Isparta’nın Atabey ilçesinden olan, Mehmet Tahiri Mutlu, İslamköyü Nur Talebelerinden Hafız Ali Efendi’nin tavassutuyla, Nur mekteb-i irfanına kavuşur. Bediüzzaman’a talebe olmanın mutluluğunu yaşayan Tahiri, istinsah ettiği mualliminin şaheserlerine karşı, bağlılığı ve ihlâsı ile öne çıkar. 

 Bu vesileyle de, muallimi Bediüzzaman’ın, şu ifadesiyle methedilir:

“Bir gün kendisine: “Tahiri istihdam olunduğuna mı razısın yoksa benim zannımda veli-yi azam olmayı mı istersin?” der. Tahiri Ağabey cevap verir: “İstihdam olunmamı isterim Üstadım” der. Bediüzzaman: “Maşallah gerçi velidir” der. 1

Nur mektebi içinde, Isparta kahramanları olarak, Bediüzzaman’ın tasnifiyle Nur fabrikasının mensuplarının içinde yer alan Tahiri Mutlu, Nur mektebi içinde, muallimi Bediüzzaman ve eserlerine karşı büyük bir ihlâs ve sadakat içinde bağlılığını sürdürür. Nur şaheserlerinin satır aralarında birçok yerde bahsi ve hizmeti anlatılır. Üstadı Bediüzzaman’ın onun için yazdığı bir mektupta şunları söyler; “Bizi ve Kastamonu şakirtlerini kıyamete kadar minnettar eden ve müstesna kalemiyle Risâle-i Nur’un hemen umumunu bu havaliye yetiştiren, evlât ve peder ve valideleri ve refikasıyla Risâle-i Nur’a hizmet eden Kahraman Tahirî kardeşim, Cenâb-ı Hak, hanenizdeki hemşireme, hem bana şifa ihsan eylesin.

Hastalığıma ait bir parça size geliyor. Peder ve validenize de benim tarafımdan deyiniz ki: “Tahirî gibi kahraman bir şakirdi Risâle-i Nur’a yetiştiren ve o vasıtayla defter-i â’mâllerine daima hasenat yazdıran bir şakirdi bize kardeş veren o mübarek zatlar, inşallah bu saadeti daima idame ettirecekler. Dünyanın cam parçalarını, o elmaslara tercih etmeyecekler. Onlar, hususî duâlarımızda dâhildirler.” 2 Bediüzzaman’ın Kastamonu’nda kaldığı yollarda telif ettiği Âyet-ül Kübra Risalesi’nin basımında çok büyük emekleri bulunan Tahiri Mutlu, Üstadı ve muallimi olan Bediüzzaman ile birlikte, Denizli ve Afyon zindanlarında, Nur irfan mektebi talebeliliği adına ömür tüketmiştir. İşte böylesine büyük meselenin ıztırabındadır, Nur mektebinde, Bediüzzaman’a talebe olmak.