Misafir-i dünyada çekme elem,

Ubudiyet için yaratıldı bu âlem.

Vazifesini yapmalı bütün âdem,

Secdeye var kulsan madem!

Duracak elbet şu devrialem,

Bak! Kâinat sarayı ibretialem,

Huzurda duruyor cümle alem,

Secdeye var kulsan madem!

Bela ile oldunsa aşk-ı hemdem,

Şükret Zat-ı Zülcelal’e her dem.

Sabrettiğin ölçüde alırsın kıdem,

Secdeye var kulsan madem!

Rıza-i İlahi olsun bütün gündem,

Kimse değil ki halis-üd dem,

Hak yolunda ol sabitkadem,

Secdeye var kulsan madem!

Dünya fânidir, sadece bir meltem,

Ömür sermayesi kalbine merhem,

Vazifen çoktur, ver ona ehem,

Secdeye var kulsan madem!

Bezm-i elestte ettin kasem,

Sadık ol söz’üne, ol mukaddem,

İhlasla amel et, kalmasın söylem,

Secdeye var kulsan madem

Elbette en bahtiyar odur ki;

dünya için ahireti unutmasın, ahiretini dünyaya feda etmesin, hayat-ı ebediyesini hayat-ı dünyeviye için bozmasın, malâyani şeylerle ömrünü telef etmesin, kendini misafir telâkki edip misafirhane sahibinin emirlerine göre hareket etsin, selâmetle kabir kapısını açıp saadet-i ebediyeye girsin. *

*Mektubat, onaltıncı mektup, beşinci nokta, beşinci mesele ‘den feyizlenerek yazılmıştır.