Üniversite hayatımın bir bölümünde özel bir tiyatro kadrosunda yer aldım ve bir oyun sergiledik. Oyuncuların hepsi üniversitelerin farklı bölümlerinde öğrenciydiler. Her akşam prova yapıyorduk. Uzun süre sadece okuma provaları yapıldı. Yönetmen okumada istediği seviyeyi yakalayınca sahne provaları başladı. Bu süreç de disiplinle devam etti. Sonra oyunu birçok mekânda sahneledik.

Bu, yaklaşık yedi veya sekiz ay sürdü ve çok çalıştık…

Bu süreç devam ederken rahmetli Halil Uslu Ağabeyin referansı ile Konya Mevlâna Törenlerinin salon sunuculuğunu yaptım. O yıllarda yirmi iki yaşındaydım. Şimdi düşününce uluslararası bir etkinlikte yirmi iki yaşında birisinin o görevi yapması çok rastlanan bir olay değil. Yerli ve yabancı turistler, büyükelçiler, Cumhurbaşkanımızın katıldığı büyük bir organizasyondu.

Bu tiyatro ve sunuculuk deneyimi daha sonra hayatımda önemli bir yer tuttu. Ankara’da yapılan programlarda kısa dramalar sahneledik. Çoğu programın sunuculuğunu da yapma imkânımız oldu. 

Tabiî bu süreçte benim kendi kendime yaptığım çalışmalar sadece benim bildiklerim. Okumak, tekrar okumak ve kendi sesimi dinlemek. Ayna karşısında provalar. Kendimi beğenmediğim anlar… 

Ankara’da bu faaliyetleri gençlerle yapıyorduk. Gençlere bir eğitim veriliyordu, program sahnelendikten sonra, bir sonraki programı yeni genç arkadaşlarla yapmak zorunda kalıyorduk. Çünkü mezun olan gidiyor yeni gelenlerle bu çalışmaları yapıyorduk. Yeni arkadaşlara da bir eğitim veriliyordu. 

Çalışmaktan bahsediyoruz aslında…

 Bir metni derste okumak farklıdır, televizyonda veya radyoda okumak farklıdır. Televizyonda okurken her harfin, kelimenin, cümlenin hakkını vererek okumak gerekmektedir. 

Normal hayatta konuşmak ile televizyon veya radyoda konuşmanın da farkı vardır. Özel hayatta nasıl konuştuğumuz çok önemli değildir. Televizyonda moderatör olarak konuşuyorsak,  çalışarak kendimizi geliştirmemiz gerekmektedir.

Ses kontrolü önemli bir yer kaplar sahne sanatı icra ederken. 

Son zamanlarda senaryo yazım kursları verdik. Bazı kursiyerler senaryo yazıp gönderdiler… Ve senaryolarının filme çekilmesini bekliyorlar. Yazan arkadaşlara şunu söylüyorum; “Bunu yazdınız, onu unutun bir başka konuda başka bir senaryo yazın.”  Eğitim aşamasında belki yüz tane yazacaksınız bir ikisi çekilecek veya çekilmeyecek. Çok okumalısınız, çok çalışmalısınız. 

İşin doğrusu; çok okumalıyız, çok çalışmalıyız…

Öğrencilik hayatımız boyunca çalışıyoruz. Mühendis, doktor, avukat.. olabilmek için nasıl çalışıyorsak, iyi bir hatip olmak için de, sunucu, moderatör, senaryo yazarı olmak için de çok çalışmalıyız.

Sonuç olarak şunu tekrar söyleyebiliriz; “Çalışmak.. Her ne iş yapacaksak veya yapmak istiyorsak gerekli olan budur.”