulesinin Birinci Şuaının
Beşinci noktasının, makam-ı zem ve zecrin misallerin-
den olan bir tek ayetin, mu’cizâne altı tarzda gıybetten
tenfir etmesi, kur’ân’ın nazarında gıybet ne kadar şenî
bir şey olduğunu tamamıyla gösterdiğinden, başka beya-
na ihtiyaç bırakmamış. evet, kur’ân’ın beyanından son-
ra beyan olamaz; ihtiyaç da yoktur.
İşte,
(3)
É k
à` r
« n
e p
¬«
p
Nn
G n
º r
ën
d n
?o
cr
É n
j r
¿n
G r
ºo
c
o
ó n
Mn
G t
Ö p
ëoj
n
G
ayetinde al-
tı derece zemmi zemmeder, gıybetten altı mertebe şid-
detle zecreder. Şu ayet bilfiil gıybet edenlere müteveccih
olduğu vakit, manası gelecek tarzda oluyor. Şöyle ki:
Malûmdur, ayetin başındaki hemze, sormak “âyâ”
manasındadır. o sormak manası, su gibi, ayetin bütün
kelimelerine girer. Her kelimede bir hükm-i zımnî var.
İştebirincisi
:
Hemze
ile der: “Âyâ, sual ve cevap ma-
halli olan aklınız yok mu ki, bu derece çirkin bir şeyi an-
lamıyor?”
âyâ:
acaba, nasıl oluyor.
ayet:
Kur’ân’ın her bir cümlesi.
beyan:
anlatma, bildirme.
bilfiil:
gerçek olarak, fiilen.
gıybet:
arkadan çekiştirme, kötü
söz söyleme.
hatime:
bir eserin sonuç kısmı.
hemze:
Arapça harflerinden elif.
hüküm-i zımnî:
gizli, örtülü hü-
küm.
kusur:
eksiklik, noksan
mahalli:
yeri
makam-ı zem:
kınama, ayıp-
lama yeri.
malûm:
bilinen.
mana:
anlam.
mertebe:
derece, basamak.
misal:
bir şeyin benzer hâli.
mu’cizâne:
mu’cize gibi.
müteveccih:
yönelen.
nazar:
görüş.
noksan:
eksiklik, azlık.
sual:
soru.
şenî:
fena, kötü, çirkin.
tenfir:
nefret ettirme, iğren-
dirme.
tenzih:
Allah’ı şanına lâyık ol-
mayan şeylerden, her türlü
eksik ve noksandan uzak ve
yüce tutma, münezzeh say-
ma.
tesbih:
Allah’ı bütün kusur ve
noksan sıfatlardan uzak tut-
ma.
zecir:
önleme, yasak etme,
yasaklama.
zem:
yerme, kınama.
1.
Allah’ın adıyla.
2.
Hiçbir şey yoktur ki Onu övüp Onu tesbih etmesin. (İsra Suresi: 44.)
3.
Sizden biri, ölü kardeşinin etini yemekten hoşlanır mı? (Hucurat Suresi: 12.)
Y
irmi
i
kinci
m
ekTup
| 464 | Mektubat
