İn’am içinde Mün’im olanı görmezken,

Rızık gönderen Rezzak’ı bilmezken,

Seni beşer yapan Hâlık’ı sevmezken,

Ben aşığım deme! 

Gurur ve kibir denizinde yüzerken,

Benliğinle hiçliğe koşarken,

Hodfüruşane esfel-i safilîne düşerken, 

Ben insanım deme! 

Günahın boyunu aşıp dururken,

Tevvâb olandan uzak kalırken,

Nazarın fânîye yönelmişken,

O’nun kuluyum deme! 

Dünyalık akıbet için didinip dururken,

Ukbayı aklından,fikrinden çıkarırken,

Gaflete düşüp Rabbini unuturken,

Ben mü’minim deme! 

Nefsin arzularına koşulsuz uyarken, 

Şeytanın desiselerine kanarken, 

Fitne fesada istemli karışırken,

Benim kalbim temiz deme! 

Zalimin zulmü İslâm’ı sarmışken,

Mazlumlar çile içinde yaşarken,

Müslümanların hâli ortadayken,

Kardeşlerim var deme! 

Ayaksız yılana mağlup olurken,

Küçücük kurttan ipek giyerken,

Zehirli bir böcekten bal yerken,

İktidarım var deme! 

Basiretin kapalı, anlayışın kıtken,

Vicdanın bozuk, kalbin kararmışken, 

Etrafın günahlarla sarılmışken,

Ben günahsızım deme! 

Allah, kâinatı sana musahhar etmişken,

Habib-i zişan, sana kardeşim demişken,

Sahabe-î Güzin sana örnek olmuşken,

Gel, ben acizim,fakirim,muhtacım de,

Gel, rıza-yı İlâhî için sa’y edeceğim de,

Gel, şahs-ı manevîye dahil olacağım de!