Atalarımız "yapmak zor, yıkmak kolay" diyerek aile yuvasındaki mutluluğun devamına da dikkat çekmişler. "Aileyi koruyacak olan babadır" derken de geçimi temin sorumluluğunu erkeğe vermişler. Çocuk büyütme sorumluluğunun ise anne ile birlikte babanın da vazifesi olduğunu söylemişler. 

Evlenip yuva kurmak, sonra o yuvayı çocuklarla birlikte hatta büyükanne, büyükbaba, amca, dayı, teyze, hala ile birlikte yürütebilmek hayli zor, ama o zoru başarabilmek de o kadar zevklidir.

Dedenin gelinlerini evlâtları gibi görmesi, torunlarını bağrına basması, çocukları arasında eşit davranarak örnek olması ne kadar güzel bir şeydir. Sabah erken kalkıp seherde rızık için koşmak, akşama kadar tüm aile fertleri birlikte çalışıp yemek zamanı bir sofra etrafında birlikte yemek yemek ve işbirliği içerisinde işleri çabucak görüp bitirmek, gelinler arasındaki sevgi saygı bağlarını geliştirmek ve büyük küçük ilişkilerinde sevgi saygıyı esas tutmak, hem dinimizin, hem de örfümüzün gereği güzel hasletlerdir. Bu sıcak aile yuvasını bozmaya değil şeytanın, hiç bir şerrin gücü yetmez. Yeter ki samimi ve dürüst olalım. İnsan içten pazarlıklı, eksik ve ayıp arayıcı insan olmadıktan sonra her şey güzel olur. Yeter ki güzel düşünüp güzel görelim. Muhakkak ki Allah'ın yardımı da bizimle birlikte olacaktır. Bu şekilde ibadet ve Allah'a kulluk ile birlikte, hem dünya işlerimiz ibadet hükmüne geçecek, hem de ahiretimiz kurtulacaktır. Böylece her iki dünyamız mâmur olacaktır.

Dünyada huzur da huzursuzluk da bizim elimizde. Sonunda Cennet de Cehennem de bizim önümüzdedir. Ey insan, akıl ile birlikte irade de senin elinde. Öyle ise, aklını başına al, nefsin ve şeytanın esiri olma. Sıcak yuvanı dağıtıp çocuklarını boynu bükük, öksüz, seni sevenleri üzüntü içinde bırakma. Allah’ın sevmediği bir helal olan boşanma fiilini aklından bile geçirme. Şu geçici yalan dünyada nefse ve şeytana uyup ahiretini tehlikeye atma.