Ömrünü Risale-i Nurlar’a vakfetmiş bir iman kahramanı... Sorduğu suallerle, âdeta nurların intişarına çekirdek olmuş bir kişilik. Mesleği itibariyle dünyevî makamların en güzel mevkiinde, Albay Hulusî Yahyagil.. Dünyevî makamlara zerrece itibar etmeden, uhrevî makamlara talip olmuş, bunun mükâfatını da, daha dünyada iken, “Risale-i Nur’un bir(inci)” talebesi ünvanını alarak sadâkatinin güzelliğini göstermiştir. Albay Hulusî Yahyagil, hiç Kimseye zerrece eyvallahı olmayan bir ruha sahip. Onun bu sadakatini Hz. Ustad şöyle dile getirir:

 “Kardeşim, ben şeyh değilim, hocayım. Seninle, günde iki defa görüşeceğim. Birincisi, sabahleyin dua vakti yanımda hazır hissedeceğim. İkincisi, akşam vaktinde senin dersinde yanında seninle beraber olacağım.”(K. L.)

 Böyle bir insan, hayatı nasıl yaşamışsa, arkasından bıraktığı güzellikler de o yaşadıklarının bir yansıması olduğu için değerlidir bir o kadar da kiymetlidir.

 Okumak, onun, içinde bir yanardağın lav püskürtmesi gibidir. Okudukça lavlar daha bir yükseğe çıkmakta ve daha çok etrafını aydınlatarak okuduğu nurun hâle hâle etrafa yayılmasını sağlamakta...

Etrafa yayılan ışığın şavkını şu satırlar bize gayet güzel anlatmakta; “Ben, Üstadımızı ve sevdiklerimi görmek istediğim zaman, karşımda temessül etmiş bir şekilde görürüm. Bizim işimiz maddî değil manevîdir. Gönüllere girmek lâzım. Resme değil, manaya ehemmiyet vermek lâzım. Allah (cc) için olan muhabbetin zevaline [yok olmasına] imkân yoktur.”

Hayatımızın en büyük gayesi nedir dendiğinde, o şöyle diyordu; “Risale-i Nurlar’ı okuma, anlama ve anladığını yaşama var.”

“Risale-i Nur’un tam tesirini görmek için, ihlâs ve tefekkürle okunması lâzımdır. İçindeki manaları iyice anlamaya çalışmak için gayret göstermeliyiz. Her konu bir diğerinden ehemmiyetlidir... “

 “Vermeyi istemeseydi, istemeyi vermezdi Cenab-ı Hak. Evet, madem istemeyi bizim ruhumuza yerleştirmiş, o halde, isterken dikkatli olmak gerekiyor. Dua ederken de dikkatli olalım. Gücümüzün yetmeyeceği şeyleri istemeyelim. Şayet bir imtihana tâbi tutulursak, istediğimize de isteyeceğimize de pişman oluruz...”

Risale-i Nurlar’ın satır aralarında gördüğümüz Albay Hulusî Yahyagil gibi nice ehl-i kalp ağabeyler var. Âdeta, her birisi, birer kutup yıldızı gibi. “Büyüklerin çok derinliklerde ki, gizli hazinelerinden faydalanmak, ancak usta dalgıçlara nasip olurmuş. Bizler de karınca kararınca bu deryaya daldık ve bu geniş ummandan bir damla hayat suyunu sizlere takdim ettik. Rabb’im cümlemize Risale-i Nur ummânından istifade etmeyi nasip etsin inşallah.