Planlar yapar, çabalar, uğraşır ama işler istediği gibi gitmez. Tam da bu noktada insanın içine ya bir huzursuzluk çöker ya da bir teslimiyet doğar. İşte bu teslimiyet, tevekkülden öteye gidip “tefviz” makamına vardığında, insanın kalbi hakikî bir sükûnete erişir.

Geçenlerde İpekyolu İlahi Grubunun bestesiyle Erzurumlu İbrahim Hakkı Hazretleri’nin şu meşhur sözünü tekrar hatırladım: “Hak şerleri hayr eyler/ Zannetme ki gayr eyler.”

Ne kadar güçlü bir anlam taşıyor değil mi? İnsan bazen karşılaştığı bir olayın kötü olduğunu zanneder, fakat aslında o olayın içinde gizli bir hayır vardır. Çünkü her şey Rabbimizin takdiriyle şekillenir ve O’nun hikmetiyle işler yürür.

Kendi hayatımızı düşündüğümüzde de bu gerçeği görebiliriz. Zorluklar karşısında isyan etmek yerine biraz durup geriye baksak, belki de başımıza gelenlerin bizi daha iyi bir noktaya taşıdığını fark ederiz. Mesela, bir iş başvurusu yapıp reddedildiğimizde üzülürüz, ama sonra daha iyi bir fırsatın karşımıza çıktığını görürüz. Ya da bir hastalık bizi yatağa düşürdüğünde, belki de ruhumuzu dinlemek, hayata farklı bir gözle bakmak için bir fırsat buluruz.

Tevekkül etmek, yani sebeplere sarılıp sonucu Allah’a bırakmak, insanı rahatlatır. Ancak “tefviz” makamına ulaşmak, yani baştan sona her şeyi O’na bırakıp huzur içinde yaşamak bambaşka bir özgürlüktür. Çünkü insan kendi aklıyla her şeyi kontrol etmeye çalıştığında, kaçınılmaz olarak bir noktada tükenir. Ama Allah’a tam anlamıyla güvenen, kendi gücünün sınırlı olduğunu bilir ve kendini O’nun kudretine teslim eder.

Bunu en iyi anlatan örneklerden biri Hudeybiye Antlaşması’dır. O dönemde Müslümanlar için büyük bir yenilgi gibi görünüyordu. Ancak zaman geçtikçe bu anlaşmanın aslında İslâm’ın en büyük fetihlerine kapı araladığı anlaşıldı. Tıpkı bizim hayatımızdaki birçok olay gibi… Bazen yenilgi gibi görünen şeyler, aslında daha büyük zaferlerin habercisidir.

Bediüzzaman Said Nursî, tevekkül edenin kurtuluşa ereceğini, buna karşılık sadece kendi gücüne güvenenlerin ise sıkıntılara düşeceğini ifade eder.

Yani, eğer hayatın yükünü sadece kendi omuzlarımızda taşımaya kalkarsak, bunun altında eziliriz. Ama Rabbimize tam bir güvenle sarıldığımızda, her şey daha anlamlı hale gelir. Çünkü biliriz ki O ne yaparsa güzel yapar, O’nun işlerinde hata yoktur.

Risale-i Nur da kadere rıza göstermek, hayatın ağır yükünü hafiflettiği ve insana hakikî saadeti kazandırdığını ifade eder. Çünkü “Kadere rıza gösteren, kederden emin olur.”

O hâlde, hayatın her anında şunu söyleyerek huzur bulabiliriz:

“Mevlâ görelim neyler, neylerse güzel eyler.”